Saturday, April 8, 2017

என் உயிரே மான்சி - அத்தியாயம் - 6

சத்யன் தன் மனைவியின் அழகை அணுவணுவாக ரசித்தான்,.. அவனுக்கு பெருமை தாங்கவில்லை,... இவள்தான் என் மனைவி,.. இந்த பேரழகு பெட்டகம்தான்,.. இவள் என்க்கே எனக்கு மட்டும்தான்,... இவளைத்தான் இனி நான் கட்டியாளப் போகிறேன்

அவள்மீது பாய்ந்து கசக்கி நுகர்ந்து அனுபவிக்க துடித்த மனதை அடக்க சத்யன் ரொம்பவே சிரமப்படவேண்டி இருந்தது ,.. பாவம் சின்னபெண் என் வேகத்தை இவளிடம் காட்டினால் துவண்டுவிடுவாள்

இவள் கடவுளால் எனக்காக படைக்கப்பட்ட ராஜ உணவு,... இதை மென்மையாக,... கொஞ்சம் கொஞ்சமாக,... ரசித்துதான் உண்ணவேண்டும்,.. என்று எண்ணி தன் வேகத்தையும் முரட்டுத்தனத்தையும் அடக்கிக்கொண்டான்

அவள் முகத்தை பார்த்தபடியே மெதுவாக கட்டிலில் ஏறி மண்டியிட்டு அமர்ந்து அவள் சேலை மறைக்காத மார்பில் சத்யன் கவிழ்ந்து அங்கே வந்த ஏகாந்தமான வாசனையை நுகர்ந்தான்

அப்போது அவள் மார்பில் அவனின் சூடான மூச்சுகாற்று பட்டு மான்சியின் உடல் சிலிர்த்து துடித்து எம்பியது ,... சத்யன் அவள் எகிறாதவாறு முகத்தை இன்னும் அதிகமாக அழுத்திக்கொண்டு,.. தன் விரல்களால் அவளின் பிளந்து இதழ்களை வருட,.. அவள் அவன் விரலை வாயினுள் வாங்கிகொண்டாள்

சத்யன் முகத்தில் சிரிப்பு தாண்டவமாட,.. அவள் மார்பில் இருந்த முகத்தை மேலே எடுத்துச்சென்று,.. அவள் முகத்தை நோக்கி குனிந்து துடித்த இதழ்களை நெருங்கி அவள் கீழுதட்டை கவ்வி இழுத்து சப்பி சுவைக்க,... மான்சி கைவிட்டு அவன் தலையை பற்றிக்கொண்டாள்




பெண்ணின் உதடுகள் இவ்வளவு மிருதுவாக கூட இருக்குமா என்று சத்யனுக்கு ஆச்சர்யமாக இருந்தது,.. சரி மேலுதட்டின் சுவையை அறிந்துகொள்ளலாம் என்று நினைத்து இதைவிட்டு அதை கவ்வ,.. அப்போது அவனி மொபைல் நேரங்காலம் தெரியாமல் அடித்துக்கொண்டது

சத்யன் அதன் அழைப்பை சட்டைசெய்யாமல் அவள் இதழ்கள் சப்பும் பனியை செவ்வன செய்ய,... மறுபடியும் அலறி துடித்தது அவன் மொபைல்

மான்சி அவனிடமிருந்து தன் இதழ்களை பிடிங்கிக்கொண்டு “ மொதல்ல அதை எடுத்து பேசுங்க அப்புறமா இதை” சொல்லவந்ததை முடிக்காமல் வெட்கத்துடன் முகத்தை திருப்பிக்கொண்டாள்

சத்யன் வேண்டாவெறுப்பாக எழுந்து தன் மொபைலை எடுத்து யார் என்று பார்க்க,... புது நம்பராக இருந்தது,.. ச்சே என்று அதை மறுபடியும் வைக்க நினைக்கயில் அது மறுபடியும் அலறியது

சத்யன் ஆன் காதில் வைத்து “ யார் பேசறது’ என்று அதட்டி கேட்டான்

“ என்ன சத்யா ரொம்ப அதட்ற,.. புது பொண்டாட்டிக் கூட பிசியா இருந்தியா,.. வேலையை எந்த இடத்தில் நிறுத்திட்டு வந்த,.. பாவம் அவ நம்ம புருஷனால முடியலை போலருக்குன்னு நெனைச்சுக்கப் போறா ” என்ற மாயாவின் குரல் ஏளனமாக எதிர் முனையில் கேட்க

அவளின் வார்த்தைகள் அவன் மனதை சென்று தாக்க “ ஏய் நாயே ” என்று பயங்கரமாக சத்யன் கத்த... இவன் கத்தலில் மான்சி பயந்துபோய் எழுந்து உட்கார்ந்து கலவரத்துடன் சத்யனை பார்க்க

“ ஏய் ச்சீ கத்தாதே நான் சொல்லறதை கவணமா கேளு” இன்னும் கொஞ்சநேரத்தில் உன் வீட்டுக்கு வெளியே ரோட்டோரத்தில் இருக்கும் பிள்ளையார் கோயில் பக்கத்தில் ஒரு சிவப்பு கலர் ஸ்விப்ட் கார் நிக்கும் நீ வந்து அந்த கார் கதவை தட்டுற என்ன சத்யா ” என்று அதிகாரமாக மாயா கூற

அவள் அதிகாரத்தில் புகைந்த சத்யன் " ஏய் என்ன அதிகாரமா வரமுடியாது என்ன பண்ணுவ" என்றான்

மாயா எதிர் முனையில் ஏளனமாக சிரிப்பது கேட்டது பிறகு " இப்போ நீ வரலைன்னா அப்புறம் நீ வாழ்நாள் முழுக்க அதை நினைச்சு வருந்தனும் சத்யா,.. நீ முடிவு பண்ணு " என்று கூறிவிட்டு இணைப்பை துண்டித்துவிட்டாள்

மனம் கொதித்து குமுற சத்யன் தன் கையில் இருந்த மொபைலையே வெறித்து பார்க்க,...

மான்சி அவனருகே வந்து அவன் தோளைத் தொட்டு " என்னாச்சுங்க" என்று கலங்கிய குரலில் கேட்க

சத்யன் அவள் முகத்தை பார்த்தான்,... கண்கள் கலங்கி கண்ணீர் குளம்போல் தேங்கியிருந்தது

உடனே சத்யன் அவளை அணைத்து " ஒன்னுமில்ல கண்ணம்மா ஒரு பிரண்ட் கூட சின்ன பிரச்சனை நீ பயப்படாதே மான்சி" என்று ஆறுதலாக கூறிவிட்டு ,.. " நான் கொஞ்சம் வெளியே போய்ட்டு வந்திர்றேன் மான்சி நீ படுத்து தூங்கு" என்று கூறிவிட்டு மறுபடியும் மான்சியின் முகத்தை பார்க்க தைரியமில்லாமல் அவசரமாக வெளியே போனான்

" காலதேவனுக்கு இல்லாத சக்தி...

" கண்மணியே உன்னிடமிருக்கிறது...

" என் வெற்றி தோல்வி எதையும்...

" தீர்மானிக்கும் சக்தி உன்னிடமிருக்கிறது....

" நான் இதுவரை தொட்டதெல்லாம்...

" வெற்றி - உன்னைத் தவிர!

சத்யன் அறையிலிருந்து வெளியே வந்து படிகளில் தடதடவென இறங்கியதில் அவன் கோபம் தெரிந்தது,... ஆனால் நல்லவேளையாக யாரும் எழுந்துவரவில்லை,..

சத்யன் கேட்டை திறக்க வெளியே இருந்த வாட்ச்மேன் பதறி ஓடிவந்து “ என்னங்க தம்பி” என்று கேட்க

சத்யன் சற்று நிதானித்து “ ஒன்னுமில்ல ஒரு பிரண்ட் வெளியே வெயிட் பண்றதா சொன்னான் அதான் பார்க்கலாம்னு வந்தேன்” என்று கூறிவிட்டு தெருவில் வந்து அங்கே இருக்கும் பிள்ளையார் கோயிலருகே பார்த்தான்

மாயா சொன்னது போலவே சிவப்பு நிற ஸ்விப்ட் கார் நின்றிந்தது,.. அந்த காரை பார்த்ததும் ஏதோ நடக்கப்போகிறது என்று சத்யனுக்கு கொஞ்சம் பதட்டமாக மனது அடித்துக்கொள்ள,...

சத்யன் ஒருநிமிடம் கண்மூடி தன் மனதில் மான்சியின் குழந்தை முகத்தையும் கள்ளங்கபடமற்ற சிரிப்பையும் கொண்டு வந்தான்,.. அவன் முகம் தானாகவே மலர மனது இயல்பானது,.. பிறகு வேகமாக அந்த காரை நெருங்கினான்

காரின் டிரைவர் இருக்கை பக்கம் சென்று அதன் ஜன்னலை விரலால் தட்டினான்,.... சிறிது நேரத்தில் கண்ணாடி இறக்கப்பட,.. உள்ளே அன்று மாயாவின் வீட்டில் பார்த்தவர்களில் ஒருவன் டிரைவர் சீட்டில் அமர்ந்திருந்தான்

சத்யனை பார்த்ததும் அசட்டுத்தனமாக இளித்தவன் பின்பக்கமாக கைகாட்டினான்,..

அங்கே மாயாவும் மற்றொருவனும் நெருக்கமாக இருக்க,.. மாயாவின் அரைகுறை உடையை பார்த்த சத்யனின் மனம் கொதித்தது இவ்வளவு கேவலமானவளுடன் தானே நாம் இத்தனை நாளாக உறவு வைத்திருந்தோம் என்று எண்ணி மனம் குன்றினான்

மாயா இவனை பார்த்ததும் பின்பக்கம் வருமாறு சைகை செய்துவிட்டு அங்கே இருந்த கண்ணாடியை இறக்கினாள்,... சத்யன் நகர்ந்து அங்கே போக,.. ஜன்னல் வழியாக ஒரு பார்சலை நீட்டினாள் மாயா

சத்யன் அதை வாங்காமல் அவளை ஆத்திரத்துடன் முறைத்து பார்க்க,.. மாயா அவனை பார்த்து ஏளனமாக சிரித்து “ என்ன முறைக்கிற சத்யா,.. இது உன் கல்யாண வாழ்க்கைக்கு என்னோட கிப்ட்,... வாங்கிக்கோ சத்யா உனக்கு ரொம்ப யூஸ்புல்லா இருக்கும்” என நக்கலாக கூறினாள்

சத்யன் அவளை எரித்துவிடுவது போல் பார்த்துக்கொன்டே அந்த பார்சலை வாங்க “ ம் இதுதான் சரி,.. வீட்டுல போய் பிரிச்சு பாரு,.. அதுல ஒரு லட்டர் வச்சிருக்கேன் அதையும் படிச்சுட்டு அதன்படி நடக்கப் பாரு சத்யா,.. உனக்கு இன்னும் இரண்டு நாள் டைம்,.. அதுக்குள்ள ஒரு முடிவு பண்ணிரு,.. இல்லேன்னா நீதான் அசிங்கப்படுவே,” என்று அவள் கூறி முடிக்கவும் கார் சர்ரென்று கிளம்பியது

சத்யன் சிறிதுநேரம் போகின்ற காரையே வெறித்துப் பார்த்தான்,.. அவனுக்கு மாயா ஒரு பெரியவிஷயம் இல்லை,... ஆனால் வீட்டுக்குள் இருக்கும் மான்சி அவள் மனம் எதற்க்காகவும் சஞ்சலப் படக்கூடாது என்றுதான் பொறுமையாக இருந்தான்

கையிலிருந்த பார்சலில் அப்படி என்னதான் இருக்கும் என்று யோசித்தவாறு வீட்டுக்குள் போனாவன்,... தனது அறைக்கு போய் கதவை திறந்து உள்ளே நுழைய மான்சி அங்கே இல்லை,.. வேகமாக அவள் படுத்துக்கொள்ளும் சிறிய அறையின் கதவை திறந்து எட்டிப்பார்த்தான்

மான்சி பட்டுப்புடவையில் இருந்து மாறி சாதரண காட்டன் சேலையை சுற்றிக்கொண்டு படுத்து தூங்கிவிட்டு இருந்தாள் ,.. அவளை பார்க்க பார்க்க இன்றைய இழப்பு சத்யனுக்கு பூதகரமாக தெரிந்தது

ஒரு நீண்ட பெருமூச்சுடன் அறைக்கதவை மூடிவிட்டு தன் கட்டிலில் வந்து உட்கார்ந்த சத்யன்,.. தன் கையில் இருந்த பார்சலை பிரித்து உள்ளே என்ன இருக்கிறது என்று பார்த்தான்

ஒரு சிறிய கவரும் ஐந்து சிடிக்களும் இருந்தன,... சத்யன் குழப்பத்துடன் அந்த கவரை பார்த்தான் அதன் மேல ‘ முதலில் சிடிக்களை பார்க்கவும்’ என்று எழுதப்பட்டிருந்தது

நெஞ்சு பதைக்க சத்யன் அந்த சிடிக்களை எடுத்துக்கொண்டு அதே அறையில் தனது கம்பியூட்டர் இருக்கும் பகுதிக்கு போய் உட்கார்ந்து சிறிதுநேரம் கண்களை மூடியிருந்தான்

பிறகு எதுவாயிருந்தாலும் சமாளிக்கும் தைரியத்துடன் அந்த சிடியில் ஒன்றை எடுத்து உள்ளே அனுப்பிவிட்டு,.. ஸ்கிரீனில் வரப்போகும் காட்சிக்காக காத்திருத்தான்

மெதுவாக காட்சி திரையில் வர ஆரம்பித்தது முதலில் சத்யன்தான் தெரிந்தான் வெறும் ஜட்டியுடன்,.. அந்த காட்சியை பார்த்ததும் சத்யனின் உடல் சட்டென விரைக்க நிமிர்ந்து உட்கார்ந்தான்

சத்யன் ஜட்டியுடன் கட்டிலில் படுத்திருக்க,... மாயா முழு நிர்வாணமாக அவன்மேல் படர்ந்தாள்,.. அவள் முதுகு மட்டும் தெரியும்படி மிக கவணமாக எடுக்க பட்டிருந்தது

பிறகு வந்த காட்சிகள் அத்தனையிலும் சத்யன் தெள்ளத்தெளிவாக தெரிய,.. மாயாவின் மறைமுக தோற்றம்தான் தெரிந்தது,... சில இடங்களில் சத்யன் முழு நிர்வாணமாக இருந்தான்,.. சில இடங்களில் வெறும் ஜட்டியோ அல்லது டவலோ அவன் இடுப்பில் இருந்தது

அந்த சிடி முழுவதும் இருவரும் விதவிதமாக உறவுகொள்வதுதான் படமாக்க பட்டிருந்தது,... சத்யன் வியர்த்த தனது முகத்தை கைகளால் துடைத்துக்கொண்டான்

அந்த சிடி முடியவும் அதை எடுத்து மறுபடியும் கவரில் போட்டான்,...அவன் மற்ற சிடிக்களை பார்க்கவில்லை அதிலும் இதேதான் இருக்கும் என்று அவனுக்கு தெரியும்

மாயா தங்களின் உறவை வைத்து மிரட்டுவாள் என்று சத்யன் ஓரளவுக்கு யூகித்திருந்தான்,... ஆனால் இந்தளவுக்கு எதிர்பார்க்காததால் ரொம்பவும் அதிர்ந்து போயிருந்தான்

அவன் உடலை அவனே சுமக்க முடியாதளவுக்கு பாரமாக இருந்தது,.. தலை பாரமாய் கனத்தது,... தன் கைகளால் தலையை பிடித்துவிட்டு கொண்டவன்,...அடுத்து நடக்க வேண்டியதை நிதானமாக யோசித்தான்

இதோ உள்ளே படுத்திருக்கும் என் மான்சிக்கு தெரிந்தால் என்னாகும்,.... இப்படி ஒருவனுக்கு கழுத்தை நீட்டினோமே என்று தன் உயிரையே விட்டுவிடுவாளே,.. ஆனால் அதற்க்கு முன் நான் இந்த உலகைவிட்டு போய்விடுவேன்

திணவெடுத்து இளமைக்கு வடிகால் தேடப்போய் அது தன் வாழ்க்கைகே வடிகாலாய் மாறிவிட்டதை எண்ணி குமுறி கண்ணீர் விட்டான்,... என்ன செய்வது என்று மறுபடியும் மறுபடியும் சிந்தித்தான்

சரி அந்த சிறிய கவரில் என்ன இருக்கிறது என்று பார்க்கலாமே என்று அதை பிரித்தான்,.. உள்ளே ஒரு கடிதம் இருந்தது,... சத்யன் அந்த கடிதத்தை நிதானமாக படித்தான்,....

அந்த சிடிக்களின் ஒரிஜினல் பிரதிகளை பாதுகாப்பாக வைத்திருப்பதாகவும்,.. அவைகள் வேண்டும் என்றால் கீழே குறிப்பிட்ட பணத்தை ரெடி பண்ணிவிட்டு தன்னை தொடர்பு கொள்ளுமாறு அதிகாரமாக கூறப்பட்டிருந்தது

கீழே குறிப்பிட்டு இருந்த பணத்தை சத்யன் கவனித்தான்,... கம்பெனியில் அவனுடைய ஸேர்கள்,... அவன் பெயரில் இருக்கும் செராமிக் ஸோரூம்,.. அவனுடைய சேமிப்பு,.. எல்லாறையும் விற்று சரிகட்டினால் கூட அவ்வளவு பணம் நிச்சயமாக தேறாது... ஏனென்றால் மாயா கேட்டிருந்த கோடிகளின் கணக்கு அந்தமாதிரி இருந்தது ,...

இறுதியாக கேட்ட பணத்தை சத்யன் கொடுக்காவிட்டால்,... அந்த சிடிக்கள் மொத்தம் அவன் குடும்பத்தினர் அனைவருக்கும் பிரதியெடுத்து அனுப்பப்படும் என்று மிரட்டியிருந்தாள் மாயா

எல்லாவற்றையும் எடுத்து மேசை டிராவில் போட்டு மூடிவிட்டு எழுந்த சத்யன்,... தன் சட்டையில் இருந்து சிகரெட் பாக்கெட்டை எடுத்துக்கொண்டு பால்கனியில் போய் அமர்ந்து சிறிதுநேரம் சிகரெட்டை மாறிமாறி பற்றவைத்து புகைத்து தள்ளினான்

அதிகாலை மூன்றுமணி வரை மூளையை குடைந்து யோசித்து அவன் எடுத்த ஒரே முடிவு,... இந்த பிரச்சனையை தனது நன்பன் சரவனக் குமாரிடம் பேசி அவன் சொல்வது போல் நடப்பது என்று முடிவு செய்தான்

இந்த முடிவை எடுத்த பிறகுதான் அவன் மனம் ஓரளவுக்கு நிம்மதியானது,... பிறகுஎழுந்து போய் கட்டிலில் படுத்து கண்மூடியவன் தூக்கம் வராததால்,... மறுபடியும் எழுந்து மான்சியின் அறைக்கு போனான்

மான்சி தரையில் பெட்சீட் விரித்து படுத்து நன்றாக உறங்கிக்கொண்டிருந்தாள்,...

சத்யன் அவள் தூக்கம் கலையாதவாறு மெதுவாக அவளருகில் சரிந்து படுத்தான்
சத்யன் அவள் முகத்தை பார்த்தவாறு படுத்து... அவள் கழுத்து கீழே முட்டுக்கொடுத்து இருந்த அவளின் வலது கையை மெதுவாக எடுத்து தன் கழுத்தின் மீது போட்டுக்கொண்டு... தன்னுடைய இடதுகையை எடுத்து அவள் இடுப்பில் போட்டு லேசாக அணைத்து,.. பின்னர் மேலும் சற்று சரிந்து அவள் கழுத்தடியில் தன் முகத்தை வைத்துக்கொண்டு படுத்தான்

படுத்த சிறிதுநேரத்தில் நல்ல சுகமான உறக்கம் வந்து அவன் கண்களை தழுவ சத்யன் தன் மனைவியை அணைத்தவாறே நன்றாக உறங்கிப் போனான்




காலையில் கண்விழித்த மான்சி தூக்கக்கலக்கத்தில் படுக்கையைவிட்டு எழ முயற்ச்சிக்க,.. அவள் எழுந்திருக்க முடியாதளவுக்கு சத்யன் அவளை அணைத்துக்கொண்டு தூங்க,.. மான்சிக்கு மெதுவாக நடப்பு புரிய...

அவ்வளவு காலையிலேயே அவளுக்கு சிரிப்பும் சந்தோஷமும் தாங்க முடியவில்லை,.. அவன்மீது கிடந்த கையால் அவனை இன்னும் அதிகமாக இறுக்கி அணைத்துக்கொண்டாள்

அவன் கண்விழிக்காதவாறு நெற்றியில் முத்தமிட்டாள்,.. பிறகு அவன் மூக்கு நுனியை வலிக்காமல் லேசாக பற்களால் கடித்தாள்,... எக்கி அவன் காது மடலை தனது நாக்கால் தீண்டினாள்,..

அவளின் தொடுகைகளால் கூச்சத்தில் சத்யனின் உடல் சிலிர்த்து அசைய,...தன் கழுத்தடியில் இருந்த அவன் முகத்தை இழுத்து இறக்கிய மான்சி அவன் முகத்தை தன் மார்போடு வைத்து அழுத்திக்கொண்டாள்...

வெகுநேரம் விழித்திருந்ததால் சத்யனின் தூக்கம் கலையவில்லை என்றாலும் அவளின் இறுகிய அணைப்பில் மெய்மறந்து இன்னும் அதிகமாக இறுக்கி அணைத்துக்கொண்டு உறங்கினான்

மான்சிக்கு இன்னும் சிறிதுநேரத்தில் காபி எடுத்து வந்து கதவைதட்டுவார்களே அப்போது இவன் தூக்கம் கலைந்துவிடுமே என்று எண்ணி வருந்திக்கொண்டு இருக்கும்போதே வெளியே கதவைதட்டும் சத்தம் கேட்டது

மான்சிக்கு காரணமே இல்லாமல் கோபம் வந்தது ‘இப்போ காபி இல்லேன்னு யார் அழுதது, என்று எரிச்சல் பட்டாள் ‘எங்கனாச்சும் தட்டிட்டு போகட்டும் நான்போய் திறக்க மாட்டேன், என்று பிடிவாதமாக நினைத்தபடி

‘சத்யனை யாரோ அவளிடமிருந்து பிடிங்கிக்கொண்டு போவதுபோல் தன்னோடு சேர்த்து அணைத்துக்கொண்டாள்

மறுபடியும் மறுபடியும் கதவு தட்டப்பட,.. மான்சிக்கு இப்போது கோபத்தை மீறி அழுகை வரும்போல் இருந்தது... ச்சே இவரை நிம்மதியா தூங்ககூட விடமாட்டேங்கறாங்களே என்று கலங்கினாள்

உதட்டை கடித்து தனது அழுகையை அடக்கியவள் கதவுதட்டும் சத்தம் எப்போதடா நிக்கும் என்று காத்திருந்தாள்,... ஆனால் அதற்க்குள் சத்தம் கேட்டு சத்யன் அவளிடமிருந்து திமிறிக்கொண்டு எழுந்தான்

அவனை எழவிடாமல் அணைத்த மான்சி “ ச்சு நீங்க தூங்குங்க அவங்க எங்கனா கதவை தட்டிட்டு போகட்டும்” என்று கரிசனமாக கூற

அவள் கரிசனத்தில் சத்யனுக்கு காலையிலேயே தொண்டையை அடைத்தது.... அவள் மார்பில் இருந்த தன் முகத்தை எடுத்து அவளை நிமிர்ந்து பார்த்து “ பரவாயில்லைடா மானு எனக்கு தூக்கம் கலைஞ்சிருச்சு வா எழுந்து போகலாம்” என்று சொல்ல

“ அப்படின்னா சரி எழுந்துக்கங்க” என்று தனது பிடியை தளர்த்தினாள்

அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டுவிட்டு சத்யன் சிரிப்புடன் எழுந்தான்,...

அவன் எழுந்திருக்கும் போதே இரவு நடந்த பிரச்சனைகளும் அவன் கூடவே சேர்ந்து எழுந்தது இன்று தன் நன்பன் சரவனனை பார்க்கவேண்டும் என்று இரவு நினைத்தது ஞாபகம் வர,..

அய்யோ அவன் டியூட்டிக்கு போகும் முன் சந்திக்கவேண்டுமே என்று எண்ணியவன் அவசரமாக குளியலறைக்கு ஓடினான்...

குளித்துவிட்டு வேகமாக கிளம்பியவன் மான்சியிடம்,.. “ அவசரமா வெளியே போகனும் மான்சி டிபன் வேண்டாம், அம்மாகிட்ட சொல்லிடு ” என்றவன் மறுபடியும் அவளை அழைத்தான்,...

உடனே அவள் ஓடிவர,.. சத்யன் அவள்முன் மண்டியிட்டு அமர்ந்து,.. அவள் வயிற்றில் தன் முகத்தை வைத்து “ மான்சி அப்படியே என்னை கொஞ்சநேரம் அணைச்சாபல இரும்மா” என்றான்

மான்சியும் அவன் சொல்படி அவன் முகத்தை தன் அடிவயிற்றில் வைத்து அழுத்திக்கொண்டாள்,... சத்யனுக்கு தன் துயரங்கள் எல்லாம் தொலைந்து போனது போல் இருந்தது

சிறிதுநேரம் கழித்து எழுந்து அவளை அணைத்து முத்தமிட்டுவிட்டு கிளம்பினான் சத்யன்
சத்யன் தனது காரை எடுத்து கொண்டு வேகமாக செலுத்தியபடியே சரவணனின் மொபைல் நம்பருக்கு போன் செய்தான்,.... எதிர் முனையில் சிறிதுநேரத்தில் எடுக்கபட சரவணன்தான் பேசினான்

“சொல்லு சத்யா என்ன விஷயம்,... இவ்வளவு காலையில போன் பண்ணிருக்க” என்றான்

“ சொல்றேன் சரவண,... நீ வீட்லதான இருக்க,.. நான் இப்போ அங்கதான் வந்துகிட்டு இருக்கேன்,... உன்கிட்ட ரொம்ப முக்கியமா, அவசரமா பேசனும் சரவணா அதான் வர்றேன்” என்று சத்யன் கூறியதும்

“ ம்ம் வா சத்யா நான் கிளம்ப இன்னும் நேரம் ஆகும்,.. ஆமா என்ன பிரச்சனை,... வீட்ல மான்சி,.. அப்பா அம்மா எல்லாரும் நல்லாருக்காங்க தானே” என்று சரவணன் கொஞ்சம் பதட்டமாக கேட்க

நன்பனின் அக்கரையும் பதட்டமும் எண்ணி சத்யனின் மனம் குன்றியது,.. எப்படி நல்ல நன்பர்களை எல்லாம் வைத்துக்கொண்டு இப்படி ஒரு சாக்கடையில் போய் விழுந்தேனே,.. என்று வருந்தியபடி “எல்லாரும் நல்லா இருக்காங்க சரவணா நான் அங்கவந்து சொல்றேன்” என்று கூறி இணைப்பை துண்டித்துவிட்டு காரை வேகமாக செலுத்தினான்

சத்யனின் கார் சரவணன் அடைந்த போது இவனுக்காக சரவனன் வாசலிலேயே காத்திருந்தான்,... சத்யன் காரைவிட்டு இறங்கியதும் அவனை நெருங்கி,...
“வா சத்யா” என்று அழைத்துகொண்டு வீட்டின் வெளிப்பக்கமாக இருந்த மாடிப்படிகளின் வழியாக மாடியில் இருந்த தனியறைக்கு அழைத்து சென்றான்

அங்கிருந்த சோபாக்களில் இருவரும் எதிரெதிராக அமர்ந்தனர்,.... “ சொல்லு சத்யா என்ன பிரச்சனை” என்று சரவணன் கேட்டதும்

சத்யன் எதுவும் பேசமால் தலைகுனிந்து அமர்ந்திருந்தான்,.... என்னதான் நன்பனாக இருந்தாலும் இந்த அசிங்கத்தை எப்படி சொல்வது என்று சத்யனுக்கு சங்கடமாக இருந்தது

சரவணன் அவன் முகத்தை பார்த்துக்கொண்டே “ என்ன அந்த மாயா மேட்டரா சத்யா ” என்று கேட்க

உனக்கெப்படித் தெரியும் என்பது போல் சத்யன் வெடுக்கென நிமிர்ந்து பார்த்தான்

“நீ இவ்வளவு காலையில போன் பண்ணும்போதே எனக்கு தெரிஞ்சுபோச்சு சத்யா,... என்ன அவ ரொம்ப ஏதாவது டார்ச்சர் குடுக்குறாளா,...எதுவா இருந்தாலும் தயங்காம சொல்லு,” என சரவணன் சத்யனை ஊக்கப்படுத்த

சத்யன் சோபாவில் நிமிர்ந்து உட்கார்ந்து,... மாயாவை நேற்று சந்தித்ததில் இருந்து நடந்த அனைத்தையும் கூறி அவள் கொடுத்த கடிதத்தை சரவனனிடம் கொடுத்தான்,... சத்யன் அந்த கண்ராவி சிடிக்களை எடுத்து வரவில்லை,...

அந்த கடிதத்தை முழுவதும் படித்த சரவணன் முடிக்கும் போது மாயாவை அசிங்கமா திட்டியபடி முடித்தான் ,... பிறகு சத்யனை நேராக பார்த்து “ இவ்வளவு படம் எடுக்கற வரைக்கும் நீ போஸ் கொடுத்தியாடா முட்டாள் ச்சே,... என்று தன் கைகளில் முஷ்டியால் குத்திக்கொண்டான்

சத்யன் தலைகுனிந்தபடி “ நான் நிறைய ட்ரிங்க்ஸ் எடுத்திருந்தப்ப இதையெல்லாம் எடுத்திருக்கான்னு நினைக்கிறேன்” என்று குற்றவுணர்ச்சியுடன் வருத்தமாக கூற

சரவணன் எழுந்து வந்து தன் நன்பன் அருகில் அமர்ந்து “ ஸாரிடா சத்யா ஏதோ கோபத்தில் கேட்டுட்டேன்,.. ஆனா அந்த தரங்கெட்டவள் சகவாசம் வேணாம்டான்னு அப்பவே நாங்க எல்லா பிரண்ட்ஸ்ஸும் படிச்சு படிச்சு சொன்னோம்,.. எங்க வார்த்தையை நீ மதிக்கவே இல்லை” என்று சரவணனும் வருத்தப்பட்டான்

பிறகு சிறிதுநேரம் அமைதியா குறுக்கும் நெடுக்குமாக நடந்த சரவணன்,.. பிறகு சத்யன் அருகில் வந்து அமர்ந்து “ இந்த பிரச்சனையை எப்படி சால்வ் பண்றதுன்னு இப்போ எனக்கு தெரியலை சத்யன்,.. ஆனா பிரச்சனையை என்கிட்ட விட்டுட்ட இல்ல இதுக்கு மேல நான் பார்த்துக்கிறேன் நீ தைரியமா இரு” என்று தன் நன்பனுக்கு ஆறுதல் சொல்ல

சத்யன் அவன் கைகளை பற்றி “ சரவணா நீ நம்புவியோ மாட்டியோ எனக்கு தெரியாது,.. ஆனா நான் என் மனைவி மான்சி மேல உயிரையே வச்சிருக்கேன்டா,.. இதெல்லாம் அவளுக்கு தெரிஞ்சா என்னாகுமோன்னு ரொம்ப கவலையா இருக்கு சரவணா” என்று சத்யன் கலங்கிப்போய் கூற

“ அதெல்லாம் ஒன்னும் தெரியாது சத்யா நான் பார்த்துக்கிறேன்,... நீ ஜாலியா என் தங்கச்சி கூட லைப் என்ஜாய் பண்ணு” என்று நன்பனை உற்ச்சாகப்படுத்த முயன்றான் சரவணன்

அமைதியாக இருந்த சத்யன் பின்னர் “ உன்கிட்ட நான் ஒரு உண்மையை சொல்லட்டுமா,.. நானும் மான்சியும் இன்னும் சேர்ந்தே வாழலைடா சரவணா” என்று சத்யன் துக்கமாக கூறியதும்

“டேய் என்னடா சொல்ற,.. ஏன் மான்சிக்கு இதில் விருப்பம் இல்லையா,.. உன்னை அவாய்ட் பண்றாளா ” என சரவணன் கொஞ்சம் பதட்டமாக கேட்க

“ ப்ச் அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லடா,.. அவளுக்கும் எனக்கும் எந்த பிரச்சனையும் இல்லடா,.. ஒருத்தரையொருத்தர் நல்லா புரிஞ்சுகிட்டு இருக்கோம்,.. ஆனா நான்தான் இந்த பிரச்சனையை தீர்த்துட்டுதான் என் மான்சிய தொடனும்னு இருக்கேன் அவ்வளவுதான் வேறெதுவும் இல்லை சரவணா” என சத்யன் கூறியதும்

“ சரி விடு சத்யா நீ சொல்றதும் சரிதான்,... நாளைக்குள்ள இந்த பிரச்சனையை முடிச்சிடலாம்,.. ஆனா பிரச்சனை முடிஞ்சதும் நீ மான்சிய கூட்டிகிட்டு எங்கயாவது ஹனிமூன் கிளம்பிடு என்ன சத்யா” என்று சத்யனை பார்த்து சிரித்தபடி சொன்னான்

அவன் சொன்ன அந்த வார்த்தைகளே சத்யன் மனதை ஏங்கச் செய்தது,... நிச்சயமா அது நடக்க வேண்டும் என்று இறைவனை வேண்டினான்

“ ம் இப்பவே கனவு காண ஆரம்பிச்சுட்டியா சத்யா,... நீ இப்படியே கனவு காணு,.. நான் ஆபிஸ் கிளம்பறேன் இன்னிக்கு முக்கியமான ஒரு கேஸ் பாக்கனும்” என்று சரவணன் எழுந்து கொள்ள,.. சத்யனும் எழுந்தான்

“ சரி வா சத்யா டிபன் சாப்பிடலாம்,.. கண்டிப்பா இவ்வளவு காலையில எதுவும் சாப்பிட்டு இருக்கமாட்டே அதனால வா சாப்பிடலாம்” என்று சத்யனை வற்புறுத்தி அழைத்துச் சென்றான்

சரவணன் வீட்டினர் மான்சியை பற்றிதான் அதிகமாக விசாரித்தனர்,... சத்யனும் மனைவியை பற்றி சலிக்காமல் பேச,... சரவணன் அவனைப்பார்த்து சிரித்தான்

“ என்ன சரவணா சிரிக்கிற” என்று சத்யன் கேட்டதும்

“ இல்ல பொண்டாட்டியை பத்தி பேசச்சொன்னா மணிக்கணக்கில் பக்கம் பக்கமா பேசுவ போல,.. ம் நடத்து ராஜா நடத்து” என்று கூறிவிட்டு சிரிக்க,.. சத்யன் அசடு வழிந்தான்

இருவரும் சாப்பிட்டதும் சத்யன் கம்பெனிக்கு கிளம்பிவிட்டான்,... சத்யனுக்கு மனசு லேசாக இருந்தது... எல்லாம் சரியாகிவிடும் என்ற நம்பிக்கை வந்தது

உற்சாகமாக மான்சிக்கு போன் செய்து சிறிதுநேரம் குறும்பாக பேசி அவளின் வெட்கக் குரலை ரசித்தான்,... போனில் முத்தம் கேட்டு அவளை சினுங்க வைத்தான்... அவள் கொடுத்தால்தான் என்று பிடிவாதம் செய்தான்

அவள் வெட்கத்துடன் கொடுத்த முத்தத்தை இவன் நூறு மடங்காக திருப்பி கொடுத்து,.. போனிலேயே அவளை திணற வைத்தான்,... அவள் இறுதியாக போனை வைக்கும்போது அவள் குரலில் இருந்த காதலும் ஏக்கமும் சத்யனை மேலும் சந்தோஷப்படுத்தியது

இன்று முடிந்தால் சீக்கிரமாக வீட்டுக்கு போய் அவளை எங்காவது வெளியே அழைத்துச்செல்ல வேண்டும் என்று நினைத்தான்

ஆனால் மாலை சரியா நாலு மணிக்கெல்லாம் சரவணனிடம் இருந்து போன் வந்தது,.. உடணடியாக கிளம்பி தனது ஆபிஸ்க்கு வருமாறு அழைத்தான்



சத்யன் வருவதாக கூறிவிட்டு உடனே கிளம்பினான்,... சரவணனின் ஆபிஸை அடைந்து அனுமதிபெற்று சத்யன் உள்ளே போனபோது சரவணன் அவனுக்காகவே காத்திருந்தான்

“ என்ன சரவணா அவ்வளவு அவசரமா வரச்சொன்ன,.. ஏதாவது பிரச்சனையா” என சத்யன் பதட்டமாக கேட்க

“ இருடா பதறாதே பிரச்சனை ஒன்னுமில்ல,... நீ சொன்னதை வச்சு காலையில இருந்து மாயாவையும் அவகூட இருக்கிறவனுங்களையும் வாட்ச் பண்ணச் சொன்னேன்,... அந்த மூணுபேருமே டிரக் யூஸ் பண்றாங்கன்னு தெரியுது,... அதான் நான் ஒரு பிளான் வச்சிருக்கேன்,.. அதுக்கு உன்னோட ஒத்துழைப்பு வேனும்” என்று சரவணன் கூற

" என்ன பிளான்,... எந்த ஒத்துழைப்பா இருந்தாலும் தர்றேன் சரவணா” என்றான் சத்யன்

“ ம்ம் மொதல்ல நான் சொல்றதை கவணமா கேளு,... அந்த மாயா வீட்டில் மறைவான இடத்தில் இந்த ஹெராயின் பாக்கெட்களை வைக்கனும்,... அதுக்கப்புறம்தான் அவளுக்கு இருக்கு வேடிக்கை,... ஏன் இப்படி செய்யனும்னா அவகிட்ட நம்ம சீக்ரெட் இருக்கும்போது நாம அவளை இப்படித்தான் இல்லீகலா போயாகணும் வேற வழியில்லை” என சரவணன் விளக்கமாக சொன்னதும்

என் உயிரே மான்சி - அத்தியாயம் - 5

ஏன் ஆறுமணிக்கு மாயாவை போய் பார்க்கனும் இப்பவே போய்ட்டா சீக்கிரமா மான்சிய பார்க்க கோயிலுக்கு போகலாமே என்று யோசித்தவன்,... அதை உடனே செயல் படுத்தினான்

மேனேஜரை கூப்பிட்டு தான் வீட்டுக்கு போவதாக சொல்லிவிட்டு உடனே காரை எடுத்துக்கொண்டு மாயாவின் வீட்டை நோக்கி வேகமாக காரை செலுத்தினான்
மாயாவின் வீட்டை நெருங்கியவன் கேட்டுக்கு வெளியவே காரை நிறுத்திவிட்டு இறங்கி காரை லாக் செய்துதான்,... அப்போதுதான் சற்று தொலைவில் இவன் காருக்கு முன்னால் வேறு ஒரு கார் நின்றுகொண்டிருந்தது

யாருடைய காராக இருக்கும் என்று யோசித்தபடி கேட்டை திறந்து உள்ளே போனான்,... காலிங்க் பெல்லை அடிக்க கையை தூக்கியவன் உள்ளே பேச்சுக்குரல்கள் கேட்க பெல்லை அடிக்காமல் சிறிதுநேரம் நின்றுவிட்டு,.. பிறகு கதவை தட்டினான்

கொஞ்சம்நேரம் கழித்து யாரது என்ற மாயாவின் அதட்டலான குரல் கேட்க “ நான்தான் சத்யன்” என்றான் இறுகிய குரலில்

அவன் சொல்லி சிறிதுநேரம் கழித்து கதவை திறந்த மாயா “ என்ன சத்யா அரைமணிநேரம் முன்னாடியே வந்துட்ட” என்று வழிசலாக கேட்க



“ ஏன் அதுனால உனக்கு எதுவும் இடைஞ்சலாக இருக்கா,... என்ன வழிவிடாம நிக்கிற மாயா” என்று நக்கலாக கேட்க

“ ஓ ஸாரி மறந்துட்டேன் சத்யா உள்ள வா’,.. என்று கூறி வழிவிட்டாள்

சத்யன் வீட்டுக்குள் நுழைய அங்கே ஏற்கனவே இரு ஆண்கள் உட்கார்ந்திருந்தனர்,... அதில் ஒருவன் சத்யனின் லுங்கியை கட்டியிருந்தான்... மற்றெருவன் சாட்ஸ் போட்டிருந்தான்,... அவர்களின் எதிரில் இருந்த டீப்பாயில் ஒரு தட்டில் வறுத்த முந்திரியும்,... பல உயரங்களில் வேட்கா பாட்டில்கள்லும் இருந்தது,...

இருவருமே சத்யனை பார்த்ததும் அசடு வழிய இளித்து “ வணக்கம் சார்,.. நாங்க மாயா மேடத்தை ஒரு புரோகிராமுக்கு புக் பண்ண வந்திருக்கோம்” என்று சொல்ல

சத்யன் “ஓ அப்படியா” என்று மட்டும் சொல்லிவிட்டு பின்புறமாக கையை கட்டிக்கொண்டு அமைதியாக நின்றான்

மாயா அவனருகே வந்து உரசியபடி நின்று “இவங்க இப்போ போய்டுவாங்க சத்யா நீ உட்காரு,... ட்ரிங்க்ஸ் எடுத்துக்குறியா ” என்றாள்

“ வேண்டாம் மாயா நான் உன் கூட முக்கியமான விஷயம் பேசனும்,... இப்போ முடியுமா இல்லை நான் போய்ட்டு அப்புறமா வரவா” என்று அவர்களை பார்த்தபடி நக்கலாக கேட்டான்

இவன் கேட்டவுடனே அவர்கள் எழுந்துகொண்டனர் “ மாயா நாங்க போய்ட்டு இன்னொருநாள் வர்றோம்,.. ந சாரை கவணி” என்றவர்கள் சாவதானமாக மாயாவின் படுக்கையறைக்குள் நுழைந்து தங்கள் உடைகளை மாற்றிக்கொண்டு வந்து மாயாவை பார்த்தபடியே கதவை திறந்துகொண்டு வெளியேறினர்

அவர்கள் போனதும் மாயா சத்யனின் கழுத்தில் தன்கைகளை மாலையாக போட்டு “ஹாய் டார்லிங் என்னை பார்க்காம இருக்கமுடியலையா,... அரைமணிநேரம் முன்னாடியே வந்துட்ட ம்” என்று கிறக்கமாக கேட்க

அவள் பேச்சில் இருந்து அவளும் குடித்திருக்கிறாள் என்று புரிந்துகொண்ட சத்யன்,.. அவளை விலக்கிவிட்டு சோபாவில் அமர்ந்தான்,... ஆனால் அவனுக்கு முதல்முறையாக அந்த சோபாவில் உட்கார உடல் கூசியது,.. ஆனால் வேறு வழியில்லை காரியம் ஆகவேண்டும்

“ மாயா இங்கே உட்கார்ந்து நான் சொல்றதை கவணமா கேளு” என்று நேரடியாக விஷயத்துக்கு வந்தான் சத்யன்

அவன் முகமே மாயாவுக்கு எதையோ உணர்த்தியிருக்க வேண்டும்,... வேறு எதுவும் பேசாமல் அவனுக்கு எதிரில் அமர்ந்தாள்

சிறிதுநேரம் குனிந்து தன் விரல் நகங்களை ஆராய்ந்த சத்யன்,.. பட்டென நிமிர்ந்து “ எனக்கு போன மாசம் கல்யாணம் ஆயிருச்சு மாயா,... உன்கிட்ட தகவல் சொல்ல முடியலை” என்று சத்யன் சொல்ல

அவ்வளவு நேரம் கவர்ச்சியாக இருந்த மாயாவின் முகம் இப்படிக்கூட ஒரு பெண்ணின் முகம் மாறுமா என்பதுபோல் கொடூரமாக மாறியது ,,... ஆனால் சிலநிமிடங்களில் தன் முகத்தை மாற்றிக்கொண்டாள்

“ என்ன சொல்ற சத்யா இதை சொல்லத்தான் இங்கே வந்தியா,... நீ ரொம்ப நாளா என்னை கான்டாக்ட் பண்ணாதப்பவே எனக்கு சந்தேகம்தான்,... ஏன் சத்யா என்னை கல்யாணம் பண்ணபோறதா உங்கப்பா கிட்ட பர்மிஷன் வாங்கப்போறேன்னு சொன்ன,.. இப்போ பார்த்தா இப்படி சொல்ற” என்று ஏளனமாக மாயா கேட்க

“ ஆமா சொன்னேன் தான் ஆனா எங்கப்பா அம்மா அதுக்கு ஒத்துக்கலை,... அதுக்கும் காரணம் இருக்கு,” என்ற சத்யன் தனது அப்பா துப்பறியும் நிருவனம் மூலமாக சேகரித்த தகவல்களை அவளிடம் விவரிக்க அவள் முகம் பேயறைந்தது போல் ஆனது

அவள் முகத்தையே உற்று கவனித்து கொண்டு இருந்த சத்யன்,.. அவள் முகத்தில் தெரிந்த உணர்ச்சிகள் அவன் அப்பா சொன்ன தகவல்கள் எல்லாம் உன்மை என்று நிரூபித்தது

அதுவரை தடுமாறிய சத்யன் இப்போது கால்மேல் கால் போட்டு சோபாவின் பின்புறம் நன்றாக சாய்ந்து அலட்சியமாக உட்கார்ந்தான்

அவனது அலட்சியத்தை கவனித்த மாயா தன் முகத்தை மாற்றிக்கொண்டு “ அதெல்லாம் உன்மையாவே இருந்தா என்ன செய்யபோற சத்யா,... நான் உன்னை ஏமாத்திட்டேன்னு கொடிபிடிக்க போறியா ம் “ என்று நக்கலாக கேட்டாள்

அவள் அழுது ஆர்பாட்டம் செய்வாள் என்று எதிர்பார்த்த சத்யனுக்கு,... அவளது இந்த பேச்சு வந்த வேலை சுலபமாக முடியும் போல இருந்தது

“ நான் ஏன் கொடிபிடிக்க போறேன் மாயா,.. இனிமேல் அவங்க அவங்க போக்கில் போறதுதான் நல்லது,... இதோ நான் உனக்கு வாங்கி கொடுத்த இந்த வீடு,.. அப்புறம் நகைகள் பொருட்கள் இதையெல்லாம் வச்சுக்க,.. இன்னும் கொஞ்சம் பணம் தர்றேன் அதையும் வச்சுகிட்டு செட்டிலாய்க்க,... நான் இனிமே உன் வழியில வரமாட்டேன்,.. நீயும் என்வழியில் வராதே,.. என்ன மாயா சொல்றே” என்று சத்யன் கேட்க

மாயா சிறிதுநேரம் எதுவுமே பேசாமல் அவனையே பார்த்துக்கொண்டே இருந்துவிட்டு “ஸோ நீ எல்லாம் பிளான் பண்ணிதான் செஞ்சுருக்க,.. அதனால இனிமே பேசி பிரயோஜனம் இல்ல,... சரி பணம்னா எவ்வளவு குடுப்பே” என்று நேரடியாக பேரத்துக்கு வந்தாள்

ச்சே இவளுடனா இத்தைநாளா இருந்தோம் என்று சத்யனுக்கு உடலெல்லாம் கூச, அவளிடம் பணத்தை பற்றி பேசவே அருவருப்பாக இருந்தது,... ஆனால் வேறுவழி இல்லை பேசித்தான் ஆகவேண்டும்

“ ஒரு ஐஞ்சு லட்சம் தர்றேன் மாயா,.. அவ்வளவுதான் என்னால் முடியும்,.. ஏன்னா இந்த வீடு மத்ததெல்லாம் கணக்கு பார்த்தா கிட்டத்தட்ட நாற்பதுலட்சம் தேறும் அதான் சொல்றேன்” என்று சத்யன் கூற

சிறிதுநேரம் மவுனமாக இருந்த மாயா பிறகு எழுந்து நின்று “ ஓகே சத்யா நான் கொஞ்சம் வெளியே போகனும்,.. நீ கிளம்பு,. உன்னோட புது நம்பர் கொடுத்துட்டு போ நான் யோசிச்சு முடிவு சொல்றேன்” என்று திமிராக சொல்ல

சத்யன் அவளை முறைத்தபடி எழுந்து தனது புது நம்பரை அவளிடம் கொடுத்துவிட்டு அங்கிருந்து வெளியேறினான்

காரில் ஏறியமர்ந்த சத்யன் அங்கே இருந்த தண்ணீர் பாட்டிலை எடுத்து மடமடவென குடித்தான்... பிறகு கர்சீப்பால் தன் முகத்தை துடைத்தவன் மணிக்கட்டை திருப்பி நேரம் பார்த்தான்,... மணி ஆறரையை நெருங்க சத்யன் அவசரமாக காரை ஸ்டார்ட் செய்து தன் கம்பெனிக்கு விரைந்தான்

கம்பெனியில் இருந்த தனது அறைக்கு ஓடியவன் அங்கிருந்த பாத்ரூமில் குளித்துவிட்டு ,.. எப்போதும் அங்கே இருக்கும் மாற்றுடையை எடுத்து போட்டுக்கொண்டு,... அவசரமாக வெளியே வந்து காரில் ஏறி அமரவும் அவனது அம்மா போன் செய்யவும் சரியாக இருந்தது

" இதோ கிளம்பிட்டேன்ம்மா இன்னும் கால்மணிநேரத்தில் கோயில்ல இருப்பேன்" என்று கூறி இணைப்பை துண்டித்தவன் எடுத்த எடுப்பில் காரை பறக்கவிட்டான்




சத்யன் காரை கோயிலின் ஓரம் நிறுத்திவிட்டு அவசரமாக உள்ளே போகவும்... மான்சி அவன் எதிரில் வரவும் சரியாக இருந்தது

சத்யன் அவள் எதிரில் நின்று தன் இடுப்பில் கையூன்றி தலையை பக்கவாட்டில் சாய்த்து... கண்சிமிட்டாமல் அவளை பார்க்க... அவன் பார்வையால் மான்சி முகம் வெட்க சிவப்பை பூசிக்கொண்டது

“ ம்ம் எவ்வளவு நேரமா பார்ப்பீங்க... நேரமாகுது உள்ள வாங்க.. அத்தை உங்களுக்காக வெயிட் பன்றாங்க” என்று வெட்கத்தில் மெலிந்த குரலுடன் மான்சி கிசுகிசுப்பாய் கூற

“ ம்ம் என்ன சொன்ன,... என் காதில விழவே இல்லை,... இப்படி பக்கத்தில் வந்து சொல்லு மானு” என சத்யன் குறும்பாக சொல்ல

“ நான் சத்தமாத்தானே சொன்னேன்,.. எல்லாம் நல்லாத்தான் கேட்ருக்கம்” என்று மான்சி சினுங்கலுடன் கூறினாள்

அவளின் சினுங்களை ரசித்த சத்யன் எட்டி அவள் கையை பிடித்து தன்னருகில் இழுத்து “ இப்போ என்ன செய்வ ம்” என்றவன்,.. மான்சி சுற்றிலும் பார்த்து சங்கடமாக நெளிவதை பார்த்தவன் “ சரிவா மான்சி உள்ளே போகலாம்” என்று அவள் கைகோர்த்து அழைத்துக்கொண்டு கோயிலுக்குள் போனான்

மான்சியின் அருகில் நின்று சத்யன் தெய்வத்தை தரிசனம் செய்ததை பார்த்த அவன் அம்மா பிரேமாவுக்கு கண்கலங்கியது ... இவர்கள் இருவரும் இப்படியே பலகாலம் ஒற்றுமையுடன் வாழவேண்டும் என்று கடவுளை பிரார்த்தனை செய்தால் அந்த தாய்.

சாமி கும்பிட்டு முடித்து வெளியே வந்து பிறகு சத்யன் மான்சியை தன்னுடன் காரில் வருமாறு அழைக்க,...அவள் அனுமதிக்காக மாமியாரை பார்த்தாள்

“அதான் கூப்பிடுறான்ல போம்மா நான் இந்த கார்ல வர்றேன்” என்று பிரேமா அனுமதி வழங்கியதும்,..

மான்சியின் முகம் பளிச்சென்று மின்ன வேகமாக சத்யன் திறந்துவிட்டு வழியாக முன்பக்கமாக ஏறி சத்யன் அருகில் உட்கார்ந்துகொண்டாள்

சத்யன் மெதுவாக விசிலடித்தபடி காரை ஸ்டார்ட் செய்தான்,... சிறிது தூரம் போனதும் திரும்பி மான்சியை பார்த்து

“ என்ன மான்சி அம்மாகிட்ட கேட்டுதான் என்கூட வருவியா,..என்றவன் . “ச்சே என்ன பொண்டாட்டிடா சத்யா உனக்கு” என்று குறும்பாக நெற்றியில் தட்டிக்கொண்டான்

“ பின்னே அவுங்க கூடத்தானே வந்தேன்,.. அப்புறம் எப்படி உங்ககூட வரமுடியும் அதான் கேட்டேன்” என்று மான்சி கூறியதும்

ஒரு கையை நீட்டி அவளை இழுத்து தன்மீது போட்டுக்கொண்டவன் “ இதுதான் மான்சி எனக்கு உன்கிட்ட பிடிச்ச விஷயம்,... யார் மனசும் நோகாமல் நடக்கிறது” என்று கூறி சிரித்தான்

அவன் மார்பில் சரிந்திருந்த மான்சி தன் விரல்களால் அவன் சட்டையின் மேல் பட்டனை திருகிக்கொண்டே “ என்ன இன்னிக்கு இப்படியெல்லாம் பண்றீங்க” என்று வெட்கமாக கேட்க

“ ஏய் நான் என்ன பண்ணேன்... இன்னும் எதுவுமே ஆரம்பிக்கலை மான்சி” என்று குறும்புத்தனமாக கூறிய சத்யன் தன்கையால் அவள் இடுப்பை சுற்றிவளைத்து தன்னுடன் இன்னும் அதிகமாக அவளை இறுக்கி கொண்டான்

அவனுடைய இந்த செயல்கள் மான்சி இதுவரை அனுபவித்தறியாத ஒன்று,... இதுவரையில் இருவரும் அதிகபட்சம் கைகளை மட்டும்தான் கோர்த்துபடி நடந்திருக்கிறார்கள்

“ என்ன மான்சி எதுவுமே பேசமாட்டேங்குற,.. இதெல்லாம் உனக்கு பிடிக்கலையா,... இன்னும் எவ்வளவு நாளைக்குத்தான் நாம இப்படி விலகியே இருக்கறது,... இதுபோல சின்னசின்னதா தொட்டுக்கிட்டா ஒன்னும் தப்பில்லை,... அப்பதானே அடுத்த ஸ்டெப் போகமுடியும்” என்று சத்யன் கண்சிமிட்டி சொல்ல

“ என்னது அடுத்த ஸ்டெப்” என்று மான்சி அவன் முகத்தை பார்க்காமல் கவிழ்ந்துபடி கேட்க

“ என் முகத்தை நிமிர்ந்து பாரு சொல்றேன்” என்று சத்யன் கூற

மான்சி அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்,.... சத்யன் அவள் இதழ்களை பார்த்தபடி தன் உதட்டை நாக்கால் தடவி ஈரப்படுத்தி கண்சிமிட்டி சிரித்தான்

மான்சி சிலிர்த்துப் போய் பட்டென அவனிடமிருந்து விலகி அமர்ந்தாள்

சத்யனுக்கு அவளை ரொம்ப சீண்டி விட்டு விட்டோமோ என்று வருத்தமாக இருந்தது “ என்ன மான்சி இதெல்லாம் பிடிக்கலையா,... சட்டுனு விலகிப்போய்ட்ட” என்று வருத்தமாக கேட்டான்

அவன் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்த மான்சி அதில் இருந்த ஏமாற்றத்தையும் வருத்தத்தையும் காண சகிக்காமல் “நான் பிடிக்கலைன்னு சொன்னேனா இங்கப்போயா இதெல்லாம் பேசுவாங்க” மேலே சொல்லாமல் மான்சி உதட்டை கடித்து நிறுத்த

சத்யன் அவசரமாக “ வேற எங்க மான்சி பேசனும்” என்றான்

அவன் அவசரத்தை கண்டு மான்சிக்கு சிரிப்பு வந்தது தன் உதட்டு நுனியை துருத்தி “ வெவ்வே நான் ஒன்னும் சொல்லமாட்டேன்,.. பாவம் இவரு சின்ன பாப்பா ஒன்னுமே தெரியாது” என கையை ஆட்டியபடி பழித்து காட்டி குறும்பு பேச

“ உதட்டையா சுழிச்சு காட்ற நீ வா வீட்டுக்கு அதை கடிச்சிர்றேன்” என சத்யன் பதிலுக்கு குறும்பு பேசினான்

அதற்க்குள் வீடு வந்துவிட சத்யன் காரைவிட்டு இறங்கி மறுபக்கம் வந்து மான்சிக்கு கதவை திறந்துவிட்டு.. தன் இடைவரை குனிந்து “ இறங்குங்க மேடம்” என்றதும்

மான்சி தனது வழக்கமான நாணத்துடன் சிரித்தபடி இறங்கி உள்ளே போனாள்

இருவரும் உடைமாற்ற மாடிக்கு போக ,... பிரேமா நேரமாகிவிட்டது சாப்பிட்டுவிட்டு ஒருவழியாக போய்விடுமாறு கூறியதும்,...

இருவரும் ஒருவர் முகத்தை ஒருவர் பார்த்தபடி என்ன உணவு பரிமாறினார்கள் என்று பார்க்காமலேயே சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு மாடிக்கு போனார்கள்

மான்சி தான் படுத்துக்கொள்ளும் அந்த சிறிய அறைக்கு போக திரும்பினாள்,... “கொஞ்சம் நில்லு மான்சி” என்ற சத்யனின் குரல் அவளை தடுக்க
மான்சி நின்று அவனை திரும்பி பார்த்தாள்,... அவன் தன் இருகரங்களையும் அவளை நோக்கி விரித்து நீட்டி வா என்பது போல் தலையசைக்க

மான்சி வரவில்லை அவன் கண்களையே பார்த்தாள்,.. மறுபடியும் சத்யன் அவளை தன் குரலால் வாவென்று அழைத்தான்

அவன் குரலின் வசீகரம் அவளை மெதுவாக அடியெடுத்து வைக்கவைத்தது,... இரண்டடி எடுத்து வைப்பதற்குள் சத்யன் அவசரக்காரனாய் வேகமாக வந்து அவளை அள்ளிக்கொண்டான்

மான்சியை நொருங்க அணைத்து,.. பிறகு விலகி அவளை தன் வலக்கையில் கிடத்தி இடக்கையால் அவள் முகத்தை நிமிர்த்தி அவளின் மூடிய கண்களில் முத்தமிட்டான்,... அவள் கிறங்கிப்போய் தலையை துவளவிட்டாள்

கணக்கிட முடியாத சந்தோஷத்துடன் சிரித்தபடி சத்யன் குனிந்து அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டான்,... அவள் நினைவு தப்பியவள் போல கண்கள் சொருக இதழ்களை பிளந்துகொண்டாள்

சத்யன் அவள் மூக்கு நுனியை தன் நாக்கு நுனியால் தீண்டி தீண்டி அவளை சிலிர்க்க வைத்தான்,... அவள் இதழ்கள் துடிக்க கண்களை லேசாக திறந்து அவனை பார்த்தாள்

சத்யன் அவளின் துடிக்கும் இதழ்களை தனது அனலாய் தகித்த சூடான உதட்டால் அழுத்தி முத்தமிட,.. மான்சிக்கு அவன் கொடுத்த சூடான அந்த முதல் முத்தம் அவள் உயிர்வரை சென்று தாக்கியது

மறுபடியும் மறுபடியும் அவள் ஈர இதழ்களில் அழுத்தமாக முத்தமிட்டு தன் கொதித்த உதட்டின் சூட்டை தணித்துக்கொள்ள முயற்ச்சித்தான் சத்யன்

அவன் உதட்டின் சூடு தணிந்தது ஆனால் அதைவிட பலமடங்காக உடல்முழுதும் பத்திக்கொண்டது,.. இன்னும் அவள் இதழ்களை பிளந்து தனது ஆராய்ச்சியை சத்யன் ஆரம்பிக்கவில்லை

அதற்க்குள் கொதிக்க ஆரம்பித்தது அவன் தேகம்,... ஆனால் மான்சிக்கு உடல் சில்லிட்டு போயிருந்தது,.. தன்னுடைய இந்த அதிரடியால் பயந்து போய்விட்டாளோ என்று நினைத்த சத்யன் ...

அவளை விலக்கி நிறுத்தி அவள் முகத்தை பார்த்தான் ,.. அவள் கண்களை மூடியிருந்தாலும் அவள் முகத்தில் பயம் இல்லை,.. பதிலாக நாணமும் வெட்கமும் மட்டுமே முகாமிட்டு இருந்தன ,..

சத்யனுக்கு சந்தோஷமாக இருந்தது,... அவள் காதருகில் குனிந்து " மான்சி நீ கண்ணை திறக்க நான் ஒரு பாட்டு பாடவா" என்று கிறக்கமாக கேட்க

அதற்கும் அவள் கண்திறக்காமல் "ம் பாடுங்க" என்றாள் மயக்கமான குரலில் ,.. சத்யன் தன் தொண்டையை செருமிக் கொண்டு ஆரம்பித்தான்

" கட்டி வச்சுக்கோ எந்தன் அன்பு மனச"

" தொட்டு வச்சுக்கோ உந்தன் சொந்த மனச"


இப்போ நீ பாடனும் மான்சி என்றான் சத்யன் கிசுகிசுப்பாக ,... ம்ஹூம் என்று தலையசைத்த மான்சி வெட்கத்துடன் அவன் மார்பில் புதைந்துபோனாள்

சத்யன் அவள் இடுப்பில் கைவிட்டு அலேக்காக தூக்கிக்கொண்டு போய் கட்டிலில் கிடத்தினான்,... அவனுடைய இத்தனை நாள் காத்திருப்பு கட்டவிழ்த்து கொண்டது

அவளை கிடத்திவிட்டு கட்டிலைவிட்டு இறங்கி நின்று அவளை நிதானமாக ரசித்தான்,... கூந்தல் பறந்து விரிந்து தலையனையில் கிடக்க,...அவள் கூந்தல் பூக்கள் சில உதிர்ந்து அந்த கறுத்த கூந்தல் விரிப்பில் வெள்ளை முத்துகளாய் கிடந்தது

சத்யன் அவள் நெற்றியில் தன் உதட்டால் உரசி உரசி முத்தமிட்டதால் அவள் நெற்றிப்பொட்டு இடம்மாறி,.. கோயிலில் இவன் வைத்த கலைந்து நெற்றி முழுவதும் பரவியிருந்தது

அவள் கண்களில் சத்யன் அடிக்கடி முத்தமிட்டதால்,.. கண்களில் தீட்டியிருந்த மை கலைந்து,.. கண்களுக்கு கீழே வரை பரவியிருந்தது

அவள் இதழ்கள் லேசாக பிளந்துகொண்டு உள்ளே இருக்கும் முத்துப்பற்கள் தெரிய,.. சத்யன் அழுத்தி அழுத்தி அவள் இதழ்களில் முத்தமிட்டாதால் அவற்றின் ஈரம் காய்ந்து வரட்சியின் பிடியில் இருந்தது




கட்டியிருந்த பட்டுபுடவை கசங்கி அவள் வலதுமார்பை விட்டு சற்று ஒதுங்கி,... இடது மார்பை முற்றிலும் வெளியே காட்டியது,... அவள் போட்டிருந்த கருநீலநிற ரவிக்கையின் உள்ளே இருந்த வெள்ளைநிற உள்ளாடை பளிச்சென்று தெரிந்தது

அவள் இடுப்பின் அழகை ஏலமிட்டது அவளின் இடுப்பு சேலை,... பாதி மறைத்த நிலையில் அவளின் தொப்புள் ஆழமில்லாது அழகாய் இருந்தது

கால் பகுதியில் பட்டுபுடவை உயர்ந்து கணுக்காலுக்கு மேலே இருக்கும் கெண்டைக்கால் சதை வெண்மையாக மின்னியது,... அதில் துளிர்த்திருந்த வியர்வை துளிகளை பார்த்தால் சோற்றுக்கற்றாழையை பிளந்தால் அதனுள் இருக்கும் வெண்மையான சதையில் உருண்டையாக முத்துக்கள் போல கற்றாழை நீர் பூத்து இருக்குமே அதுபோல் இருந்தது

மொத்தத்தில் மான்சி ரவிவர்மனின் கலைந்த ஓவியம்போல் கிடந்தாள்

என் உயிரே மான்சி - அத்தியாயம் - 4

அவள் அமர்ந்ததும் சத்யன் எழுந்துவிட்டான்,... தன் சட்டை பாக்கெட்டை தடவிப்பார்த்து அதிலிருந்து ஒரு சிகரெட்டை எடுத்து தன் உதட்டில வைத்தவன்,.. மறுபடியும் உதட்டிலிருந்து எடுத்துவிட்டு மான்சியை திரும்பி பார்த்தான்

“ நான் சிகரெட் பிடிக்கறதால உனக்கு ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லையே” என்று கேட்க

இல்லை என்பது போல் மான்சி வேகமாக தலையசைத்தாள்,... அவளுக்கு அவன் எப்படி சிகரெட் பிடிக்கிறான் என்று பார்க்கவேண்டும் போல் இருந்தது

சத்யன் தனது லைட்டரால் சிகரெட்டை பற்றவைத்து,.. புகையை உள்ளிழுத்து மூக்கின் வழியாக விட,... மான்சி அதை வெகுவாக ரசித்தாள்

ஆனால் சத்யன் மறுபடியும் ஒரு சிகரெட்டை எடுத்து புகைத்த சிகரெட்டில் பற்றவைத்தான்,.. அப்படி பற்றவைக்கும் போது அவன் விரல்கள் நடுங்கியதை மான்சி நன்றாக கவணித்தாள்

ச்சே பாவம் சொல்ல சங்கடப்படுகிறான் போல என்று நினைத்தாள்,... ஏன் நாமே அந்த பேச்சை ஆரம்பித்து வைத்தால் என்ன,... நமக்குத்தானே எல்லாமே தெரியுமே என்று நினைத்தாள்

மான்சி மெதுவாக கட்டிலைவிட்டு எழுந்து அவன் பின்னால் போய் நின்று “ நங்க என்ன சொல்லப்போறீங்கன்னு எனக்கு தெரியும்” என்று ஆரம்பிக்கவும்

சத்யன் வெடுக்கென திரும்பி அவளை பார்த்தான்,... வாயிலிருந்த சிகரெட் நழுவி தரையில் விழுந்தது,… “ நீ என்ன சொல்ற மான்சி” என்றான் அதிர்ந்த குரலில்




அய்யோ ஊரில் பாதி பேருக்கு தெரிஞ்ச என் கதை இவளுக்கும் தெரிஞ்சு போச்சா என்று சத்யனின் உள்ளம் கொதித்தது,... ஆனால் இதை பற்றி நாம சொல்வதாகத்தானே இருந்தோம் என்பதை மறந்துவிட்டான்

இவளிடம் சொல்லலாமா வேண்டாமா என்ற தவிப்பில் இருந்த அவனுக்கு மான்சியின் இந்த பேச்சு பயங்கர அதிர்ச்சியாக இருந்தது

“ஆமாங்க எனக்கு நீங்க என்கிட்ட என்ன சொல்ல இப்படி தடுமாறுறீங்கன்னு,.... அக்காவை பத்தி தானே சொல்லப்போறீங்க,... அதுதான் எனக்கு தெரியும்” என்று மான்சி முகமலர பளிச்சென்று சொல்ல

“ அக்காவா” என்று மறுபடியும் அதிர்ச்சியுடன் கேட்க

“ நீங்க உங்க மொதல்ல மனைவியை தானே இன்னும் மனசுல நினைச்சுகிட்டு என்கூட பேச பயப்படுறீங்க,... எனக்கும் உங்க மனசு புரியுதுங்க,... நீங்க எப்போ அவங்களை மறந்து நான் வேனும்னு நெனைக்கிறீங்களோ அப்போ நாம சேர்ந்து வாழலாம்,...இதுதானே உங்க பிரச்சனை,... இப்படித்தானே சொல்லபோறீங்க,.... நீங்க மனசு மாறி வர்றவரைக்கும் நான் காத்துகிட்டு இருக்கேன்,... போதுமா ” என்று மான்சி எல்லாம் தெரிந்த பெரிய மனுஷியாக கூற

அவள் பேச்சை கேட்ட சத்யனுக்கு தனது தலையில் அடித்துக்கொள்ளலாமா என்று இருந்தது,... இந்தக்காலத்தில் இப்படி ஒருத்தியா என்று நினைத்தான்,... இப்படியொரு அப்பாவியை ஏமாற்றிக்கொண்டு இருக்கிறோமே என்ற குற்ற உணர்வு அவனை கொன்றது

ஆனால் எவ்வளவுதான் மனம் குமுறினாலும்... தைரியத்துடன் உடனுக்குடன் சில முடிவுகள் எடுத்தான் சத்யன்,... எக்காரணம் கொண்டும் மான்சியை விட்டு பிரிவதில்லை என்ற முடிவு,.... மாயா வந்ததும் கொஞ்சம் பணத்தை கொடுத்து அவளை சரிகட்ட வேண்டும் என்ற முடிவு....

அதன்பிறகு தன்னுடைய இந்த அப்பாவி மனைவி,... அழகு மானைவி,.... வெகுளித்தனமான மனைவி,.... இவளை தூக்கி தன் தோளில் போட்டுக்கொண்டு,.. ஆளே இல்லாத அயல்கிரக்த்துக்கு போய் அவளை மட்டுமே பார்த்துக்கொண்டு,.. அவளை மட்டுமே ரசித்துக்கொண்டு,... அவளிடம் மட்டுமே சுகித்துக்கொண்டு,.. வாழவேண்டும் என்று நினைத்தான்

தன் சிரிப்பால் எப்பேர்ப்பட்ட துன்பத்தையும் போக்கும் சக்தி படைத்த,... கடவுள் கொடுத்த இந்த வரத்தை,... தனது பிரச்சனைகளை தீர்த்துவிட்டு வந்து,.. பரிசோதித்து பார்ப்பது என்று முடிவெடுத்தான் சத்யன்

அதன்பின்னர் சத்யனின் முகம் பளிச்சென்று ஆனதும்,.. மான்சி சந்தோஷத்துடன் “நான் சொன்னது சரிதானே” என்று சிரிக்க

இவள் இப்படியே சிரித்துக்கொண்டே இருக்க எதைவேண்டுமானாலும் இழக்கலாம் என்று நினைத்தான் சத்யன்

அவளின் உதட்டை இழுத்து பிடித்து சப்பி ருசிக்கவேண்டும் என்று எழுந்த பேராவலை மறைக்க தடுக்க ரொம்பவே சிரமப்பட்டான் சத்யன்

சரி நான் கீழே படுத்துக்கட்டுமா,.. எனக்கு ரொம்ப தூக்கம் வருது,.. எங்க வீட்டில நான் ஒன்பது மணிக்கெல்லாம் டான்னு தூங்கிடுவேன்,... இப்போ மணி ஒன்னாகப் போகுது” என்று பரிதாபமாக கண்களை கசக்கியபடி கேட்டவளை பார்த்ததும்

அவளை வாரியெடுத்து தன் மார்பில் போட்டு மென்மையாக வருடி தூங்க வைக்கவேண்டும் என்று ஏங்கிய மனதை அடக்கியவன்,... பொறு மனமே பொறு அது நிச்சயமாக ஒருநாள் நடக்கும் என்று உறுதியளித்தான்

“ வேண்டாம் மான்சி நீ கட்டிலில் படுத்து தூங்கு நான் வேனா கீழே படுத்துக்கிறேன்” என்று சத்யன் கூற

“ ம்ஹூம் எப்பவுமே நான் எங்க வீட்டில கீழேத்தான் படுப்பேன்,..என்றவள் அவனை நெருங்கி “ உங்களுக்கு ஒரு விஷயம் தெரியுமா,.. நான் கட்டில்ல படுத்தா உருண்டு கீழே விழுந்துடுவேன்,.. நிறையவாட்டி நான் அதுமாதிரி பொத்துன்னு விழுந்திருக்கேன்,...இதை யார்கிட்டயும் சொல்லாதீங்க” என்று ரகசியமாக சொல்லிவிட்டு வாயை பொத்திக்கொண்டு அவள் சிரிக்க

சத்யனுக்கு நெஞ்சுக்குள் யாரோ கைவிட்டு பிசைவது போல் இருந்தது,... இனிமேல் இவளை பாதுக்காக்கும் பொறுப்பும் கடமையும் தனக்கு ஏற்ப்பற்விட்டதை உணர்ந்தான்,.. இவளை எந்த நிலையிலும் காயப்படுத்தக் கூடாது என்று எண்ணினான்

மான்சி வாயைத்திறந்து பெரிதாக ஒரு கொட்டாவி விட்டுக்கொண்டே கட்டிலில் இருந்து ஒரு பெட்சீட்டை எடுத்து தரையில் விரித்து அதில் ஒரு தலையனையை எடுத்து போட்டுக்கொண்டு படுத்துக்கொண்டாள்

சத்யன் அவளை தடுக்க வழியின்றி கட்டிலில் அமர்ந்து,.. படுத்திருந்த மான்சியை பார்த்து “குட்நைட் மான்சி” என்று சொல்ல

மான்சி பட்டென படுக்கையில் இருந்து எழுந்து உட்கார்ந்து,.. நெற்றியில் கைவைத்து “குட்நைட்ங்க” என்றாள்

சத்யனுக்கு சிரிப்பு வந்துவிட்டது “ஏய் அதை படுத்துகிட்டே சொல்லலாமே,.. இதென்ன ஸ்கூல் வாத்தியாருக்கு வணக்கம் சொல்றமாதிரி ம்ம்” என்று கிண்டல் செய்ய

அசடு வழிந்த மான்சி “அது அது எங்க வீட்ல இதெல்லாம் பழக்கமில்ல அதான்” என்று அதிகப்படியாக வழிய

“ம் சரி சரி படுத்துக்க மான்சி” என்றவன் எழுந்துபோய் அலமாரியில் இருந்து இன்னொரு பெட்சீட்டை எடுத்துவந்து மான்சியின் மீது போர்த்திவிட்டான்

பிறகு குனிந்து அவள் காதருகே “ ஏஸி நடுச்சாமத்தில் ரொம்ப குளிரும் அதான் போர்த்திவிட்டேன்” என்றவன் அவளை முத்தமிட துடித்த உதடுகளை பற்களால் கடித்து அடக்கிக்கொண்டு படுக்கையில் போய் விழுந்தான்

அவர்கள் இருவருக்காக கொடுத்தனுப்பப் பட்ட பால் ஆறி ஏடு விழுந்து புளிக்க ஆரம்பித்தது



" தேன்நிலவே என் பக்கத்தில் வரும்போது...

" நாம் தேன்நிலவுக்கென்று ...

" தனியாக நாம் எங்கே செல்வது...

" தேன் + நிலவுகள் ஒன்றுகூடி..

" உருவானவள் நீ தானே!


சத்யன் வெகுநேரம் தூங்காமல் மான்சியை பார்த்துக்கொண்டே இருந்தான்... ஒரு வளர்ந்த பெண்ணாக அவள் தூங்கவில்லை,.. ஒருகாலை நீட்டி,. மறுகாலை மடக்கியிருந்தாள் ,.. இவன் போர்த்திய பெட்சீட் எங்கே சுருண்டு போய்கிடந்தது,... ஒரு கையை மடக்கி தாடைக்கு முட்டுக்கொடுத்து,... மறுகையை அடிவயிற்றில் வைத்துக்கொண்டு,... கடைவாயில் லேசாக எச்சில் வழிந்து தலையனையை வட்டமாக ஈரமாக்கியிருந்தது... தன்னை மறந்து குழந்தை போல உறங்கிக்கொண்டிருந்தாள்

சத்யன் இமைக்கொட்டாது அவளையே பார்த்தான்.... இதுபோன்ற ஒரு புதுமையான,.. வித்தியாசமான அழகை அவன் பார்த்ததேயில்லை,... அவள் உதட்டின் ஓரம் வழியும் நீரை தன் நாக்கால் எடுத்து சுவைத்து பார்க்க அவன் மனம் ஏங்கியது

அவன் ஏக்கம் தவிப்பு எதையுமே அறியாமல் மான்சி உறங்க,... அவளை நினைத்துக்கொண்டே உறங்கிய சத்யனுக்கு கனவிலும் அவள்தான் வந்தாள்,... ஆனால் மாயாவுடன் வந்து உரிமைப்போர் புரிந்து இவனை மீட்டுக்கொண்டு எங்கோ அழைத்து சென்றாள்,... அங்கே இவர்கள் மட்டும்தான் இருந்தார்கள்,.. சுற்றிலும் ஒரே மலர் கூட்டம்,.. அந்த மலர்களில் மெத்தையிட்டு மான்சி படுத்திருக்க,... அவள் மார்பில் தலைவைத்து இவன் படுத்திருந்தான்,... அந்த கனவின் பிரதிபலிப்பு சத்யன் முகத்தில் தூக்கத்திலும் சந்தோஷமாக தெரிந்தது

காலை யாரோ படபடவென கதவை தட்ட,... உடனே தூக்கம் கலைந்து கண்விழித்த சத்யன் எழுந்து போய் கதவை திறக்க போனவன் நின்று மான்சியை திரும்பிப்பார்த்தான்

மான்சியும் அப்போதுதான் தூக்கம் கலைந்து எழுந்து அமர்ந்து சோம்பல் முறித்தாள்,... அவள் கைகளை உயர்த்தி சோம்பல் முறிக்க,... அவள் மார்புகள் இரண்டும் நிமிர்ந்து விம்மி புடைத்துக்கொண்டு தெரிந்தது,...

அவள் கட்டியிருந்த புடவை மார்புக்கு மத்தியில் கிடக்க,.. இரண்டுபக்கமும் உருண்டு திரண்டு இருந்த சதை கோளங்கள்,... சத்யன் நாக்கில் எச்சில் ஊற வைத்தது,...

அதன் நிமிர்ந்த தோற்றத்தை பார்த்தால் நிச்சயம் நூலளவு கூட சரியாத தனங்களாகத்தான் இருக்கும்,.. என்று அவன் மனம் கணக்கு போட்டது
அங்கிருந்து கண்களை திருப்ப முடியாமல் ரொம்ப சிரமப்பட்டான்,... அதன் கணப் பரிமாணம் சத்யனை மூச்சடைக்க வைத்தது,...

இவ்வளவு நாட்களாக அவள் முக அழகையே ரசித்து வந்த சத்யனுக்கு,.. இந்த பேரழகு கண்களை சொக்கவைத்தது

காலையில் இப்படியொரு தரிசனத்தை பார்த்த சத்யன் உடலில் சுறுசுறுவென உணர்ச்சி ஏற,... அவன் கட்டியிருந்த வேட்டி இடுப்புக்கு கீழே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மேடாக உயர ஆரம்பிக்க,... இதுக்கு மேல தாங்க முடியாது என்று முடிவு செய்து,.. அவளை நோக்கி இரண்டடி எடுத்து வைத்தான்

அப்போது மீண்டும் கதவு தட்டப்பட்டது,... சத்யனுக்கு பயங்கர எரிச்சல் வந்தது,... ச்சே என்று கைகளை உதறியபடி “கொஞ்சம் இருங்க வர்றோம்” என்று கதவருகில் நின்று குரல் கொடுக்க

“ அண்ணா நான்தான் வித்தி நீங்க வரவேண்டாம் கதவை திறந்து இந்த காபியை மட்டும் வாங்கிகிட்டு கதவை மூடிக்கங்க” என வித்யாவின் குரல் கிண்டலாக கேட்க

சத்யன் குனிந்து தன் வேட்டியை பார்த்தான்,... அங்கே மறுபடியும் பழயை நிலைமை வந்திருக்க,.. பாதியாய் கதவை திறந்து கை நீட்டி காபி ட்ரையை வாங்கிவிட்டு கதவை மூடிவிட்டான்,..

ஏனென்றால் தரையில் படுத்திருக்கும் மான்சியை பார்த்துவிடக்கூடாது என்று தான்,... ஆனால் அது புரியாத வித்யா,...

“என்னண்ணா டிபனுக்கு கீழே வருவியா இல்லை அதையும் எடுத்துட்டு வந்து தரவா” என்று வித்யா நக்கல் செய்ய

நேரங்காலம் தெரியாமல் அவள் அப்படி நக்கல் செய்தது அவனுக்கு எரிச்சலை மூட்ட“ ஏய் வித்தி போடி மொதல்ல” என்று சத்யன் எரிச்சலாக கத்தினான்

“சரி சரி கத்தாதே போய்ட்டேன்” என்ற வித்தியின் குரல் தேய்ந்து மறைந்தது

சத்யன் காபி ட்ரேயை மேசையில் வைத்துவிட்டு,... அங்கே சொம்பில் இருந்த புளித்த பாலை எடுத்துக்கொண்டு போய் சிங்கில் கொட்டி தண்ணீரை திறந்து விட்டான்

மான்சி தான் போர்த்தியிருந்த பெட்சீட்டை மடித்துக்கொண்டு இருக்க,... சத்யன் சொம்பை மேசையில் வைத்துவிட்டு அவள் பக்கம் திரும்பி

“ காலையில எழுந்தா குட்மார்னிங் சொல்ற பழக்கமெல்லாம் இல்லையா” என்று அவளை பார்த்து கிண்டலாக கேட்க

மான்சி மடித்துக்கொண்டு இருந்த பெட்சீட்டை கட்டிலில் போட்டுவிட்டு புன்னைகையுடன் “ குட்மார்னிங்” என்றாள்

“ ம்ம் குட்மார்னிங்” என்ற சத்யன் “ ஆனா பர்ஸ்ட் நைட் முடிஞ்சதும் எந்த பொண்டாட்டியும் புருஷனுக்கு இப்படி குட்மார்னிங் சொல்லமாட்டா,.. அது தெரியுமா” என்றான் குறும்பாக சத்யன்

“ வேறெப்படி சொல்லுவாங்க,... என்று மான்சி அப்பாவியாக கேட்டாள்

“ ம் இங்கே வா சொல்றேன்” என்று ஆள்காட்டிவிரலை மடக்கி அவளை அழைக்க
குறும்பு கொப்பளித்த அவன் கண்களை பார்த்தவாறே அவனை நெருங்கிய மான்சி “ சொல்லுங்க” என்றாள்

தன் கைகளால் அவள் முகத்தை ஏந்திய சத்யன்,அவளை உற்று பார்த்தான்,.. கள்ளங்கபடமற்ற அவள் முகமும்,.. பொய்களின் பூச்சு இல்லாத அவள் கண்களும்,... சத்யன் மனதை துளைக்க,.. பட்டென அவள் முகத்தை விட்டுவிட்டு

“ அது ஒன்னுமில்ல மான்சி அதை பிறகு ஒருநாள் சொல்றேன்,... நீ போய் பல் தேய்ச்சுட்டு வா காபி குடிக்கலாம்” என்று அவள் தோள் பற்றி திருப்பி பாத்ரூம் நோக்கி அனுப்பினான்

இவன் பல் தேய்த்து விட்டு இருவரும் காபியை பருகினர் “நீ என்ன படிச்சிருக்கே மான்சி” என்று சத்யன் கேட்டதும்

“பி சி ஏ படிச்சேன்,.. நான் ரொம்ப நல்லா படிப்பேன் தெரியுமா,.. எனக்கு டாக்டர்க்கு படிக்கனும்னு சின்ன வயசில் இருந்து ஆசை,.. ஆனா வசதி இல்லாததால படிக்க முடியலை,... நீங்க பெரிய பணக்காரர் தானே,.. நீங்க ஏன் டாக்டர்க்கு படிக்கலை” என்று சத்யனை பார்த்து கேனத்தனமாக கேட்டாள்

வந்த சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு “ பணக்காரங்க எல்லாருமே டாக்டர்க்கு படிச்சா அப்புறமா நோயாளிகளுக்கு பஞ்சம் வந்திடும்னு தான் படிக்கலை”,... என்றவன்

“ மான்சி எனக்கு எங்கப்பாவோட கிரானைட் பிசினஸ் மேல ஆர்வம்,.. அதனால எம்பிஏ முடிச்சுட்டு அப்பாவோட பிசினஸை பார்த்துக்கிறேன்” என்று பொறுமையாக எடுத்து கூறினான்

“ஓ அப்படியா” என்று மான்சி கண்களை விரிக்க

இன்னும் ஏதாவது கூறி அவளை கண்கள் விரித்து ஆச்சரியப்பட வைக்கலாமா என்று சத்யன் நினைத்தான்

“ சரி மான்சி குளிச்சுட்டு கீழே போகலாம்,... டிபன் ரெடியாயிருக்கும் சாப்பிடலாம்,... உன்னோட டிர்ஸ் பாத்ரூமில் இருக்குன்னு நெனைக்கிறேன் ” என சத்யன் கூற

“ஆமாம் பாத்ரூமில் என்னோட டிரஸ் இருக்குன்னு வித்தி அண்ணி சொன்னாங்க” என்றவள் பாத்ரூமை நோக்கி போக

“ மான்சி கொஞ்சம் இரு” என்று அவளை நெருங்கிய சத்யன் “ மான்சி நைட் என்ன நடந்ததுன்னு வித்தி ஏதாவது நோண்டி நோண்டி கேட்பா,... நீ எதையும் சொல்லாதே,.. ஏதாவது சிரிச்சு சமாளிச்சுரு என்ன சரியா” என்றான்

சரியென்று தலையசைத்துவிட்டு பாத்ரூம் உள்ளே போய்விட்டாள் மான்சி




அதன்பிறகு வந்த நாட்களில் சத்யன் அவளைப்பார்த்து இரவில் ஏங்கி ஏங்கி தவிப்பதை தாங்கமுடியாமல்,.. அந்த பெரிய படுக்கையறைக்குள்ளே இருந்த ஒரு சிறிய டிரசிங் ரூமை அவளுக்காக ஒதுக்கி இரவில் அங்கே படுத்துக்கொள்ளுமாறு கூறிவிட்டான்

நிறைய விருந்துக்கும் கோயில்களுக்கும் அந்த அழகு பதுமையை அழைத்துக்கொண்டு போய்வந்தான்,.. மான்சியின் அம்மா வீட்டுக்கு இரண்டுமுறை அழைத்து போய் அங்கிருந்தவர்களுடன் மான்சி கொட்டமடித்து சிரிப்பதை ரசித்தான்

தன் நன்பர்கள் வீட்டுகளுக்கு அழைத்துச் சென்றான்,... அதில் அவனுடைய நெருங்கிய நன்பன் சரவன குமார் ஐபிஎஸ் வீட்டுக்கு போனபோது அங்கிருந்த சரவனன் குடும்பத்தாருக்கு மான்சியை ரொம்பவும் பிடித்து போனது,... வீட்டுக்கு கிளம்பும் போது அவளுக்கு நிறைய பரிசுகள் வாங்கி கொடுத்து அனுப்பி வைத்தனர்

அவளிடம் நிறைய பேசி அவளை பற்றி நன்றாக தெரிந்து கொண்டான்,... தன்னுடைய இளமைகாலங்களை பற்றி அவளிடம் சிரிக்க சிரிக்க நிறைய சொன்னான்,...

ஆனால் இப்போதெல்லாம் சத்யன் மான்சியை தூரத்தில் இருந்து தொடாமல் ரசிக்க கற்றுக்கொண்டான்,... அவள் சிரிப்பும் பேச்சும் அவனுக்கு போதுமானதாக இருந்தது,.. அதிகபட்சமாக இருவரும் வெளியிடங்களில் ஒருவர் கையை ஒருவர் கோர்த்தபடி இருந்தனர்

மான்சியிடமும் இப்போது நிறைய மாற்றங்கள்,... யாரிடம் எப்படி பேசவேண்டும்,.. எப்படி நடந்து கொள்ளவேண்டும்,... வேலைக்காரர்களை எப்படி வேலை வாங்கவேண்டும் என்று பிரேமா தன் மருமகளுக்கு சரியாக பாடம் நடத்தினாள்

தன்னுடைய பழைய செல்லயும் சிம் கார்ட்யும் மாத்தி புதியதாக வாங்கி வைத்துக்கொண்டான்,....

சத்யன் மான்சி திருமணம் ஆகி சரியாக இருபத்தியிரண்டாம் நாள்,... மாலை மூன்று மணி,.. சத்யன் தன் கம்பெனியில் மாலை உணவை முடித்துவிட்டு ஓய்வாக சேரில் சாய்ந்து மான்சி இப்போது என்ன செய்து கொண்டு இருப்பாள் என்று யோசித்து கொண்டு இருந்தான்

அப்போது பியூன் வந்து “உங்களை பார்க்க ஒரு லேடி வந்திருக்காங்க சார்” என்று சொல்ல

இந்த நேரத்தில் யார் என்று குழம்பிய சத்யன்,... “சரி வரச்சொல்லு” என்று கூறிவிட்டு நிமிர்ந்து உட்கார்ந்தான்

சிலநிமிடங்கள் கழித்து கதவு தட்டப்பட “ எஸ் கமின்” என சத்யன் அழைக்க
உள்ளே வந்தவளை பார்த்து தன் முகம் மாறாமல் காக்க சத்யன் ரொம்ப சிரமப்பட்டான்,.. அவன் தன்னை நிதானிப்பதற்குள்

“என்ன சத்யன் என்னை ஞாபகம் இருக்கா,.. நான்தான் மாயா,.. உங்ககூட மூனு வருஷமா குடும்பம் நடத்தின பைத்தியக்காரி” எனறு நக்கலாக இடுப்பில் கைவைத்துக்கொண்டு கேட்டாள்

மாயா தொடைகளை கவ்வி பிடித்த டைட் ஜீன்ஸும்,.. மேலே அசிங்கமான வாசகம் எழுதப்பட்ட டீசர்டும் அணிந்திருந்தாள்,... தோள்வரை கூந்தல் வெட்டிவிடபட்டு இருக்க அதை நொடிக்கொரு முறை சிலுப்பிவிட்டுக்கொண்டாள்,.... கிழடு தட்டிப்போன அவள் முகத்தை அதிக மேக்கப் போட்டு இளமையாக காட்ட பெரும் முயற்ச்சி எடுத்திருப்பது நன்றாக தெரிந்தது

“ என்ன மாயா ஏன் இப்படியெல்லாம் பேசறே.. வா மொதல்ல வந்து உட்காரு” என்றான் சத்யன்

அவன் எதிரில் இருந்த சேரை இழுத்து போட்டு உட்கார்ந்த மாயா “ வேற எப்படி பேச சத்யா கிட்டத்தட்ட ஒருமாசமா உங்ககிட்ட இருந்து எந்த தகவலும் இல்லை,.. அதான் மறந்துட்டீங்களான்னு கேட்டேன்,.. பரவாயில்லையே என் பேர்கூட ஞாபகம் வச்சிருக்கீங்க” என்று சத்தமாக அவள் மறுபடியும் நக்கல் செய்ய

இப்போது அவளிடம் ஏதாவது பேசினாள் கம்பெனியில் தன் மானம் கப்பலேறி கட்ல் கடந்து போய்விடும் என்பதை உணர்ந்த சத்யன்

“ மாயா என்னோட பழைய மொபைல் காணாமல் போச்சு,... அதில் இருந்த உன் நம்பர் மிஸ்ஸாகிட்டதால என்னால உன்னை தொடர்பு கொள்ள முடியலை,. அதுதான் உன்மை,... நீ எங்க இருக்கான்னு வேற எனக்கு தெரியாது மாயா,.. இது கம்பெனி இங்கே எதுவும் பேசவேண்டாம் நீ வீட்டுக்கு போ நான் ஈவினிங் ஆறுமணிக்கு வர்றேன்” என்று சத்யன் தயவுடன் சொல்ல

அவனையே சிறிதுநேரம் உற்று பார்த்தவள்,... “ சரி சத்யன் உன்னை நம்பி போறேன்,... சரியா ஆறுமணிக்கு வந்துரனும்,... நான் வழக்கம் போல டின்னரும் ட்ரிங்க்ஸும் ரெடிப் பண்ணி வக்கிறேன்,... ரொம்ப நாளாச்சுடா” என்று அவனை பார்த்து கண் சிமிட்டியவள்

எழுந்து சத்யனை நெருங்கி குனிந்து அவன் சட்டை காலரை பிடித்து தன் முகத்தருகே இழுத்து அவன் உதட்டை கவ்வ முயற்ச்சிக்க,... சத்யன் பட்டென தன் கையை குறுக்கே விட்டான்

“ என்ன சத்யா இது,... எவ்வளவு ஆசையா வந்தேன் ” என்று செல்லமாக சினுங்கியவளை

“ மாயா இது கம்பெனியோட ஆபிஸ் ரூம்,... ப்ளீஸ் புரிஞ்சுக்கோ மாயா நான் கண்டிப்பா ஆறு மணிக்கு வர்றேன்” என்று சத்யன் கெஞ்சுவது போல் கூறியதும்

“ இட்ஸ் ஓகே சத்யா” என்ற மாயா தன் குலுக்குகிறேன் மார்புகளையும் சேர்த்து குலுக்கிவிட்டு போனாள்

ஸ் யப்பா என்று மூச்சுவிட்ட சத்யன் ,... ஆறுமணிக்கு போய் இவளிடம் என்ன சொல்வது எப்படி சமாளிப்பது எனறு மலைத்துப்போய் உட்கார்ந்துவிட்டான்
மாலை ஆறு மணி வராமலே போய்விடக்கூடாதா என்று கடவுளை வேண்டினான்


“ கல்லிருக்கும் தேரை கண்டு.....

“ கருவிருக்கும் பிள்ளை கண்டு...

“ உள்ளிருந்து ஊட்டிவைப்பான் ஒருவன்..

“ அதை உண்டு களிப்போர்க்கு அவனே இறைவன்!

“ முதலினுக்கு மேலிருப்பான்....

“ முடிவினுக்கு கீழிருப்பான் ...

“ உதவிக்கு ஓடிவரும் ஒருவன்...

“ அவனை உணர்ந்து கொண்டால் அவனே இறைவன்!

மாயா வெளியேறியதும் சத்யன் தலையில் கைவைத்து கொண்டு உட்கார்ந்துவிட்டான்.... பிறகு கண்மூடி மனதை ஒரு நிலைப்படுத்தி அடுத்து என்ன செய்யவேண்டும் என்று நிதானமாக யோசித்தான்

இது எதிர்பார்த்த ஒன்றுதான்... இதற்காக பின்வாங்க முடியாது,... எதிர்கொண்டு சமாளித்துதான் ஆகவேண்டும்,... ஆனால் சரியாக சமாளிக்கவேண்டும் ,... இதனால் மான்சிக்கு ஒரு துரும்பளவுக்கு கூட பிரச்சனை ஏற்படாமல் பார்த்துக்கொள்ள வேண்டும்

கண்மூடி மனதில் பலவாறு யோசித்து.... மாயாவிடம் எப்படி பேசவேண்டும் என்று நேர்த்தியாக பிளான் செய்தான்..... தான் யோசித்தது சரிதான் என்ற முடிவுக்கு வந்ததும்,… நிம்மதியாக இருக்கையில் சாய்ந்தான்

மாலை ஐந்துமணி ஆனது,.. என்னதான் சரியாக பிளான் செய்தாலும் சத்யன் மனதில் ஒரு நடுக்கம் பரவியது,... அந்த நடுக்கம் மாயாவை பற்றி அல்ல,... மான்சியை பற்றிதான்,.. தான் எடுத்த முடிவு மான்சியை எந்தவிதத்திலும் பாதிக்கக்கூடாது என்று உறுதியாக நினைத்தான்

அப்போது அவன் மொபைல் அழைக்க,... சத்யன் எடுத்து யார் என்று பார்த்தான்,... வீட்டிலிருந்துதான் கால் வந்திருந்தது,... ஆன் செய்து காதில் வைத்தான்

மான்சிதான் பேசினாள்,... சத்யன் உடனே “ சொல்லு மான்சி” என்றான்

“ இன்னிக்கு ஆறு மணிக்கு நீங்களும் நானும் கோயிலுக்கு போகனும்னு அத்தை காலையிலேயே உங்ககிட்ட சொன்னாங்கலாம்,... அதான் எத்தனை மணிக்கு வர்றீங்கன்னு கேட்க சொன்னாங்க,.. இப்போ மணி ஐஞ்சு ஆகுது” என்று மான்சி யாழினிம் இனிய குரல் அவன் காதுகளில் ஒலிக்க

சத்யன் ஒரு நிமிடம் கண்மூடி அந்த குரலை தன் மனதில் மறுபடியும் ஓட்டி ரசித்தான்

“ என்னங்க பதிலையே காணோம் பிஸியா இருக்கீங்களா,.. அப்படின்னா வச்சிரவா” என்று மான்சி கேட்க

சத்யன் சுதாரித்து “ இல்ல மான்சி லைன்ல தான் இருக்கேன்,... இன்னிக்கு ஒரு முக்கியாமான பிரண்டை பார்க்க போறேன்,... அதனால நாளைக்கு கோயிலுக்கு போகலாமா மான்சி” என்று சத்யன் கேட்டதும்

மான்சி சிறதுநேரம் எதுவுமே பேசவில்லை,.. அவளுக்கு இது ரொம்ப ஏமாற்றமாக இருக்கும் என்று அவள் மவுனம் உணர்த்தியது சத்யனுக்கு,.... அவன் உள்ளம் குமுறியது எல்லாம் என்னால் தானே என்று நினைத்து ஏங்கினான்

“ என்னம்மா எதுவுமே பேசலை.... கோயிலுக்கு வரலைன்னு கோபமா,... நான் என்ன பண்றது மான்சி” என்று சத்யன் வருத்தமாக கேட்டான்

“ அய்யோ கோபமெல்லாம் ஒன்னும் இல்லீங்க,... அத்தை என்ன சொல்லுவாங்கனு தெரியலை,... நமக்காக சிறப்பு பூஜைக்கு ரெடி பண்ணிருக்காங்க,... பரவாயில்லைங்க நானும் அத்தையும் போய்க்கிறோம்,” என்று மான்சி அவன் வருத்ததுக்கு சமாதானம் கூறினாள்

“ ம் சரி மான்சி அப்படியே செய்,” என்று சத்யன் சொல்ல

“ ஏங்க அப்புறம் ஒருவிஷயம்,.. உங்க குரல் ஏன் ஒருமாதிரியா இருக்கு.... உடம்புக்கு சரியில்லையா,.. மத்தினாம் வீட்ல வந்து சாப்பிட்டு இருக்கலாமே” என்று மான்சி கரிசனமாக கேட்டதும்

சத்யனுக்கு குப்பென்று தொண்டையை அடைக்க கண்கள் கலங்கியது ,... உதட்டை கடித்து தன் உள்ளக்குமுறலை அடக்கியவன் “ அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லடா,.. நான் நல்லாத்தான் இருக்கேன்” என்றவன் பேச்சை மாற்றும் விதமாக




“ சரி கோயிலுக்கு என்ன கலர் சேலை கட்டிக்கிட்டு போகப்போற மான்சி” என்று கேட்க

“ அதுவந்து நீங்களும் நானும் போன நம்ம கல்யாணத்துக்கு எடுத்த பட்டுபுடவையை கட்டிகிட்டு போகலாம்னு இருந்தேன்,... இப்போ அத்தைகூட போறதால வேற ஏதவாது சேலைதான் கட்டிக்கனும்” என்று சலிப்பாக மான்சி சொல்ல

சத்யனுக்கு அந்த குழந்தை உள்ளம் படைத்தவளை ஏமாற்ற மனமில்லாமல் “ சரி மான்சி ஒன்னு பண்ணு நீ பட்டு புடவையே கட்டிகிட்டு அம்மாக்கூட கோயிலுக்கு வந்துடு... நான் என் பிரண்டை பார்த்திட்டு நோரா கோயிலுக்கு வந்திறேன்,.. ஓகேயா” என்றான்

“ ம்ம் சரிங்க லேட்டானாலும் பரவாயில்லை நான் காத்திருக்கேன்,... நீங்க வந்திருங்க,” என்று மான்சி உற்சாகத்தில் கத்தியது சத்யனின் காதை தாண்டி வெளியே கேட்டது

அவள் உற்ச்சாகத்தில் சத்யன் மனம் துள்ளி குதிக்க “ சரி மான்சி,... போன் வச்சிடு” என்று கூறிவிட்டு இவன் இணைப்பை துண்டித்துவிட்டு....

சேரில் இருந்து எழுந்து நின்று கைகளை உயர்த்தி ஊய்ய் என்று சத்தமாக விசிலடித்தான்.... அவனுக்கு மான்சி மறுபடியும் அந்த மயில் வண்ண பட்டில் பார்க்கப்போகும் உற்சாகம்

என் உயிரே மான்சி - அத்தியாயம் - 3

மறுநாள் அதிகாலை மூன்று மணிக்கே சத்யனின் அறைக்கதவு தட்டப்பட்டது... இரவு மான்சி மாயா பற்றிய சிந்தனையில் வெகுநேரம் விழித்திருந்த சத்யனால் கண்களை திறக்கவே முடியவில்லை

மிகவும் சிரமத்துடன் கண்விழித்த சத்யன் எழுந்து போய் அறைக்கதவை திறந்தான்,... அவன் அம்மாதன் நின்றிருந்தாள்

“ என்னம்மா இப்பவே எழுப்பிட்டீங்க” என்று சத்யன் சலித்துக்கொள்ள

“ என்னடா இது நீ இப்படி சொல்ற,... உங்கப்பா என்னடான்னா உன்னை ஒருமணிக்கே எழுப்ப சொன்னார்,... சீக்கிரமா ரெடியாகு சத்யா ஐஞ்சு மணிக்கு முகூர்த்தம் நாம ஒரு நாலுமணிக்கு அங்க போனாத்தான் சரியா இருக்கும்,... உன் அப்பா முன்னாடியே கிளம்பி கோயிலுக்கு போய்ட்டார்,... நம்மளை வேன்ல வரச்சொன்னார்” என்று பிரேமா கூறி முடிக்க

“ சரிம்மா நான் ரெடியாகுறேன்” என்று கூறிவிட்டு திரும்பியவன் மறுபடியும் நின்று “ ஏம்மா அவங்க வீட்டுக்கு,... அதான்ம்மா மான்சி வீட்டுக்கு வண்டி அனுப்பிட்டீங்களா” என்று கேட்டான்

பிரேமா ஆச்சரியத்துடன் அவனை பார்த்தவாறு “ அவங்க அங்கே இருந்து வர நேரமாகும்னு அப்பா நைட்டே அனுப்பிட்டாரு சத்யா” என்றாள்



“ ஓ அப்படியா ,.... ஆனா அதுதான் சரி இல்லேன்னா அவங்க வர ரொம்ப லேட்டாயிடும்” என்ற சத்யன் பாத்ரூம் நோக்கி போனான்

பிரேமா அவனை பற்றிய குழப்பத்துடனே மாடியை விட்டு கீழே இறங்கினாள்,.... நேற்றுவரை திருமணத்தை பற்றி எந்த ஆர்வமும் இல்லாமல் இருந்தான் இப்போ பார்த்தா பொண்ணுவீட்டுக்கு வண்டி அனுப்பியாச்சான்னு கேட்க்கிறான்,... ம்ஹூம் இந்த காலத்து பசங்களை புரிஞ்சுக்கவே முடியலை,.. என்று எண்ணி உதட்டை பிதுக்கியவேறு தன் வேலைகளை கவணிக்க போனாள்

திருமணம் முடிந்ததும் காலை உணவு சத்யன் வீட்டில் ஏற்பாடு செய்திருந்ததால்,... வீடே பரபரப்பாக இயங்கிக்கொண்டிருந்தது,... சத்யனின் அக்கா நித்யா தேவியின் குடும்பமும்,.. சத்யனின் தங்கை வித்யா தேவியின் குடும்பம் வந்திருக்க,... வேறு சில நெருங்கிய சொந்தங்களும் வந்திருந்தார்கள்

அத்தனை பேரும் குளித்து ரெடியாகி சத்யனுக்காக மாடிப்படியை பார்த்துக்கொண்டு காத்திருக்க,... சத்யன் பட்டுவேட்டி பட்டுச்சட்டையில் ஒரு ராஜகுமாரன் போல் வந்தான்... தலையில் கீரீடமும் கையில் செங்கோலும் மட்டும்.தான் இல்லை

நித்யாவின் கணவன் விசுவநாதன் தன் மனைவியை இடுப்பில் சீண்டி “ ஏய் நித்தி உன் தம்பி ஐஞ்சு வருஷத்துக்கு முன்னாடி அவனோட முதல் கல்யாணத்துல பார்த்த மாதிரியே அப்படியே இருக்கான் எப்புடி நித்தி” என்றான்

தனது தம்பியின் கம்பீரத்தை ரசித்துக்கொண்டிருந்த நித்யா,.. கேள்வி கேட்ட தன் கணவனை திரும்பி பார்த்து முறைத்து “ ம் அளவோட சாப்பிடனும்,....கிடச்சுதேன்னு போட்டுக்கிட்டே இருந்தா இப்படித்தான் ஆகும்” என்று அவள் தன் கணவனின் தொப்பையை பார்த்து சொல்ல,... அவன் வாயை மூடிக்கொண்டான்

எல்லோரும் கிளம்பி கோயிலை வந்தடையந்தனர்,... சத்யனின் கண்கள் கோயிலை சுற்றி யாரையோ தேடியது,... அவன் தேடிய அந்த யாரோ அங்கே இல்லை என்றதும் ஏமாற்றத்துடன் அங்கு விரிக்கப்பட்டிருந்த ஜமுக்காளத்தில் உட்கார்ந்தான்,...

அவன் தங்கை வித்யா அவனருகே அமர்ந்து “ யாரண்ணா தேடுற,... மான்சியவா,.. அவளுக்கு உள்ளே புடவை கட்டிக்கிட்டு இருக்காங்க” என்று தகவல் சொல்ல

சத்யனின் மனம்,. நேற்று அவன் அம்மா அவனிடம் காண்பித்த மயில் கழுத்து நிற வைரஊசி பட்டில் மான்சியை கற்பனை செய்து பார்த்து சிலிர்த்தது,....

ம் அவளின் வெண்தாமரை நிறத்துக்கு இந்த மயில் வண்ணப் பட்டு ரொம்ப அழகாகத்தான் இருக்கும் என்று நினைத்தான்,... நேற்று அவளுடன் செல்லில் பேசியதில் இருந்து அவள் முகத்தை அருகிலிருந்து பார்க்க அவன் மனம் துடித்தாலும்,... அவளை எதிர்கொள்ளும் தைரியமும் சத்யனுக்கு இல்லை

செல்லில் பேசிய நினைவு வந்ததும் சத்யனுக்கு வேறொன்றும் நினைவுக்கு வந்தது,... ஆம் இன்னும் கொஞ்சநேரத்தில் மாயா போன் செய்வாள்,... சரியா ஆறுமணிக்கு அவள் போன் செய்துவிடுவாள்...

சத்யன் உடனே தன் சட்டை பாக்கெட்டில் கைவிட்டு தன் மொபைலை எடுத்து சுவிட்ச் ஆப் பண்ணி மறுபடியும் தன் பாக்கெட்டில் போட்டுகொண்டான்,.... மாயாவின் பேச்சைக்கேட்கும் நிலையில் சத்யன் இல்லை

“ அண்ணா அதோ மான்சி வந்தாச்சு பாருண்ணா” என வித்யா கிசுகிசுக்க

சத்யன் பட்டென திரும்பிப்பார்த்தான்,.... மான்சி அவன் இருந்த இடத்தை நோக்கி தலைகுனிந்து பதுமையாக வந்துகொண்டிருந்தாள்,.... அவளின் மென்நடை அந்த கோயிலின் சிற்ப்பமே எழுந்து நடந்து வந்தது போல இருந்தது
அவன் நினைத்தது போல் அவள் மயில் வண்ண பட்டில் வரவில்லை,... வெள்ளை ரவிக்கை அணிந்து சாதரண அரக்கு வண்ண நூல் சேலையில் வந்தாள்... சத்யன் ஏமாற்றத்துடன் தன் தங்கையிடம் திரும்பி

“ என்ன வித்தி இது இந்த சேலையை கட்டி விட்டுருக்காங்க,.... நேத்து காண்பிச்ச பட்டு சேலை எங்க” என்று சற்றே கோபம் கலந்த குரலில் கேட்க

“ என்னண்ணா புதுசா கேட்கிற,... நம்ம குடும்பத்தில் கூறைப் புடவை தானே கட்டி தாலி கட்டுவாங்க,... அதான் பழக்கம்,... என்ன உனக்கு மறந்து போச்சா” என்று சத்யனை பார்த்து கிண்டலாக கேட்க

சத்யனுக்கு அது அப்போதுதான் ஞாபகம் வந்தது,... வேறு எதுவும் பேசாமல் மான்சியையே பார்த்தான்,... அவன் மனம் குமைந்தது

இவளை எப்படி என்னால் இன்னொருவனுக்கு திருமணம் செய்து கொடுக்க முடியும்,... இவள் எனக்காகவே பிறந்தவள் அல்லவா ,... இவள் தானே என் வாழ்க்கையின் இறுதிவரையில் கூட இருக்கப்போகிறவள்,...

நான் இவளை எந்த சூழ்நிலையிலும் இழக்க மாட்டேன் என்று அவன் மனதுக்கு உறுதி சொன்னான்,.... ஆனால் மாயா,... அவளை என்ன செய்வது,.. அவளுக்கு என்ன பதில் சொல்வது

இப்படியெல்லாம் எதைஎதையோ நினைத்து அவன் குழப்பத்துடன் இருக்க,... வித்யாவின் கணவன் மகேஷ் அவனை எழுப்பி கைபிடித்து அழைத்து போய் முருகனின் சந்நிதானத்தில் நிறுத்தினான்

சத்யன் மெதுவாக தன்னருகில் நின்ற மான்சியை பார்த்தான்,... அதே சமயத்தில் அவளும் அவனை நிமிர்ந்து பார்க்க,...

அவன் தன்னை பார்த்ததும் மான்சி வெட்கத்துடன் பளிச்சென்று சிரித்து தலைகுனிந்து கொண்டாள்

அதுவரை எப்படி எப்படியோ மனதை திடப்படுத்தி சமாளித்து வந்த சத்யன்,.. அவளின் சிரிப்பை பார்த்ததும் லேசாக உடலும் மனமும் நடுங்க ஆரம்பித்தான்

மான்சியின் வெகுளித்தனமான அந்த சிரிப்பிலும்,... அவளின் குழந்தைத்தனமான பேச்சிலும்,... கண்களை குளிர்விக்கும் மென்மையான அழகிலும் மயங்கிய ,... அவனின் ஒருமனம் மான்சிதான் வேண்டும்,... இந்த உலகில் வேறு எதுவுமே வேண்டாம் என்றது,.... அதை எதிர்த்து எதுவந்தாலும் தகர்த்து விடு சத்யா,.. என்று உத்தரவிட்டது

அவனுடைய நேர்மையான இன்னொரு மனமோ ‘ வேண்டாம் சத்யா இது பாவம்,... ஒரு சிறு பெண்ணை ஏமாற்றாதே,... இன்னும் மாயாவுடனான உன் தொடர்பு முடிவுக்கு வராத நிலையில் இந்த பெண்ணை திருமணம் செய்வது சரியில்லை,... இப்போதே ஏதாவது சொல்லி விட்டு இங்கிருந்து இப்படியே ஓடிவிடு,... அதுதான் இந்த பெண்ணுக்கும் நல்லது உனக்கும் நல்லது,... என்று எச்சரிக்கை செய்தது

சத்யன் எந்த மனதின் பேச்சை கேட்பது என்று குழம்பினான்,... எந்தநாளும் அவன் மனம் விடைதெரியாமல் இப்படி தவித்ததில்லை,...

அவன் கழுத்தில் வித்யாவின் கணவன் ரோஜா மாலையை போட,... சத்யன் அதைக்கூட உணராமல் நின்றுகொண்டிருந்தான்

அப்போது மந்திரங்கள் சொல்லப்பட்டு அவன் முன்னால் வெள்ளித் தாம்பாளத்தில்,.. மஞ்சள் பூசப்பட்ட தேங்காய் மீது சுற்றப்பட்ட மஞ்சள் சரடுடன் கோர்க்க பட்ட தாலி நீட்டப்பட்டது

குனிந்து தாம்பாளத்தில் இருந்த தாலியை பார்த்த சத்யன்,... நிமிர்ந்த மான்சியை திரும்பி உற்று பார்த்தான்,...

மான்சி தலையில் மலர்களால் அலங்கரித்து,... தலை உச்சியில் கல் பதித்த மகாலட்சுமி ராக்கடியும்,... தலையின் வலதுபுறம் சூரிய பில்லையும் ,.. இடதுபுறம் சந்திர பில்லையும்,..... நெற்றியில் சிவப்பு கல்லில் செதுக்கிய மாவிலை நெற்றிச்சுட்டியுமாக ,... அவன் கட்டப்போகும் தாலிக்காக அவள் தலைகுனிந்து நிற்க,...

அடுத்த நிமிடம் சத்யன் தன் மனதில் இருந்த அத்தனை கசடுகளையும் உதறித்தள்ளினான்,... இனி எதுவந்தாலும் எதிர்ப்பது என்ற முடிவோடு,... ஐயர் சொன்ன மந்திரங்களை கவணமாக கேட்டு திருப்பி சொன்னான் ,...

சத்யன் அப்பா தயானந்தன் தாலியை எடுத்து அவன் கையில் கொடுக்க,...அங்கு கூடியிருந்த அத்தனை பேரும் அட்சதை தூவி வாழ்த்த,.. சத்யன் மான்சியின் வாழைக்குருத்து போன்ற வெண்சங்கு கழுத்தில் தாலி கட்டினான்




அடுத்து நடந்த எந்த சம்பிரதாயங்களும் சத்யனுக்கு நினைவில் இல்லை,... மான்சி மட்டுமே அவன் நினைவில் இருந்தாள்,...

இப்போது மான்சி அந்த மயில் வண்ண பட்டு சேலையை கட்டி இருந்தாள்,... ஏற்கனவே அவள் அழகில் பித்துபிடித்து போயிருந்த சத்யன்,... அந்த பட்டு சேலையில் வைரம் போல் பார்க்கும் எல்லா திசையிலும் ஜொலித்தவளை பார்த்து இன்னும் பித்தானான்

அத்தனை பேரும் வேனில் ஏறிக்கொள்ள,.. சத்யனும் மான்சியும் தனியாக காரில் வீட்டுக்கு கிளம்பினர்

மான்சி தன்னருகில் அமர்ந்திருந்த சத்யனையே அடிக்கடி திரும்பிப்பார்த்தாள்,.. பேன்ட் சர்ட்டை விட இவருக்கு இந்த பட்டுவேட்டி சட்டைதான் ரொம்ப அழகா இருக்கு என்று நினைத்தாள்

சத்யன் அவளை திரும்பி பார்த்து என்ன என்று கண்ணசைவில் கேட்க
மான்சி வெட்கமாக தலையசைத்து ஒன்றுமில்லை என்றாள்

சத்யன் அவள்புறம் மெதுவாக சரிந்து, தலையை அவள் முகத்தருகே சாய்த்து ,... “ ம் இப்போ சொல்லு மான்சி,.. எதுக்கு திரும்பி திரும்பி பார்த்த” என்று கேட்டான்

“ இல்ல இந்த டிரஸ் உங்களுக்கு ரொம்ப அழகா இருக்கு,... அதான் பார்த்தேன்” என்று தயங்கி தயங்கி பதில் சொல்ல

“ஓ’ என்று மட்டும் சொல்லிவிட்டு தன் இருக்கையில் நிமிர்ந்து உட்கார்ந்து கொண்டான்

அதன்பிறகு மான்சி அவனை பார்க்கவில்லை,... அவளுக்கு தூக்கம் வந்தது,... இரண்டு நாட்களாக சரிவர தூங்காமல்,... நலங்கு அதுஇதுன்னு அவளை வசந்தி பாடாய் படுத்திவிட்டதால்,.. இப்போது காரின் ஏஸியின் மிதமான குளிரில் அவளுக்கு கண்கள் சொருகியது,... பின்புறமாக நன்றாக சாய்ந்து கண்களை மூடிக்கொண்டாள்

சிறிதுநேரத்தில் அவள் உறங்கிவிட,... சத்யன் அவளை திரும்பிப் பார்த்துவிட்டு,... “கொஞ்சம் மெதுவா போ ராமு” என்று டிரைவரிடம் கூறிவிட்டு,... பக்கவாட்டில் சரிந்த அவள் தலையை எடுத்து தன் தோளில் சாய்த்துக்கொண்டான்

அவள் மீது வந்த பூக்களின் நறுமணமும் லேசான வியர்வை வாசமும்,... சத்யனை ஏதோ செய்ய மனம் நிலையின்றி தவித்தது,.... ஆனால் எல்லாவற்றுக்கும் ஒரு முடிவு தெரியும் வரை இவள் அருகாமையை தவிர்ப்பதுதான் நல்லது என்று நினைத்தான்

கார் வீட்டை வந்தடைந்ததும்,... அவளை எழுப்புவதற்காக அவள் கன்னத்தில் தட்ட கையை கொண்டு போனவன்,... பிறகு தயங்கி அவளை தொடாமல் மான்சி என்று குரல் கொடுத்து எழுப்பினான்,

ஒரே குரலில் எழுந்தவள்,.. சிறிதுநேரம் எதுவும் புரியாமல் விழித்து,.. பிறகு சுதாரித்துக்கொண்டு “ ஸாரி தூங்கட்டேன்” என்று அவனை பார்த்து சங்கடமாக கூற

“ பரவாயில்லை வா வீட்டுக்குள் போகலாம்” என்று காரை விட்டு இறங்கினான்,... மறுபக்கம் டிரைவர் கதவை திறந்துவிட மான்சி இறங்கினாள்

சுமங்கலிப் பெண்கள் இருவருக்கும் ஆலம் சுற்றி வீட்டுக்குள் அழைக்க,... மான்சியும் சத்யனும் உள்ளே போனார்கள்

இருவரும் பூஜையறையில் விளக்கேற்றி வழிபட்டனர்,... பிறகு இருவரும் ஒன்றாக அமர்ந்து சாப்பிட்டனர்,... அதுவரை சத்யன் மான்சியிடம் எதுவுமே பேசவில்லை

மான்சிக்கு குழப்பமாக இருந்தது,.... நேற்று போனில் கூட நன்றாகத்தானே பேசினார் அதற்க்குள் என்னாச்சு,... ஒருவேளை திருமணச் சடங்குகள் பழயை மனைவியை ஞாபகப்படுத்தி விட்டதோ,... ம்ம் அப்படித்தான் இருக்க வேண்டும்,... இனிமேல் நாம்தான் அவரை புரிந்து நடந்து கொள்ளவேண்டும் என்று மனதில் உறுதி செய்துகொண்டாள்

ஹாலுக்கு வந்த சத்யன்,... வித்யாவை கூப்பிட்டு “ வித்தி அவளை உன் ரூமுக்கு கூட்டிப்போய் தூங்கச் சொல்லு,... பாவம் கார்ல நல்லா தூங்கிகிட்டே வந்தா,.. நான்தான் வீடுவந்ததும் எழுப்பிட்டேன் ” என்று கூற

“சரிண்ணா” என்ற வித்யா மான்சியை அழைத்துக்கொண்டு தன் அறைக்கு போய்,... அவளை உடை மாற்றி தூங்க சொன்னாள்

மான்சியும் நன்றாகத் தூங்கி ஓய்வெடுக்க,... மதிய உணவுக்கு பின் தோட்டத்தின் அழகில் லயித்துப் போன மான்சி,... பொழுது சாயும்வரை அங்கேயே சுற்றிக்கொண்டிருந்தாள்

இரவு நெருங்கியதும் வித்யா வந்து அவளை அழைத்துப் போய்,... மறுபடியும் அவளை குளிக்கச் சொல்லி,... அழகான சந்தன நிறத்தில் மெல்லிய சரிகை பட்டு கட்டி அளவான அலங்காரத்துடன்,... கையில் வெள்ளி பால் சொம்புடன் சத்யனின் அறைக்குள் மான்சி அனுப்பப்பட்டாள்

வித்யா மான்சியை சத்யனி அறைக்குள் அனுப்பி கதைவைவிட்டு போக,... மான்சி உள்ளே போய் தலைகுனிந்து கதவில் சாய்ந்து நின்றாள்

கட்டிலில் அமர்ந்து தலையை தன் கைகளில் தாங்கி அமர்ந்திருந்த சத்யன்,... மான்சி வந்ததை உணர்ந்து தலையை நிமிர்த்தி அவளை பார்த்தான்

இப்போது சத்யனின் மனநிலையை என்ன வென்று சொல்வது,... ஏற்கனவே மான்சியை நினைத்து குழம்பியிருந்த மனது...

அவளை தனிமையில் அவ்வளவு அருகில் அழகான பதுமையாக பார்த்ததும்,.. ஏற்கனவே குழம்பிய மனதில் யாரோ காலைவிட்டு கலக்கியது போல் ஆனது

அவளை பார்த்துக்கொண்டே இருந்த சத்யனுக்கு கண்கள் மங்குவது போல் இருந்து,.. தலையை சிலுப்பி தன்னை சரிசெய்தான்,... மான்சி அங்கேயே வெகுநேரமாக நிற்பதை உணர்ந்து

“ உள்ள வா மான்சி” என்று சத்யன் இனிமையான குரலில் கூப்பிட்டதும்

அவன் இவ்வளவு அவளை அழைக்காததால் மான்சிக்கு எந்த குழப்பமும் இல்லை,... அவன் மனநிலையில் யார்தான் அப்படி நடந்து கொள்ள முடியும்,... ... இதே அறையில் இதே போன்ற இரவில் எத்தனைமுறை அவர் முதல் மனைவியை சந்தித்திருப்பார்... பாவம் அவ்வளவு சீக்கிரமா மறக்க முடியுமா,.. என்று சத்யனுக்கு மான்சியின் மனம் வக்காலத்து வாங்கியது

சத்யன் அழைத்ததும் தன் மென்நடையுடன் கட்டிலை நெருங்கிய மான்சி,.. அங்கிருந்த டேபிளில் பால் சொம்பை வைத்துவிட்டு,.. சிறிது தாமதிக்காமல் சத்யன் காலில் தட்டென விழுந்து வணங்கினாள்

அவள் விழுந்ததும் குதித்து ஒரு அடி பின்வாங்கிய சத்யன் “ என்ன மான்சி இதெல்லாம்,... தயவுசெய்து மொதல்ல எழுந்திரு எனக்கு இதெல்லாம் பிடிக்காது” என்ற சத்யன் குனிந்து அவளை தூக்க கையை கொண்டு போனவன் ஏதோதோன்ற கையை பட்டென இழுத்து கொண்டான்

மான்சி தானாகவே எழுந்து “ அத்தையும் வித்யா அண்ணியும் தான் ,.. போனவுடனே உங்க கால்ல விழுந்து ஆசிர்வாதம் வாங்கனும்னு சொன்னாங்க,....என்று வெகுளித்தனமாக கூறினாள்

“பரவாயில்லை மான்சி,.. அவங்க அப்படித்தான் சொல்வாங்க,.. ஆனா அதெல்லாம் வேண்டாம்” என்றான் சத்யன்

“அப்படின்னா நீங்க என்னை ஆசிர்வாதம் பண்ணமாட்டீங்களா” என மான்சி தலையை ஸ்டைலாக சாய்த்தபடி கேட்க

சத்யன் அவள் பேச்சிலும்,.. அவள் தலைசாய்த்த அழகிலும் லயித்துப் போய் “ம் நீ எப்பவுமே நல்லா இருப்ப மான்சி” என்றான்

“ ஆங் இப்படி சொல்லாதீங்க,... என் தலையில கை வச்சு ஆசிர்வாதம் பண்ணுங்க” என்ற மான்சி பட்டென அவன் வலது கையை எடுத்து தலையில் வைத்தாள்




அவன் கையை மான்சி தொட்டதும் சிலிர்த்து போன சத்யன்,... அவள் கூந்தலின் மென்மையை தலையை வருடியபடி “ நீ ரொம்ப நல்லாருப்ப மான்சி” என்றான்

“ நாம ரெண்டுபேரும்னு சேர்த்து சொல்லுங்க” என்றாள் மான்சி தன் வழக்கமான குழந்தைத்தனமான பிடிவாதத்துடன்

அவள் பிடிவாதம் சத்யனுக்கு சிரிப்பை வரவழைத்தது “ சரி நாம ரெண்டுபேரும் நூறு வயசுக்கு நல்லா இருப்போம் போதுமா” என்றான்

உடனே பளிச்சென்று சிரித்த மான்சி “ ம்ம் இது போதும்,... பால் குடிக்கிறீங்களா” என்று பால் சொம்பை எடுக்க

ம்ஹூம் இதுக்குமேலும் தாமதிப்பது ஆபத்து,.. எதுவாயிருந்தாலும் அவள் மனதை முதலில் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என நினைத்தவன்

“ பால் அப்புறமா குடிக்கிறேன் மான்சி மொதல்ல உன்கிட்ட கொஞ்சம் பேசனும் இங்கே வந்து உட்காரு மான்சி” என்றான்

சட்டென மான்சி அவனை திரும்பிப்பார்த்தாள்,.. இது அவள் எதிர்பாராததுதான்,... அவன் எதை பற்றி பேசப்போகிறான் என்று அவள் ஓரளவுக்கு யூகித்துதிருந்தாள்... அதனால் எதுவும் சொல்லாமல் கட்டிலில் ஒரு ஓரமாக அமர்ந்தாள்

என் உயிரே மான்சி - அத்தியாயம் - 2

சத்யன் கோபமாக தனக்கு இரவு உணவு வேண்டாம் என்று சொல்லிவிட்டு தன் அறைக்கு போய் படுத்துக்கொண்டு குமுறினான்

அவன் அப்பாவின் மிரட்டலுக்கு சத்யன் பயப்படவேண்டியதில்லை,... கம்பெனியில் இவன் பங்குகளை விற்றாலே சில கோடிகள் தேறும்.... ஆனால் தயங்குவது அவன் அம்மாவுக்காகத்தான் அவள் இவனுக்காகவே வாழ்பவள்,...

' சிறுவயதிலிருந்து இவன் செய்யும் தவறுகளை மறைத்து மன்னித்து அரவனைப்பவள்,... அதனால்தான் சத்யன் என்ன நடந்தாலும் தன் தாயைவிட்டு போககூடாது என்று முடிவோடு இருந்தான்,...

‘ அவனைப்பொறுத்த மட்டில் இந்த பணம் வீடு எதுவுமே தேவையில்லை,... கம்பெனி அவன் அப்பா பெயரில் இருந்தாலும் அதை நடத்துவது இவன்தான்,... அதிலிருந்து வரும் லாபங்களில் இவன் பங்கே ஏராளமாக வரும்,... 

அதுமட்டுமின்றி சென்னை நகரின் முக்கியமான இடங்களில் இருக்கும் மூன்று செராமிக்ஸ் ஷோரூம்ங்களில்,... ஒன்று இவன் பெயரில் இருக்கிறது ,... இவற்றின் சேமிப்பில் இவன் அண்ணாநகரில் ஒரு பிளாட் வாங்கி அதை மாயாவின் பெயரில் எழுதி வைத்திருக்கிறான்,... இப்போது இருவரின் குடித்தனமும் அங்கேதான் நடக்கிறது

மாயா, அவளை நினைத்த மாத்திரமே சத்யனுக்கு முகம் உடனே மலர்ந்தது,.. மாயா ஒரு விளம்பர மாடல்,... ஒருமாதிரி வெளுத்த அழகி,... மும்பையை சேர்ந்தவள்,... சத்யனின் கிரானைட் கம்பெனிக்கு ஒரு விளம்பரத்திற்கு மாடலாக வந்தவள்,...

‘சத்யனின் நோயாளி மனைவி இறந்து போய் ஒருவருடம் கழித்து,.. அவன் கம்பெனிக்கு நடிக்க வந்தவள் சத்யனின் கம்பீரத்தில் மயங்கி சென்னையிலேயே தங்கிவிட்டாள்... சத்யனும் அவளின் வளவளப்பான தேகத்தில் சொக்கிப்போய் அவள் வீட்டுக்கு அடிக்கடி போய்வந்தவன்,... வாடைகை வீட்டில் இருந்தவளை சொந்த வீடு வாங்கிக்கொடுத்து நிரந்தரமாக வைத்துக்கொண்டான்,...

அவளையே திருமணம் செய்துகொள்ளலாம் என முடிவுசெய்து,..கடந்த ஒருமாதத்துக்கு முன்பு அவன் அப்பாவிடம் சொல்ல,... அவர் ஒரு தனியார் துப்பறியும் நிருவனத்தை அனுகி மாயாவை பற்றிய தகவல்களை சேகரிக்க சொன்னார்,... அவர்கள் மாயாவை பற்றி கொடுத்த தகவல்கள் தயானந்தனுக்கு மட்டுமல்ல சத்யனுக்கே ரொம்ப அதிர்ச்சியாக இருந்தது

மாயா ஏற்கனவே இரண்டுமுறை திருமணம் ஆகி விவாகரத்து ஆனவள்,...சத்யனை சந்திப்பதற்கு முன் ஏழுமுறை அபார்ஷன் செய்திருக்கிறாள்,... அதைவிட மோசம் அவள் சத்யனைவிட மூன்று வயது பெரியவள்,.... சத்யனை சந்திப்பதற்கு முன்புவரை அத்தனை கெட்ட பழக்கங்களும் இருந்திருக்கறது,.... இப்போதும் வெளிநாடுகளுக்கு ஸ்டார் நைட் என்று போய்விட்டு அந்த பழக்கத்தை தொடர்கிறாள் என்று துப்பறியும் நிறுவனம் கொடுத்த தகவலில் சொல்லப்பட்டிருந்தது

ஆனால் சத்யன் அதையெல்லாம் நம்ப மறுத்தான்,... அவளை திருமணம் செய்யக்கூடாது என்பதற்காக தன் அப்பா சதி சொல்கிறார் என்று தன் அம்மாவிடம் சாதித்தான்,...

இதுவரை அவனுக்கு எவ்வளவோ சலுகைகள் கொடுத்த அவன் அம்மா மாயா நல்லவளாகவே இருந்தாலும் அவளை சத்யன் திருமணம் செய்து கொள்ள முழுமூச்சாக மறுத்தாள்,... மீறினால் தன்னை உயிரோடு பார்க்க முடியாது என்று ஒரேயடியாக கூறிவிட்டாள்

அதன்பிறகு ஆரம்பித்ததுதான் இந்த பெண் தேடும் படலம்,... மான்சியை ஒரு திருமணவீட்டில் பார்த்துவிட்டு அவன் அம்மாவுக்கு பிடித்துப்போய்,... அவள்தான் இந்த வீட்டின் மருமகள் என்று முடிவே செய்துவிட்டார்கள்

சத்யனுக்கு இன்று மாலை கோயிலில் சந்தித்த மான்சியின் ஞாபகம் வந்தது,... ம் குழந்தை முகமாக இருந்தாலும் நல்ல அழகுதான்,... ஆனால் ரொம்ப சின்னவயசாக இருக்கா,... பாவம் அவளையும் இந்த சிக்கலில் மாட்டிவிடக் கூடாது,... அதற்கு என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்தான்

இவர்கள் சொல்கிறார்கள் என்பதற்காக மான்சியை திருமணம் செய்து கொண்டால்,... அதன்பின் மாயாவிடம் எதை சொல்லி சமாளிப்பது,... ரொம்பவும் கோபப்படுவாளே,... தன்னை ஏமாற்றிவிட்டதாக சொல்வாள்,... இந்த பிரச்சனையை எப்படி சமாளிப்பது

ஆனால் தன்னை பிரிந்து வாழ மாயா நிச்சயமாக சம்மதிக்கமாட்டாள்.... அவளும் இந்த சமயம் பார்த்து இந்தியாவில் இல்லை,... ஒரு புரோகிராம்க்காக மாஸ்கோ போயிருக்கிறாள்,... மாயா வரும் வரை திருமணத்தை தள்ளியும் போட முடியாது,...

ஏனென்றால் அவள் வெளிநாட்டுக்கு போயிருப்பது அப்பாவுக்கு தெரியும்,... அதனால் அவள் வருவதற்குள் திருமணத்தை முடிக்கத்தான் பார்ப்பார்,... முடியாது என்று மறுத்தால் அம்மா கண்ணீரிலேயே கரைந்து போய்டுவாங்க,....
திருமணம் முடிந்தபிறகு நிச்சயமாக இரட்டை வாழ்க்கை வாழமுடியாது,... பாவம் இந்த மான்சியையும் ஏமாற்ற முடியாது,... மாயாவையும் சமாளிக்க வேண்டும்

இதற்க்கெல்லாம் ஒரேவழி இவர்களின் ஏற்பாட்டின் படி திருமணம் செய்து கொள்ளவேண்டும்,... பிறகு மாயா வரும்வரை இந்த மான்சியை தொடக்கூடாது,... மாயா வந்தபிறகு அவளிடம் நடந்தவற்றை எடுத்து சொல்லி அதன்பிறகு,... இந்த மான்சிக்கு ஏதோ கொஞ்சம் பணம் கொடுத்து டைவர்ஸ் வாங்கிக்கலாம்,..இதைவிட்டால் வேற வழியில்லை

அதுவரை யாருக்கும் இது தெரியாதவாறு பார்த்துக்கனும்,... முக்கியமாக அந்த மான்சிக்கு தெரியக்கூடாது,....

ஆனால் திருமணத்திற்கு பிறகு அவளை தொடாமல் இருப்பதற்காக என்ன காரணம் சொல்வது,...ஏதாவது ஒரு காரணத்தை சொன்னாலும் அதை அவள் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டுமே,... இது சத்யனுக்கு ரொம்ப குழப்பமாக இருந்தது

சரி அதை திருமணத்திற்கு பிறகு பார்க்கலாம்,... இப்போது முதல் வேளையாக காலையில் எழுந்ததும் அம்மாகிட்ட கல்யாணத்துக்கு ஓகே சொல்லிறனும்,... இல்லேன்னா அப்பாவால மறுபடியும் ஒரு பூகம்பம் வெடிக்கும்

எல்லாவற்றையும் சரியாக யோசித்து பிளான் பண்ணிய சத்யன்,.... தூங்கும் போது இரவு மணி ஒன்றாகிவிட்டது

காலையில் எழுந்து அவன் திருமணத்திற்கு சம்மதம் சொன்னதும்,... எல்லோருக்கும் ரொம்ப சந்தோஷமாகிவிட்டது,... தயானந்தன் தன் மகனை சந்தோஷத்துடன் தழுவிக்கொண்டார்

அடுத்த ஒரே வாரத்தில் திருமண ஏற்பாடுகள் மின்னல் வேகத்தில் நடைபெற்றது,.... சத்யனின் இரண்டாம் திருமணம் என்பதால் அதிக ஆடம்பரம் இல்லாமல்,... வடபழனி முருகன் கோயிலில் திருமணம் செய்வது என்று முடிவுசெய்யப்பட்டது 


சத்யன் தன் காரில் சென்னை திநகரில் இருந்த தனது செராமிக்ஸ் ஷோரூமை பார்வையிட்டுவிட்டு வீட்டுக்கு திரும்பிக்கொன்டிருந்தான்,... அவன் மனம் முழுவதும் நாளை நடக்கவிருக்கும் திருமணத்திலேயே இருந்தது,...

அன்று கோயிலில் மான்சியை சிறிதுநேரமே பார்த்தாலும்,.. அவள் முகம் நன்றாக ஞாபகம் இருந்தது,...அன்று ஏதாவது ஒரு வார்த்தை அவளிடம் பேசியிருக்கலாம்,.. என்று இப்போது நினைத்தான்

ம்ம் மான்சி என்ற பெயர்கூட நல்லாத்தான் இருக்கு,... ஒருவேளை எனக்கு மா என்ற எழுத்தில் பெண்கள் அமையவேண்டும் என்று கடவுள் எழுதிவிட்டானோ,...மாதங்கி,.. மாயா, மான்சி,.. ம்ஹூம்,.... இதை எண்ணி சத்யனுக்கு தன்னைமீறி சிரிப்பு வந்தது

அவளுக்கு முகம் குழந்தைத்தனமாக இருந்தாலும்..நல்ல ஐந்தாம் பிறைப் போன்ற நெற்றியும்,... யப்பா அந்த கண்கள்தான் எவ்வளவு பெரிசு,...செதுக்கிய புருவமும்,.. பார்த்த கொஞ்சநேரத்திலேயே படபடவென அடித்துக்கொன்ட அந்த இமைகளும்,... பாலில் தவறிவிழுந்த கருப்பு திராட்சை போல மிதந்து உருண்ட கருவிழியையும்,... பார்த்த யாராலும் அவ்வளவு சீக்கிரம் மறக்க முடியாது

அவளின் கத்தி போன்ற கூர்மையான மூக்கில் மூக்குத்தி போட்டிருந்தாளா என்று நினைவுபடுத்திப் பார்த்தான்,.. ம்ம் பச்சைக் கல்லில் சிறுபுள்ளி போல மூக்குத்தி போட்டிருந்தாள்,...

மாசுமருவற்ற அவளுடைய கன்னங்கள் ஞாபகம் வந்தது,... இப்படி ஒரு புள்ளி கூட இல்லாமல் கூட யாருக்காவது கன்னங்கள் அமையுமா,...ஏன் இதோ இவளுக்கு அமைந்திருக்கிறதே,... லேசாக விழுந்த கன்னக்குழி கூட சத்யனுக்கு நன்றாக ஞாபகம் இருந்தது

அவள் உதடுகள் எப்பவுமே இப்படித்தான் ஈரமாக, சிவந்து இருக்குமா,... லேசாக வாயை திறந்துகொண்டு அவள் தன்னை பார்த்ததால் அவளின் பற்கள் கூட நன்றாக தெரிந்தது,.. வெள்ளையாக பளீரென்று முன்பல் லேசாக உயர்ந்து,... ம்ம் இவளையெல்லாம் சிரிக்க வைத்துவிட்டு எதிரில் உட்கார்ந்து நாள் பூராவும் ரசிக்கலாம், ... அந்த கொடுப்பினை யாருக்கு இருக்கோ,...

எது எப்படியோ என்னை பிரிந்தபின் அவள் வேறு யாரையாவது திருமணம் செய்து நல்லபடியாக வாழ எல்லா ஏற்பாடுகளும் செய்யவேண்டும்,... நமக்கு தெரிந்தாற்ப் போல் யாராவது நல்லவனை தேடி,.. அவனிடம் நான் இவளை தொடவே இல்லை என்ற உன்மையை நிரூபித்து அவனுக்கு இவளை மறுமணம் செய்து கொடுத்துவிடவேண்டும்

அவள் என்ன படித்திருக்கிறாள் என்று தெரியவில்லையே,... என்ன படித்திருந்தாலும் அவளுக்கு படிப்பில் ஆர்வமிருந்தால்,.. விவாகரத்துக்கு பிறகு மேல் படிப்புக்கு அவளுக்கு நிச்சயம் உதவவேண்டும் என்று உறுதியாக எண்ணினான்



ஆனால் அவள் என்னை ஏன் திருமணம் செய்துகொள்ள ஒத்துக்கொண்டாள்,... அவள் வீட்டில் வற்புறுத்தி இருப்பார்களோ,... ச்சே பாவம் ஏழையாய் பிறந்தாலே இப்படித்தான் எல்லாவற்றுக்கும் கட்டுப்பட வேண்டும் போல

அவள் என்னை திருமணம் செய்துகொண்டு வந்துமோ எதையுமே சொல்லக்கூடாது,... பாவம் சிறுபெண் இந்த நிச்சயம் ஏமாற்றத்தை தாங்கமாட்டாள்,...

முதலில் எதையாவது சொல்லி சமாளித்துவிட்டு,... பிறகுதான் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நிலைமையை அவளுக்கு புரியவைக்க வேண்டும்,...
அவளை பார்த்தாள் நல்லவள் போல்தான் இருக்கு,... அதனால் நிச்சயமாக என்னை புரிந்துகொள்வாள்,... யாரிடம் காட்டிக்கொடுக்க மாட்டாள்

எதுவானாலும் நாளை இரவு தெரிந்துவிடும்,... ஒருவேளை நாளை இரவு அவள் ஏதாவது பிரச்சனை செய்து,... ஊரை கூட்டி கலாட்டா பண்ணிவிட்டால் என்ன செய்வது,...

அப்படி ஊரைக் கூட்டி கலாட்டா செய்தால்,... அதன்பிறகு அவளுக்கு இந்த சத்யன் யார் என்று அவளுக்கு புரியவைக்க வேண்டியதுதான்.,... என்று நினைத்துக்கொண்டான்

மான்சியை பற்றியே யோசித்துக்கொண்டே வந்ததில் நேரம் கடந்து போனதே தெரியவில்லை,... அவன் வீடு வந்துவிட்டது ,...

காரைவிட்டு இறங்கிய சத்யனுக்கு ,.. ஒருவிஷயம் ஆச்சர்யமாக இருந்தது,... இவ்வளவு நேரம் அந்த மான்சியை பற்றியேதான் நினைத்துக்கொண்டு வந்தோமா என்று ஆச்சர்யத்துடன் புன்னகைத்தபடி தனது அறைக்கு போனான்

ஆனால் அவன் கவணத்தில் வராத இன்னொரு விஷயமும் இருந்தது,... அது சத்யன் இவ்வளவு நேரமாக மாயாவை பற்றியும் சுத்தமாக அவன் மனதில் நினைக்கவில்லையே அதுதான்

மான்சிக்கு சத்யன் தன்னை திருமணம் செய்துகொள்ள சம்மதித்ததும் ரொம்ப சந்தோஷமாக இருந்தது,... என்னை பிடிக்காமலா சம்மதிச்சுருப்பார் என்று நினைத்து மனதை ஆறுதல் படுத்திக்கொன்டாள்

ஆனால் அவனுடன் போனிலாவது பேசவேண்டும் அவன் குரலை மறுபடியும் கேட்கவேண்டும்,... அவன் சம்மதத்தை அவன் வாயால் சொல்லி கேட்கவேண்டும் என்ற ஆவலை அவளால் அடக்கமுடியவில்லை...

திருமணத்துக்கு முதல் நாள்,..தன் அப்பாவிடம் சத்யனின் செல் நம்பரை கேட்டு வாங்கி,... தன் அப்பாவின் செல்லை எடுத்துக்கொன்டு மாடிக்குப்போய் ஒரு ஓரமாக அமர்ந்து,... உள்ளமும் உடலும் லேசாக உதறலெடுக்க அவன் நம்பரை செல்லில் அழுத்திவிட்டு காத்திருந்தாள்

இரண்டே ரிங்கில் எதிர் முனையில் எடுக்கப்பட்டது,... சத்யனின் கம்பீரக் குரல் “ ஐ ஆம் சத்யன்,... யூ ” என்றது

மான்சிக்கு உதறல் அதிகமானது,.. என்ன பேசுவது என்பதே மறந்து போனது ,.. நாக்கெல்லாம் வரண்டு போனது,.... உள்ளங்கையில் ஏற்ப்பட்ட வியர்வையில் செல் ஈரமானது,.. எச்சிலைக் கூட்டி விழுங்கி வரண்ட தொண்டையை சரிசெய்து கொண்டு,.. பேச வாய்த் திறப்பதற்க்குள்

“ஏய் யாரது கால் பண்ணிட்டு பேசாம இருக்கறது” என சத்யனின் குரல் அதட்டியது

அந்த அதட்டலில் மான்சி பட்டென வாய் திறந்து “ நான் மான்சி” என்றாள் பதட்டமாக

சத்யன் சட்டென அமைதியானான்,... இவ்வளவு நேரம் அவளை பற்றிய சிந்தித்து கொண்டிருக்க அவளே போன் செய்யவும்,... அதுவும் அந்த குரலின் இனிமையில் சத்யனும் சிறிது தடுமாறினான்

அவனிடமிருந்து பதில் இல்லாது போகவே மான்சி கலவரத்துடன் “லைன்ல இருக்கீங்களா” என்று மெல்லிய பயந்த குரலில் கேட்க

சத்யனுக்கு அவளுடைய பயந்த குரல் மனதை என்னவே பண்ணியது,... ச்சே நாம பேசாம இருக்கவும் ரொம்ப பயந்துட்டாளா,... கட்டிலில் கவிழ்ந்து படுத்திருந்தவன் நிமிர்ந்து மல்லாந்து படுத்துக்கொண்டு,... அவளை சமாதானப் படுத்தும் விதமாக

“ சொல்லு மான்சி லைன்லதான் இருக்கேன்” குரலில் இனிமையை வரவழைத்துக் கொண்டு கேட்டான்

மான்சி அந்த குரலின் கம்பீரங்கலந்த இனிமையில் சொக்கிப் போனாள்,... அவன் குரலில் ஒலித்த தன் பெயர் அவள் காதில் கவிதை போல் கேட்டது,... தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு

“ சும்மா உங்ககிட்ட பேசலாம்னு தான் போன் பண்ணேன்”,.. என்றாள்

“ம் என்ன பேசனும் பேசு நான் கேட்கிறேன்” சத்யனுக்கு இவள் விடியவிடிய பேசினால் கூட கேட்க்கலாம் என்று எண்ணினான்

“ அது.... அது... வந்து என்னை” என்று மேலே பேசமுடியாமல் மான்சி தயங்கி நிறுத்தினாள்

“ம் சொல்லு வந்து, என்னை, அதுக்கடுத்து என்ன” சத்யனின் குரலில் லேசான கிண்டல்

அவன் தனது தயக்கத்தை கிண்டல் செய்கிறான் என்பதை உணர்ந்த மான்சி “ ம் என்னை உங்களை பிடிச்சுருக்கா” என்றாள் பட்டென

சத்யன் யோசித்து,,. மனதுடன் ஆலோசித்து,.. பதில் சொல்வதற்குள்,.. அவன் உதடுகள் அவன் கட்டுப்பட்டை மீறி அவள் கேள்விக்கு பதிலாக “ ம் ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு” என்று கூறிவிட்டது

இப்போது அவளிடம் என்ன சொன்னோம் என்று சத்யனுக்கே குழப்பமாகிவிட்டது,.. இவளுடன் இன்னும் நாலு வார்த்தைக் கூட சரியாக பேசவில்லை,... அதற்க்குள் அவள் குரலுக்கும், வார்த்தைக்கும் என்ன சம்மதிக்க வைத்துவிட்டாளே,.. இது எப்படி?

சத்யனின் சம்மதத்தை அவன் வாயால் கேட்ட மான்சிக்கு தான் எங்கே இருக்கிறோம் என்பதே மறந்து,, ஒரு மோனநிலைக்கு போனாள்

நிதானித்த சத்யன் “ என்ன மான்சி பேச்சயே காணோம்,... என்னாச்சு,.. உனக்கு என்னை பிடிச்சுருக்கா” என்று பதிலுக்கு கேட்டான்

அவன் அப்படி கேட்டதும்,... ச்சே என்னோட சம்மதத்தையும் கேட்கிற இவரைப்போய் அன்னிக்கு தப்பா நெனைச்சிட்டோமே என வருந்தி ,.. “ம்ம்” என்றாள்

“ம்ம்ன்னா இது வார்த்தையா மான்சி” என்றான் சத்யன்

“ம்ம்ன்னா பிடிச்சிருக்குன்னு அர்த்தம்,.. இதுகூடவா உங்களுக்கு தெரியாது,... அய்யோ அய்யோ ”என்று மான்சி தனது குழந்தை குரலில் கூறிவிட்டு சிரிக்க


“ ஆமா,... ஏன் என் சிரிப்பு நல்லால்லையா,.. ஏன்டி இப்படி சிரிக்கிறேன்னு எங்கம்மாக் கூட திட்டுவாங்க,... ஆனா கண்டுக்காம மறுபடியும் அவங்க முன்னாடியே நல்ல சிரிச்சு காமிச்ட்டு உதைவாங்குவேன்” என்று வெகுளித்தனமாக படபடவென பேசிய மான்சி,... ரொம்ப பேசிட்டமோ என்று தயங்கி நிறுத்திவிட்டாள்

சத்யனுக்கு அவளின் வெகுளித்தனமான குரலில் இவனை குற்றவாளிக் கூண்டில் நிறுத்தியது போல் இருந்தது,... இவளையா ஏமாற்ற வேண்டும்,... இவளையா திருமணம் ஆனதுமே விலக்கி வைக்கவேண்டும்,... இவளையா விவாகரத்து செய்யவேண்டும்,... என்ற சரமாரியான கேள்விகள் சத்யனின் நெஞ்சை குத்திக் குடைந்தது,...

“ என்ன பேசவேயில்லை,.. உங்களுக்கும் என் சிரிப்பு பிடிக்கலையா,... அப்படின்னா இனிமே உங்க முன்னாடி சிரிக்கமாட்டேன்,... உங்களுக்கு எப்படி பிடிக்கும்னு சொல்லுங்க அது போல நடந்துக்கிறேன்,.. சரியா” என்று மான்சி வருத்தமான குரலில் கூற

“ இல்லம்மா வேண்டும் நீ இவ்வளவு நாளா எப்படி இருந்தியோ அதேமாதிரி இரு,... யாருக்காகவும் மாறவேண்டாம்,... எனக்கு உன் சிரிப்பு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு போதுமா” என்றான் சத்யன் தடுமாறிய குரலில்

“ம் சரி” என்றாள் மான்சி,.... அவள் செல்லில் பணம் தீர்ந்து போனதற்கான பீப் ஒலி வந்தது,... அய்யோ தானாக லைன் கட்டாகிவிட்டால் அவன் தப்பா நினைப்பானோ என்று எண்ணிய மான்சி அவசரமாக

“ நான் வச்சிரட்டுமா” என்று மெலிந்த குரலில் கேட்க

அவள் அப்படி கேட்டது சத்யனுக்கு சற்று ஏமாற்றமாக இருந்தாலும் “ ம் வச்சிடு,... நாளைக்கு காலையில கோயில்ல பார்ப்போம்,... குட்நைட் மான்சி ” என்று கூறிவிட்டு தனது இனைப்பை துண்டித்து விட்டு செல்லை பக்கத்தில் போட்டுவிட்டு,.. அய்யோ என்று நெற்றியில் அடித்துக்கொண்டான்

மான்சியின் முகமும், குரலும், சிரிப்பும்,சத்யனின் கட்டுப்பாட்டை உடைத்து விட்டிருந்தன,.. அவன் கண்முன்னே மாயா, மான்சி என்ற இரு பெரிய கேள்விக்குறிகள் வானுயர எழுந்து வளைந்து நின்று பயமுறுத்தியது

சற்று முன் தான் யோசித்த எல்லா விஷயத்திலும் தோற்றுவிட்டதை உணர்ந்தான்,... அடுத்து என்ன நடக்கும் என்பதை சிந்திக்கவே கூடாது என்று நினைத்தான்,.... இனி தானே எந்த முடிவையும் எடுக்கக்கூடாது,... எல்லாம் கடவுள் சித்தப்படியே நடக்கட்டும், என்று கண்களை மூடிக்கொண்டான் ... மூடிய கண்களுக்குள் மான்சி வந்து நின்று இவனை பார்த்து கைகொட்டி சிரித்தாள்

சத்யனுடன் பேசியதும் மான்சிக்கு தலைகால் புரியவில்லை,... செல்லை உதட்டில் வைத்து முத்தமிட்டாள்,... கைகளை உயர்த்தி பல்லே பல்லே என்று சர்தார்ஜி டான்ஸ் இரண்டு ஸ்டெப் ஆடினாள்,...

பிறகு தனக்கு தெரிந்த மாதிரி வெஸ்டர்னுக்கு மாறினாள்,...ஆனால் அது அவளது பாவாடை தாவணிக்கு ஒத்துவரவில்லை,....

அந்த இரவுநேரத்தில் மொட்டைமாடியில் அவளுடைய நடனம் தொம் தொம்மென்று என்ற சத்தத்துடன் எதிரொலித்தது

உடனே பரதநாட்டியத்திற்க்கு மாறி,.. இடுப்பை வளைத்து கிளியை தன் வலக்கையில் ஏந்தி நிற்கும் மீனாக்ஷியை போல்,... இவளும் செல்லை தன் வலக்கையில் ஏந்தி இடுப்பை வளைத்து நின்றாள்

அவள் பக்கத்தில் சுந்தரேஸ்வரர்றாக சத்யன்தான் இல்லை,.... மற்றபடி மான்சி அந்த கிளியேந்திய கரத்தாளாகவே நின்றிருந்தாள்





" நீ குழந்தையாக பிறந்து...

“ தேவதையாக வளர்ந்தவளா...

“ அல்லது தேவதையாக பிறந்து....

“ குழந்தையாக வளர்ந்தவளா

“ உன்னை முதன்முதலாக...

“ பார்த்த போதுதான்...

“ ரோஜாவின் அழகையும்

“ சந்தனத்தின் வாசத்தையும்...

“ தேவகானத்தின் இனிமையையும்...

“ பட்டின் மென்மையையும்...

“ ஈரத் தென்றலின் சிலிர்ப்பையும்...

“ மொத்தமாக உணர்ந்தேன் அன்பே!

என் உயிரே மான்சி - அத்தியாயம் - 1

அந்திவானம், புது மணப்பெணின் குங்குமக் கன்னம் போல் சிவந்திருக்க.... மலர்கள் வாடிய முகத்துடன்.. ஒற்றை காலில் நின்று , சூரியக் காதலனுக்கு பிரியாவிடை விடைகொடுக்க... முகம் காட்டாத நாடோடிப் பட்சிகள் , சிறகடித்து தங்கள் கூட்டைத் தேடி போய்கொண்டிருந்த , ஒரு இனிமையான மாலை பொழுது.

காஞ்சிபுரம் காமாட்சி அம்மன் கோயிலின் வெளிப்பிரகாரத்தில்,.தன் கைகளை பிசைந்தபடி கொஞ்சம் பரபரப்பாக இருந்த ஐம்பது வயது மதிக்கத்தக்க ஒருவர்... நிமிடத்துக்கு ஒருமுறை கோயிலின் வாயிலை பார்த்துகொண்டிருக்க....

அவருக்கு அருகில் பாவாடை தாவணியில் நின்றிருந்த ஒரு அழகான பதினெட்டு வயது இளம்பெண், கொலுசுகள் சத்தமிட தன் கால்களை உதறிக்கொண்டு “ அப்பா இன்னும் எவ்வளவு நேரந்தான் காத்துகிட்டு இருக்கறது, வாங்கப்பா வீட்டுக்கு போகலாம்” என்று அந்த பெரியவரின் தோளை பிடித்து உலுக்கினாள்

“ அய்யோ இன்னும் கொஞ்சநேரம் பாப்பா... நான் போன் பண்ணி பேசிட்டேன் இதோ வந்துடுவாறு” என்று சொல்லிக்கொண்டு இருக்கும்போதே அவர் முகம் பிரகாசமாக


“ இதோ மாப்பிள்ளை வந்தாச்சு பாப்பா ... அதோ நீலக்கலர்ல ஜீன்ஸ் போட்டு ஆஷ்கலர்ல சட்டைபோட்டு இருக்காரே, அவருதாம்மா மாப்பிள்ளை, நல்லா பார்த்துக்கோ” என்று அவர் சொன்னதும்

அந்த இளம்பெண் வேகமாக கோயில் வாயிலை பார்த்தாள் ,... அங்கே ஒருவன் வேகமாக கோயிலின் உள்ளே வந்துகொண்டு இருந்தான் .... அவனை பார்த்ததும் அவள் இமைக்க மறந்து வாய் பிளந்து அவனையே வெறித்து பார்க்க... அவனோ அவர்களை கடந்து உள்பிரகாரத்துக்கு போய்விட்டான்...

அவனின் சற்றே சிவந்த கோதுமையை போன்ற நிறமும் ... அடர்த்தியான தலை கிராப்பும்... அகன்ற நெற்றியும்... நேர்கொண்ட பார்வையும், ஆங்கிலேயர்களை போன்ற கூர்மையான நேர் நாசியும், கத்தையான மீசையும்... தடித்து கறுத்த உதடுகளும்... சிறிதுகூட ரோம வளர்ச்சியற்ற வளவளப்பான தாடையும்...

அவன் உடையின் நேர்த்தியும், அவன் விரல்களில் மின்னும் வைரமோதிரமும், இடக்கையில் இருந்த ரோலக்ஸ் வாட்ச்சும்,... அலட்சியமாக திறந்து விடப்பட்ட சட்டையின் கழுத்து பகுதி வழியாக தெரியும் தடித்த பொன் செயினும்... ஸ்டைலான வேக நடையுமாக ... அவனை பார்க்கும் ஆண்களே சற்று பொறாமைப்பட வைக்கும் அழகுள்ளவனாக இருந்தான் அவன்

“ பாப்பா மாப்பிள்ளை எப்படி இருக்கார்” என்று அவர் கேட்டதும்...

அவள் எதுவுமே பேசாமல் அவன் போன திக்கையே பார்த்தாள்.... ‘ இவனா மாப்பிள்ளை எவ்வளவு அழகா இருக்கான், இவனுக்கு என்ன தலையெழுத்து என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க...

' ஒருவேளை ஏதாவது ஊனமானவனோ... ம்ஹூம் நல்லா நடந்து போனான் , அதனால கால் ஊனம் இல்லை... கையில அர்ச்சனை தட்டை ஏந்தியிருந்தான், அதனால கைகள் நல்லாத்தான் இருக்கு... அவன் நிமிர்ந்த உடலும் விரிந்த நெஞ்சும் ஆரோக்கியமான நடையும், அவன் நல்ல உடல் ஆரோக்கியம் உள்ளவன்னு சொல்லுது... ஆங் அப்படின்னா அவன் ஊமையாகத்தான் இருக்கனும்’... என்று அவளின் பிஞ்சு மனம் கணக்கு போட்டது

“ என்னம்மா மாப்பிள்ளையை பத்தி ஒன்னுமே சொல்லலை” என அவர் வருத்தமாக கேட்க

“ கொஞ்சம் இருங்கப்பா இதோ வர்றேன்” என்று கூறிவிட்டு அவன் போன திக்கில் எதையோ கண்டுபிடிக்க போகிறவள் போல இவளும் உள்ளே ஓடினாள்

அவள் காமாட்சி அம்மன் சந்தியை அடைய... அன்று எந்த பண்டிகையும் இல்லாததால் சந்நிதியில் கூட்டமில்லாமல் இருந்தது ... அங்கிருந்த ஆண்கள் வரிசையில் அவன் நின்றிருந்தான்... அவனருகில் அர்ச்சகர் வந்து அர்ச்சனை தட்டி கையில் வாங்கிக் கொண்டு

“ உங்க பேர் நட்சத்திரம் சொல்லுங்கோ” என்று கேட்க

இங்கே இவளின் காதுகள் இரண்டும் சுறுசுறுப்பானது

“ பெயர் சத்யானந்தன்... அவிட்டம் நட்சத்திரம், கும்ப ராசி,” என்று அவன் புன்னகையுடன் தனது கம்பீரக் குரலில் சொல்ல

இங்கே இவளோ ‘ அடடா ஊமை கிடையாது,.... ஆனா குரலிலேயே ஒருத்தரை மயங்க முடியுமா.? ... ஆனால் இவன் குரலை கேட்பவர்கள் நிச்சயம் மயங்கி இவன் சொல்படி கேட்பார்கள்...

இவள் அவனுக்கு எதிர்புறமாக பெண்கள் வரிசையில் போய் அவனுக்கு நேர் எதிரே நின்றுகொண்டு அவனை பார்க்க... அவனோ உள்ளே இருக்கும் அம்மனை தரிசிப்பதில் தனது முழுகவனத்தையும் வைத்திருந்தான்

இவளுக்கு எரிச்சலாக வந்தது, இதுவரை கோயிலுக்கு வந்து அவளை பார்த்தவர்கள் அனைவரும் மறுபடியும் ஒருமுறை திரும்பி பார்த்துவிட்டுத்தான் போனார்கள்.. ஏனென்றால் இவளின் அழகுமுகம் அப்படி திரும்பி பார்க்க வைக்கும்... ஆனால் இவன் திரும்பியே பார்க்கவில்லையே மகா கர்வம் பிடிச்சவனோ என நினைத்தாள்

அப்போது அர்ச்சகர் நெய் தீபத்தோடு வர,.. அங்கிருந்தவர்கள் அனைவரும் தீபத்தை தொட்டு கண்களில் ஒற்றிக்கொண்டு தட்டி பணத்தை போட்டுவிட்டு குங்குமத்தை வாங்கிக்கொண்டனர்

இவளுக்கு சட்டென ஒரு யோசனை தோன்ற... தீபத்தை மட்டும் தொட்டு கண்களில் ஒற்றிக்கொண்டு குங்குமத்தை வாங்காமல் ... சற்றே பின்வாங்கி நின்றாள் 


சத்யன் தட்டில் ஒரு நூறுரூபாய் நோட்டை போட... அர்ச்சகர் அவனுடைய அர்ச்சனை தட்டை அவனிடம் கொடுத்துவிட்டு தன் கையில் கிடந்த மாலையை எடுத்து அவன் கழுத்தில் போட்டுவிட்டு உள்ளே போய்விட

இவள் சட்டென முன்னே வந்து “ சாமி எனக்கு குங்குமம் குடுங்க” என்று தனது குழந்தை குரலில் கேட்க... அதை காதில் வாங்காமல் அர்ச்சகர் உள்ளே போய்விட்டிருந்தார்

மான்சி “பச் அதுக்குள்ள போயிட்டாரே” என்று உச் கொட்ட

உடனே சத்யன் அவள் முன் தனது கையில் இருந்த குங்குமத்தை நீட்டினான்...
அவள் முகம் முழுவதும் சந்தோஷத்துடன் அவனை நிமிர்ந்து பார்க்க.. அவன் இவளுக்கு நேராக கையை நீட்டிக்கொண்டு... உள்ளேயிருந்த அம்மனின் அடுத்த பூஜையை பார்த்துக்கொன்டிருந்தான்

‘ ச்சே என்ன மனுஷன் இவன் நம்ம முகத்தை நிமிர்ந்து கூட பார்க்கலையே’ என்று எரிச்சல் பட்டாலும் அவன் கையில் இருந்த குங்குமத்தை எடுத்து தனது நெற்றியில் வைத்துக்கொண்டாள்

அப்போது “ மான்சி” என்ற குரல் அங்கே கேட்க இருவருமே சட்டென திரும்பி பார்த்தனர்

இவளுடைய அப்பாதான் இவளை அழைத்தார்.. சத்யன் அவரை பார்த்ததும் அறிமுகமானவன் போல் லேசாக புன்னகைக்க...

“ வணக்கம் சார் இவதான் என் பொண்ணு மான்சி” என்று அவர் சத்யனுக்கு இவளை அறிமுகப்படுத்த,...

சத்யன் மான்சியை ஏறஇறங்க பார்த்துவிட்டு “ ஓ அப்படியா” என்று ஒரேவார்த்தையில் முடித்துவிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தபடி அவரை பார்த்து “ அப்போ நான் கிளம்பறேன் கணேசன் ” என்று கூறிவிட்டு தனது வேகநடையில் அங்கிருந்து வெளியே போனான்

மான்சியின் அப்பா கணேசன் .. அவனின் கம்பீர நடையை பார்த்துக்கொண்டே “ பாப்பா எவ்வளவு உயரமா இருக்காருல்ல” என்று கேட்க

மான்சிஅவருக்கு எந்த பதிலும் செல்லாமல் சந்நதியை சுற்றிவர ஆரம்பித்தாள்... அவள் மனம் தெய்வத்திடம் நிலைக்கவில்லை.... அவள் மனம் முழுவதும் அவனை பற்றிய பல கேள்விகள்,...

மான்சி அம்மன் பிரகாரத்தை சுற்றி வர,.. அவள் மனம் அவனை சுற்றி வந்தது ‘ஏன் இவன் என்னை சரியாக பார்க்கவில்லை,.. ஒருவேளை இவனுக்கு பிடிக்காமல் என்னை அவன் தலையில் கட்டுகிறார்களா,... இல்லை இவன் இயல்பே இப்படித்தானா,... என்னதான் இவன் பேக்டரியில் என் அப்பா போர்மேனாக வேலை செய்தாலும்,.. மாமனாராக வரப்போகிறவரை பெயர் சொல்லி கூப்பிடுறானே ,.. எவ்வளவு திமிர்’ என்று நினைத்தபடி.. வெளியே வந்து பிரகாரத்தில் உட்கார்ந்துகொண்டாள்

“ என்ன பாப்பா நான் கேட்டுகிட்டே இருக்கேன் நீ வேகமா வந்துட்ட” என்றபடி கணேசனும் அவள் பக்கத்தில் உட்காந்தார்

ஏதோ யோசனையில் இருந்த மான்சி சட்டென அவர் பக்கம் திரும்பி “ அப்பா உன்மைய சொல்லுங்க... அவருக்கு என்னை பிடிச்சிருக்கா இல்லையா... ஏன் அவர் என்னை பார்த்து ஒரு வார்த்தை கூட பேசாம போனாரு ... மொதல்ல இதுக்கு பதில் சொல்லுங்க அவ்வளவு பெரிய பணக்காரர் ஏன் என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கனும்,.. இதுக்கு எனக்கு இப்பவே இங்கயே பதில் தெரியனும்” என பிடிவாதத்துடன் மான்சி கேட்க

“அதுவந்து பாப்பா” என்று கணேசன் தயங்கி நிறுத்த...

“ ம் சொல்லுங்கப்பா” என்று மான்சி அதட்டினாள்

“ வேறென்னும் இல்ல பாப்பா ... அவருக்கு இப்போ இருபத்தேழு வயசாகுது... அவரோட இருப்பத்தி மூனாவது வயசில் அவரோட அத்தை பொண்ணையே அவருக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சாங்களாம்... மொதல்லயே அந்த பொண்ணுக்கு இருதய நோய் இருந்ததால,.. அந்த பொண்ணு மூனு மாசத்திலேயே இறந்துபோச்சாம் பாப்பா,...

“ அதுக்கப்புறம் அவரு இந்த நாலுவருஷமா கல்யாணமே பண்ணிக்காம இருந்திருக்கார் ... இப்போதான் அவருக்கு கல்யாணம் பண்ணனும்னு தீவிரமா பொண்ணு தேடுனாங்க.,.. அப்பதான் நம்ம பேக்டரி மேனேஜர் பொண்ணு கல்யாணத்துல உன்னை பார்த்து,.. பெரிய முதலாளிக்கும் அவர் சம்சாரத்துக்கும் உன்னை ரொம்ப பிடிச்சுப்போச்சு,.. அப்புறமா என்னை அவங்க வீட்டுக்கு கூப்பிட்டு உன்னை பொண்ணு கேட்டாங்க,.. நானும் சரின்னு சொல்லிட்டேன்,... ஏன் பாப்பா இவ்வளவு பெரிய இடம் நம்ம கனவுலகூட நெனைச்சு பார்க்க முடியாது.. நீ என்னம்மா சொல்றே ” என்று கணேசன் ஏதோ ஒரு குழந்தைக்கு பவர் ரேஞ்சர்ஸ் கதையயை சொல்பவர் போல கைகளை ஆட்டி ஆட்டி கண்களை அகல விரித்து சத்யன் புராணத்தை சொல்ல

“அவர் பணக்காரர்னால என்னால ரெண்டாம் தாரமாக எல்லாம் போகமுடியாதுப்பா... யாராவது யூஸ் பண்ண பொருளையே நான் மறுபடியும் யூஸ் பண்ணமாட்டேன்... இதுல என்னை ரெண்டாந்தாரமா போகச்சொல்றீங்க.... கிளம்புங்கப்பா வீட்டுக்கு போகலாம் ”.என்று கூறிவிட்டு மான்சி விருட்டென எழுந்துகொண்டாள்

அவள் பிடிவாத குணம் தெரிந்து வேறுவழியில்லாமல் கணேசனும் எழுந்துகொண்டார்... சரி வீட்டில் போய் பேசி சமாதானம் செய்துகொள்ளலாம் என நினைத்தார்

இருவரும் காஞ்சிபுரம் பஸ்நிலையம் வந்தபோது நன்றாக இருட்டிவிட்டது ... ஸ்ரீபெரும்புதூர் செல்லும் பஸ்ஸை தேடி அதில் ஏறி இருவரும் உட்கார்ந்தனர்.... சிறிதுநேரத்தில் பஸ் கிளம்பியது



மான்சி கண்களை மூடிக்கொண்டு சீட்டில் சாய்ந்து கொண்டாள்... அவள் மனதில் ச்சே இரண்டாம் தாரமாக போய் கல்யாணம் பண்ணிக்கறதா, ம்ஹூம் கூடவே கூடாது... அதுவும் என்னைவிட எட்டு வயசு பெரியாளைப் போயா கல்யாணம் பண்ணிக்கறது, வேண்டாம்டா சாமி ’ என நினைத்தாள்

ஆனால் சத்யனின் ஆண்மை நிறைந்த கம்பீரத் தோற்றம் அவள் மனதில் வந்து வந்து போனது... அவன் அவளை பார்த்தபோது கூர்ந்த அவன் கண்களும் , அவன் பேசிய கம்பீரமான குரலும், அடிக்கடி நினைவில் வந்து, அவள் மனதை அலைக்கழித்தது ,... சத்யனின் நினைவில் அவள் மனம் அலைபாய்ந்தது ...அவள் மனதில் அழகிய நேசப்பூக்கள் மெதுவாக மலர ஆரம்பித்தன


மான்சியும் கணேசனும் ஸ்ரீபெரும்புதூரில் இறங்கி ஒரு ஆட்டோவில் ஏறி ஸ்ரீபெரும்புதூர் புறநகர் பகுதியில் இருக்கும் அவர்கள் வீட்டுக்கு போனதும் ... மான்சியின் அம்மா வசந்தி ஓடிவந்து மான்சியின் கைகளை பற்றிக்கொண்டாள்

“ மான்சி மாப்பிள்ளையை பார்த்தியாம்மா .... எப்படி இருக்கார்.... நானும் வர்றேன்னு சொன்னா உங்கப்பாதான் வேனாம்னு விட்டுட்டு போயிட்டார்” என்று படபடவெனப் பேசினாள்

“பச் எல்லாம் அப்பா சொல்வார்... எனக்கு மொதல்ல சாப்பாட்டை போடு பசியெடுக்குது” என்று மான்சி சலிப்புடன் கூறிவிட்டு சமையலறையை நோக்கி போக

மான்சி பின்னால் வந்த கணேசன் “ கொஞ்சநேரம் இரு வசந்தி நான் சொல்றேன்.... மொதல்ல அவளுக்கு சாப்பாடு போடு,... சாப்பிட்டு தூங்கட்டும் ” என்றவர் உள்ளே வந்து தனது சாட்டையை கழட்டி மாட்டிவிட்டு அங்கே கிடந்த சேரில் உட்கார்ந்தார்

மான்சிக்கு சாப்பாடு போட்டுவிட்டு வந்த வசந்தி அவர் காலடியில் அமர்ந்து “ என்னங்க ஆச்சு “ என்று கேட்க

“ ம் அவளுக்கு ரெண்டாந்தாரம் வேண்டாமாம்... அவரை கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியாதுன்னு சொல்றா வசந்தி .... இப்போ என்ன செய்றது ... பெரிய முதலாளிகிட்ட நம்பிக்கையா சொல்லிட்டு வந்தேன்.... அதோட நான் கேட்டுருந்த லோனை கூட தர்றேன்னு சொல்லிட்டார்.... இப்போ போய் அவர்கிட்ட எப்படி சொல்றது” என்று வருத்தமாய் கணேசன் சொல்ல

“ இருங்க அதுக்குள்ள அவசரப்படாதீங்க... அவகிட்ட நான் பேசறேன்” என்று வசந்தி அவருக்கு ஆறுதல் சொன்னாள்

அப்போது தன் தாவணியில் கையை துடைத்தபடி வந்த மான்சி “ என்னப்பா நீங்க சாப்பிடலையா” என்று கேட்டாள்

“அவர் சாப்பிடறது இருக்கட்டும்.. மொதல்ல நீ இங்கே வா” என்று வசந்தி மான்சியை கூப்பிட

என்னம்மா என்றபடி மான்சி கணேசனின் மறுபக்கத்தில் உட்கார்ந்தாள்

“ ஏன் மான்சி மாப்பிள்ளையை பார்த்தியா ,... உனக்கு பிடிச்சிருக்கா.... வேனாம்னு சொன்னியாமே... இதைவிட நல்ல இடம் உனக்கு கிடைக்காது மான்சி.. பெத்தவங்க சொல்றதை கேளு” என வசந்தி அதட்டலாகக் கேட்க

“ நல்லாத்தான் இருக்காரும்மா,. ஆனா ரெண்டாந்தாரம்னா எனக்கு வேனாம்னு சொன்னேன்” என்று மான்சி தரையை பார்த்து கொண்டே கூறினாள்

“ ஏன் ரெண்டாந்தாரமா இருந்தா என்ன,.. அவரென்ன முதல் பொண்டாட்டி உயிரோட வச்சிகிட்டா உன்னை கட்டிக்கப்போறாரு,... அந்த பொண்ணுதான் இறந்து மூனுவருஷம் ஆகுதாமே, குழந்தையெல்லாம் கூட கிடையாது அப்புறமென்ன... இப்போ விதவைங்க மட்டும் மறு கல்யாணம் பண்ணனும்னு பேசறோமே அதுபோலதான் ஆம்பளைங்களும்.. நாங்க சொல்றத கேளு மான்சி” என்று வசந்தி பாயிண்டை பிடித்து கவணமாக பேசினாள்

“ நீ சரிம்மா ஆனா அவரு என்னை ஏறெடுத்தும் பார்க்கலை... அப்பா சொன்னப்போ கூட என்கிட்ட பேசலை”என்று மான்சி வருத்தமான குரலில் கூற

வசந்திக்கு சட்டென ஒரு விஷயம் புரிந்தது ... மான்சிக்கு மாப்பிள்ளையை புடிச்சிருக்கு,.. ஆனா அவன் இவகிட்ட பேசலைன்னுதான் இப்போ வருத்தப்படுறா,... பேசி சமாதானம் பண்ணா சரியாயிடுவா,.. என நினைத்தவள்


“ மான்சி கண்ணு அவர் உன்னை பார்த்தது கோயில்ல,.. அங்கேபோய் உன்கிட்ட சகஜமா பேசமுடியுமா,... அதோட அவர் ஏற்கனேவே அத்தை பொண்ணை கல்யாணம் பண்ணாறாம்,... அவ ஞாபகத்தில் தான் இவ்வளவு நாளா கல்யாணமே பண்ணிக்காம இருக்காரான்னு சொன்னாங்க... நீ அங்கபோய் வாழ்ந்தா உன் அழகையும் நடத்தையையும் பார்த்து அவர் முதல் மனைவியை மறந்து உன்கூட நல்லபடியா குடும்பம் நடத்துவாறு மான்சி” என்று வசந்தி ரொம்ப பதவிசாக சொல்ல

மான்சி எதுவுமே பேசாமல் அமைதியாக இருந்தாள்,... கடந்த மூன்று மணிநேரமாக அவள் மனம் முழுவதும் சத்யனின் பிம்பத்தை தவிர வேறு எதுவும் இல்லை,... அவனுடைய அழகான தோற்றமும்,..கம்பீரமான நடையும் பேச்சும் அவள் மனதில் ஆழப்பதிந்து விட்டது

‘ ஏன் அம்மா சொல்றமாதிரி இருக்காது,... அவரோட முதல் மனைவி ஞாபகத்தில் கூட இருக்கலாம்,... என்னை கல்யாணம் பண்ணதும் அவர் மனசு கண்டிப்பா மாறும்... அவனை திருமணம் செய்துகொண்டு,... அவனுடன் சேர்ந்து வாழ்ந்தால் அந்த நாட்கள் எப்படியிருக்கும் என்று அவள் மனம் கற்பனை செய்தது

“ என்ன மான்சி எதுவுமே சொல்லாம அமைதியா இருக்க” என்று வசந்தி கேட்க

“ ம்ம் அதான் நீங்களே எல்லாம் முடிவு பண்ணிடீங்களே... உங்க இஷ்டப்படி எல்லா பண்ணுங்க,... எனக்கு சம்மதம்தான்” என்று சொல்லிவிட்டு உடனே எழுந்து ஓடிவிட்டாள்

அவள் அப்படி சொல்லிவிட்டு போனதும்தான் கணேசனுக்கும் வசந்திக்கும் அப்பாடா என்று மூச்சு வந்தது,... இந்த திருமணத்தை வைத்துதானே அவர்கள் பல மனக்கோட்டைகள் கட்டிவைத்திருந்தார்கள்

எலக்ட்ரானிக் டிப்ளமோ படித்துவிட்டு ஊர் சுற்றிக்கொண்டு இருக்கும் மூத்தவன் ரவிச்சந்திரனுக்கு சத்யனின் கிரானைட் கம்பெனியில் வேலை ,... அப்புறமா ப்ளஸ்டூ முடித்துவிட்டு கல்லூரியில் படிக்க காத்திருக்கும் மான்சியின் தங்கை கீர்த்தனாவுக்கு நல்ல படிப்பு,... இதையெல்லாம் விட கணேசனுக்கு கம்பெனியில் கிடைக்கும் சத்யனின் மாமனார் என்ற அந்தஸ்து,... இவ்வளவும் மான்சியின் சம்மதம் என்ற ஒரு வார்த்தையில் தான் இருந்தது

“ சரி நீங்க வாங்க போய் சாப்பிடலாம்” என்று வசந்தி கூப்பிட இருவரும் எழுந்து உள்ளே போனார்கள்

மான்சி அவளும் அவள் தங்கை கீர்த்தனாவும் படுத்துக்கொள்ளும் சிறிய அறையில் படுத்து சத்யனை பற்றி பெரிய பெரிய கனவுகள் கண்டாள்

ஆனால் மான்சி ஒன்றை மட்டும் நினைக்க தவறினாள் ... முதல் மனைவியின் மறைவினால் துக்கத்தில் இருக்கும் ஒருவன் ஏன் இவ்வளவு பேரழகனாக தன்னை காட்டிக்கொள்ள வேண்டும்,.. என்பதைத்தான் சிந்திக்க மறந்தாள் மான்சி 

சென்னை போரூரில் இருந்து ஸ்ரீபெரும்புதூர் செல்லும் சாலையில் புறநகர் பகுதியில் இருந்த அந்த அழகிய பங்களாவில் நுழைந்த நின்ற அந்த உயர்ரக காரில் இருந்து அலட்சியமாக கதவை திறந்து கொண்டு இறங்கினான் சத்யன்
உடனே ஓடிவந்த வாட்ச்மேனிடம் கையிலிருந்த சாவியை தூக்கியெறிந்து விட்டு வேகமாக வீட்டுக்குள் போனான்

உள்ளே நுழைந்ததும் தனது அம்மாவை தேடியவன்... வேலைக்காரப்பெண் தோட்டத்தில் இருப்பதாக சொன்னதும் அங்கே போனான்

அந்த பெரிய தோட்டத்தில் அழகான மெர்குரி விளக்கின் வெளிச்சத்தில்... சுற்றிலும் நான்கு பிரம்பு நாற்காலிகள் போடப்பட்டு,.. அதன் நடுவே பிரம்பு டீப்பாய் போட்டிருக்க,... அந்த நாற்காலிகளில் சத்யனின் அப்பா தயானந்தனும்... அம்மா பிரேமாவும் உட்கார்ந்து எதையோ முக்கியமாக பேசிக்கொண்டிருந்தனர்

அம்மா என்றபடி சத்யன் வேகமாக அவர்கள் எதிரில் இருந்த நாற்காலியில் அமர்ந்தான்... அவன் முகம் கோபத்தில் சிவந்து போயிருந்தது

" அம்மா நீங்க கோயிலுக்கு நான் எதுக்கு போகனும்ன்னு சொன்னீங்க,... ஏம்மா இப்படி பண்றீங்க மொதல்ல சொல்லவேண்டியது தானே... அங்கபோனா அந்த கணேசன் தன் பொண்ணை கூட்டிட்டு வந்து நிக்கிறார்,.. என்னம்மா இதெல்லாம்” என்று சத்யன் சலிப்புடன் கேட்க

“ ஏன்டா என்னாச்சு,... மொதல்லயே சொன்னா நீ கோயிலுக்கு போகமாட்டேன்னு தான்,.. உனக்கு டைம் சரியில்லை காமாட்சி அம்மன் கோயில்ல அர்ச்சனை பண்ணனும்னு பொய் சொன்னேன்,... அதுக்கு என்ன இப்போ,.. அந்த பொண்ணை பார்த்தியா எவ்வளவு அழகா இருக்கா,... ஏதாவது பேசினியா சத்யா ” என்று சத்யனின் அம்மா பிரேமா ஆர்வத்துடன் கேட்டாள்

“ ம்ம் பார்த்தேன் ரொம்ப சின்னப்பொண்ணா இருக்கா,... ஏம்மா எனக்குத்தான் இப்போ கல்யாணம் வேண்டாம்னு சொல்றேன்ல,.. அப்புறம் ஏன் என்னை வற்புறுத்தறீங்க” என்று சத்யன் கோபமாக கூறியதும்



அதுவரை அமைதியாக இருந்த அவன் அப்பா தயானந்தன் “ ஏன் கல்யாணம் பண்ணாம இன்னும் எங்களை என்ன அசிங்கம் பண்ணப்போற,... இதோ பார் எப்படியோ உன்னை பற்றி சரியா தெரியாததால் கணேசன் அவன் பொண்ணை தர சம்மதிச்சிருக்கான்,... இல்லேன்னா உன்னை தெரிஞ்ச வேற எவனும் உனக்கு பொண்ணு தரமாட்டான்,... சத்யா ஒழுங்கா சம்மதிச்சு இந்த கல்யாணத்தை பண்ணிக்க,... இல்லேன்னா என் சொத்தில் இருந்து நயாபைசாக் கூட உனக்கு வராது,... எல்லாம் நான் சம்பாதிச்சது,... உன் பாட்டன் சொத்திலை உனக்கு அது தெரியும்ல” என்று மிரட்டலாக கூறியதும்

ஆவேசமாக எழுந்த சத்யன் “ என்னப்பா மிரட்டி பார்க்கிறீங்களா,.... உங்க சொத்தே வேண்டாம்னு வீட்டை விட்டு வெளியே போய்ட்டா என்னப் பண்ணுவீங்க,” என்று கேட்க

“ ம் என்னோட மத்த ரெண்டு பொண்ணுக்கும் மொத்ததையும் குடுத்துட்டு போவேன்,...ஆனா சத்யா உன்கிட்ட பணம் இல்லேன்னு வையி உன்னை எவனுமே சீண்ட மாட்டான்,.. முக்கியமா இப்போ உன்கூட தரங்கெட்டுப் போன ஒருத்தி குடும்பம் நடத்துறாளே ‘மாயா’ அவ மொதல்ல உன்னைவிட்டு ஓடிப்போயிடுவா” என்று தயானந்தன் நக்கலாக கூறினார்

எங்கே அப்பாவுக்கும் மகனுக்கும் சண்டை முற்றிவிட போகிறதோ என்று பயந்த பிரேமா,... அவசரமாக எழுந்து “ என்ன சத்யா அப்பாவை எதிர்த்து எதிர்த்து பேசிகிட்டு இருக்க,... நீ வா உள்ள போகலாம்” என்று அவன் கையை பிடித்து இழுத்துக்கொண்டு உள்ளே போனாள்

“ ம் என்னை பேசவிடாம இப்படியே அவனை மடக்கி மடக்கி கூட்டிட்டு போய்தான் அவன் குட்டிச்சுவராப் போனான்டி,... உன்னாலதான் எல்லாமே” என்று தயானந்தன் மனைவியை பார்த்து கத்திவிட்டு அடங்கினார்





" காதலே.... சிலசமயம் உயிரைக் குடிக்கிறாய்...

" காதலே... சிலசமயம் உணர்வுகளை குலைக்கிறாய்..

" காதலே... சிலசமயம் காதலரைப் பிரித்து கனவுகளை கலைக்கிறாய்..

" ஆனால் மாபெரும் சக்தியுடன் உலகை வலம்வந்து...

" காதலர்தினமும் கொண்டாடுகிறாய்?

" காதல் என்றால் உலகின் சுழற்சி என்று பொருள்....

" அதை பரிமாறிக்கொள்ள ஓர் தினம் மட்டும் போதுமா?