மாமன் மகள் மான்சி - அத்தியாயம் - 12

அங்கே தோட்டத்தில் வேலு இருக்க மறுபடியும் இருவரும் அசடு வழிய நிற்க்க.... வேலுவும் அவர்களை பார்த்துவிட்டு "மான்சி இதுவரைக்கும் நடந்தது முறையில்லாமல் இருக்கலாம் ஆனா இனிமேல் நடக்கிறதாவது முறையா நடக்கட்டும்" என்று முறைப்புடன் எச்சரிக்கை குரலில் வேலு கூறிவிட்டு வீட்டுக்குள் போக

 "ம்க்கும் பெரிய இவருமாதிரி பேசிட்டு போறான் பாரு ரசனையில்லாதவன்...... இவனுக்கெல்லாம் என் அக்காவை கொடுத்திருக்கானுங்க பாரு ச்சே.... இவன் எப்படித்தான் ரெண்டு பிள்ளை பெத்தானோ தெரியலை .... நமக்கு வில்லன் வெளிய இல்லடி இவன்தான் வில்லன்.....ஆத்திரத்தில் ஒரு நாளைக்கு அவனை குமுறப் போறேன் பாரு அப்பதான் நான் யாருன்னு அவனுக்கு தெரியும்" என்று சத்யன் எரிச்சலாக கூற




" ஹலோ மாமூ இப்போ அவரு உங்களுக்கு அக்கா புருஷன் மட்டுமில்லை உங்க பொண்டாட்டியோட அண்ணன் அவரை மரியாதையில்லாம பேசினா அப்புறம் இனிமேல் உங்களுக்கு ராத்திரியில் கதவடைப்பு தான் ஆமா சொல்லிட்டேன்" என்று மான்சி கிண்டலாக சொல்ல " ம்ம் கதவு இருந்தா தானே கதவை அடைக்க முடியும் இரு இரு கதவையே கழட்டி வைச்சிரர்றேன் .... சரி சரி வா மான்சி உள்ளே போகலாம் அப்புறம் வில்லன் மறுபடியும் வந்துரப்போறான் " என்ற சத்யன் அவளை அழைத்துக்கொண்டு வீட்டுக்குள் போனான் குழந்தை தபஸ்யாவின் சிரிப்பும் அழகும் அனைவரையும் கவர்ந்துவிட அவளை கொஞ்சுவதிலேயே நேரம் கடந்து விட்டது...

 தாத்தாவுக்கு துனையாக மருத்துவமனையில் யார் இருப்பது என்ற கேள்வி எழ.... அத்தனை பேரும் மவுனமாக இருந்தனர்.... வேலுவோ எதையும் கண்டுகொள்ளாமல் தன் தங்கை பெற்று வைத்திருக்கும் குன்டு பெண்ணை மடியில் வைத்து கொஞ்சிக்கொண்டிருந்தான்....வேலுக்கு குழந்தையை ரொம்ப பிடித்திருந்தது...... ஆனால் குழந்தையின் ஜாடை சத்யன் போல இருக்கவே எரிச்சலுடன் ச்சே இதை பாரு அவங்க அப்பனைப்போலவே வந்து பிறந்திருக்கு ஏன் என் தங்கச்சி மாதிரி வந்து பிறக்கக் கூடாதா....... என்று மனதிற்குள் நினைத்தபடி குழந்தையை கொஞ்சிக்கொண்டிருந்தான்

 சத்யன் தன் அக்கா ரஞ்சனியின் காதில் “ ஏய் ரஞ்சியக்கா உன் புருஷன் சும்மாதானே இருக்கார் இன்னிக்கு அவரை தாத்தாக்கூட போய் துணைக்கு இருக்க சொல்லு..... என்னால என் மகளை இங்கே விட்டுட்டு அங்கே தாத்தாக்கூட இருக்க முடியாது.... ப்ளீஸ்க்கா ”...என்று தன் அக்காவிடம் கெஞ்சி கேட்க “ ம் மகளை விட்டு இருக்கமுடியலையா இல்ல மான்சிய விட்டுட்டு இருக்க முடியலையா” என்று குறும்புடன் கேட்ட ரஞ்சனி “சரி இரு நான் அவர்கிட்ட பேசி அனுப்பறேன்” என்று கூறிவிட்டு வேலுவிடம் போனாள்

 ரஞ்சனி ஏதேதோ பேசி வேலுவை சரிகட்டி மருத்துவமனைக்கு அனுப்பிவைக்க...... வீட்டில் இருந்தவர்கள் அனைவரும் சாப்பிட்டுவிட்டு அவரவர் அறைகளுக்கு செல்ல... மான்சி அஞ்சனா சத்யனின் அம்மா இவர்கள் மூவரும் மான்சியின் அறையில் படுத்துக்கொள்ள... வழக்கம் போல சத்யன் அஸ்வின் அறையில் படுத்துகொண்டான். சத்யனுக்கு எங்கே உறக்கம் வந்தது கண்முன்னே மான்சியும் அவளின் செழிப்பான உடலுமே வந்து நிற்க்க ரொம்பவும் தவித்து போனான்....

திரும்பி தன்னருகில் படுத்திருந்த அஸ்வினை பார்த்தான் அவன் நன்றாக உறங்கிக்கொண்டிருக்க.... சத்யன் மெதுவாக தனது செல்போனை எடுத்து கொண்டு பூனை போல் நடந்து அறையைவிட்டு வெளியேறினான் மான்சி கட்டிலில் குழந்தையுடன் படுத்துக்கொள்ள சத்யனின் அம்மா குழந்தைக்கு அந்தபக்கமாக படுத்திருக்க.... அஞ்சனா தரையில் ஒரு விரிப்பை விரித்து படுத்திருந்தாள்....

மான்சியின் மொபைலில் மெசேஜ் டோன் வர குழந்தைக்கு பால் கொடுத்துகொண்டிருந்த மான்சி மொபைலை எடுத்து என்ன மெசேஜ் என்று பார்க்க... சத்யன்தான் அனுப்பியிருந்தான் ‘என்ன பண்ற மான்சி’ என்று கேட்டிருந்தான் ‘குழந்தைக்கு பால் குடுத்துக்கிட்டு இருக்கேன்’ என மான்சி பதில் அனுப்பினாள் ‘ புட்டிப்பாலா குடுக்கிற ‘ என கேட்டான் ‘ ம்ஹூம் தாய்ப்பால்’ என்று பதில் அனுப்பினாள்

 ‘ ம் அப்படியா... ஆமா தபு எப்படி பால் குடிப்பா கையால ரெண்டு பக்கமும் புடிச்சிகிட்டா’ என்று கேட்டு மறுபடியும் மெசேஜ் வர ‘ ஏய் ச்சீ ச்சீ அப்படியெல்லாம் குடிக்க மாட்டாள்.... ஆமா என்ன தூக்கம் வரலையா “ என்று இவள் கேட்க ‘ஆமா மானு தூக்கமே வரலை நீ கொஞ்ச நேரம் கீழே ஹாலுக்கு வாயேன் சும்மா பேசிகிட்டு இருக்கலாம் ப்ளீஸ்டி ‘ என்று அவனிடமிருந்து பதில் தகவல் வர ‘சரி இருங்க குழந்தையை தூங்க வச்சிட்டு வர்றேன்’ என்று பதில் அனுப்பியவள் குழந்தையை தூங்கவைத்து விட்டு சத்யனின் அம்மாவைப் பார்க்க அவங்க நல்லா தூங்கிக்கொண்டு இருந்தாள்

 மெதுவாக கட்டிலைவிட்டு இறங்கி கதவை நோக்கி போவதற்கு திரும்ப... விழித்திருந்த அஞ்சனா மான்சியை கவணித்துவிட்டு அவளை சத்தமில்லாமல் போகுமாறும் குழந்தையை தான் பார்த்துக்கொள்வதாகவும் ஜாடையில் கூற.... மான்சி வெட்கத்துடன் கதவைத் திறந்து வெளியே வந்தாள் சத்யன் அவளுக்காக மாடிப்படியருகிலேயே காத்திருக்க.... மான்சியை பார்த்ததும் சத்தமில்லாமல் வேகமாக வந்து அவளை வாரியெடுத்து தன் மார்போடு அணைத்து தூக்கிக்கொண்டு படிகளில் இறங்கினான்.....

 “ஸ் என்ன இது எனக்கு நடக்க தெரியும் என்னை இறக்கி விடுங்க” என்று மான்சி கிசுகிசுப்பான குரலில் சொல்ல அவளின் கிசுகிசுப்பான அந்த குரல் சத்யனின் உணர்வுகளை தூண்டிவிட அவளை இன்னும் அதிகமாக இறுக்கியணைத்துக் கொண்டு கீழே ஹாலுக்கு வந்து அவளை சோபாவில் கிடத்தினான் மான்சி தன்மீது கவிழ்ந்திருக்கும் சத்யனின் சட்டை காலரை பற்றி தன்மேல் இழுத்து படுக்கவைத்தாள்

 சத்யன் சோபாவில் நன்றாக காலைநீட்டி அவள்மீது நீட்டி படுத்து சிறிதுநேரம் எதுவுமே செய்யாமல் ஈருடல் ஓருயிர் போல அழுத்தி அமிழ்ந்து கிடந்தனர் " அன்பே அன்று உன் சிரிப்பில்..... " என் தாயின் தாலாட்டை மறந்தேன்...... " மறுநாள் உன் அணைப்பில்...... " என் தந்தையின் ஸ்பரிசத்தை மறந்தேன்...... " இன்று உன் முத்தத்தில்...... " நான் என்னையே மறந்துவிட்டேன்...!!!!!! மான்சியின் மீது கவிழ்ந்து படுத்திருந்த சத்யன் வெகுநேரம் அவளின் வாசனையை சுவாசித்துக்கொன்டே அமைதியாக படுத்திருக்க.......... சோபாவுக்குள்லேயே அழுந்தி கிடந்த மான்சி தன் கைகளால் அவன் முதுகை சுற்றி வளைத்து தன் பலம்கொண்ட மட்டும் தன்னுடன் சேர்த்து அணைத்தாள்......

 அவளின் அந்த இறுக்கமான தழுவலில் சத்யனின் ஆண்மை தன்து உச்சநிலையை அடைந்து அவள் அடிவயிற்றில் மேல் நோக்கி மடிந்து இருவருக்கும் இடையில் ஒரு சிறு இடைவெளியை உண்டுபண்ணியது.... சத்யன் அந்த இடைவெளியை குறைக்கும் முயற்சியாக லேசாக தனது இடுப்பை தூக்கி கையை உள்ளேவிட்டு மேல்நோக்கி நிமிர்ந்திருந்த உறுப்பை கையில் பிடித்து கீழ்நோக்கி திருப்பி அவள் பெண்மை மேட்டில் வைத்துவிட்டு மான்சியை இறுக்கி அணைத்துக்கொள்ள இருவரின் முக்கோண மேடும் ஒன்றை ஒன்று அழுத்தமாக உரசியபடி இருக்க.... அவன் ஆண்மை கீழ்நோக்கி வளைந்து அவள் பெண்மையை தன் விரைப்பால் பிளக்க முயன்றது

 அதுவரை தன்மீது கிடந்த சத்யனின் பிடறி மயிரையும் அவன் வலதுகாதின் நுனியையும் சப்பி ஈரமாக்கி கொண்டிருந்த மான்சிக்கு தன் தொடையிடுக்கில் புகுந்து தன்னை துளையிட முயற்ச்சிக்கும் அவன் உறுப்பின் விரைப்பும் வீரியமும் புரிய..... விதிர்த்துப் போய் அவன் மார்பில் கைவைத்து “ ப்ளீஸ் எழுந்திருங்க மாமா” என்று தள்ளிவிட “ஏய் இப்போ ஏன் தள்ற பேசாம அப்படியே இரு மான்சி” என்று கிசுகிசுப்பான குரலில் அவள் காதருகில் கூறிய சத்யன் இடுப்பை மேலும் கீழுமாக அசைத்து அவள் பெண்மை மேட்டில் தேய்க்க ஆரம்பித்தான்

 அவர்களின் உடைகளுக்கு மேலாகவே சத்யன் அப்படி தேய்த்தது இருவரின் உடல் சூட்டையும் அதிகப்படுத்த....மான்சி தன் கைகளால் அவன் முதுகில் டீசர்டை பிடித்து கசக்கி உடலை வளைத்து நெளிந்தாள் “ ஸ் மான்சி நெளியாதே அப்புறமா ரெண்டு பேரும் கீழேதான் விழனும்..... இல்லேன்னா ரெண்டு பேரும் கீழே படுத்துக்குவம்மா” என்று அவளிடம் மெல்லிய குரலில் கேட்க மான்சி அவனுடைய எண்ணத்தை உணர்ந்து “ இதென்ன நடு ஹால்ல இப்படி பண்றீங்க.... சும்மா பேசிகிட்டு இருக்கலாம்னு தானே வரச்சொன்னீங்க இப்போ என்னடான்னா கீழே படுக்கலாமான்னு கேட்கறீங்க வேனாம் மாமா யாராவது பார்த்துட்டா ரொம்ப அசிங்கம் என்னை விடுங்க நான் போறேன்” என்று கூறிய மான்சி திமிறி எழுந்திருக்க

 சத்யன் அவளைவிட்டு கீழே இறங்கி நின்றுகொண்டு அவளையும் கைகொடுத்து எழுப்பி நிறுத்தி.... மான்சி எதிர்பாராத தருணத்தில் அவளின் வலதுகையை எடுத்து தனது டிரவுசருக்குள் விட்டு தஅவள் கையோடு தன்கையையும் சேர்த்து தன் ஆண்மையை அழுத்தி பிடித்து “ இவனை பாரு மான்சி எப்படி சூடாகி விரைச்சு போயிருக்கான்னு நீ ரூமுக்கு போய்ட்டா நான் இவனை எப்படி சமாதானப்படுத்துறது” என்று முகத்தை பரிதாபமாக வைத்துக்கொண்டு சத்யன் கேட்க அவனுடைய பரிதாபமான முகத்தை பார்த்து மான்சிக்கு சிரிப்பு வந்தது.....

ஆனால் டிரவுசர்க்குள்ளே தன் கையிலிருந்த அவன் உறுப்பை தடவி அதன் எழுச்சியை பார்த்து திகைப்புடன் “ ஆமா உள்ள ஒன்னும் போடலியா “ என்று கேட்க “ம்ஹூம் இங்கே வரும்போதே கழட்டி வச்சுட்டுதான் வந்தேன்” என்ற சத்யன் “மான்சி ப்ளீஸ் “ என்று கண்களில் தாபத்துடன் கெஞ்ச “ ச்சு என்ன மாமா நேத்து வேலு அண்ணன் சொன்னது மறந்து போச்சா இனிமே நடக்கிறதாவது நமக்குள்ளே முறையா நடக்கட்டும் மாமா இன்னும் கொஞ்சநாள் வெயிட் பண்ணக்கூடாதா” என்றவள் அவனை நெருங்கி நின்று அவன் வயிற்றின் வழியாக கையை உள்ளேவிட்டு அவனுடைய மார்பு முடிகளை தன் விரல்களால் கோதி இடையே தட்டுப்பட்ட அவனின் சிறு மார்காம்பை தன் ஆள்காட்டிவிரலால் சுரண்டியபடி பேச

 “ எனக்கும் தெரியும் மான்சி ஆனா இன்னிக்கு ஒரே ஒருநாள் மட்டும்தான்... அதுக்கப்புறம் எல்லாமே முறையோடு தான் நடக்கும் மான்சி ப்ளீஸ்”......என்ற சத்யன் அவளின் சம்மதத்துக்காக அவள் கண்களையே பார்க்க மான்சி அவன் பார்வையின் தீவிரம் தாளாமல் தலைகவிழ்ந்து “ இங்கே போய் எப்படி மாமா யாராவது வந்துட்ட என்ன பண்றது “ என தனக்கே கேட்காதவாறு கிசுகிசுப்பாய் மான்சி அவனிடம் கேட்க அவளுக்கு தன்னுடன் இன்பம் சுகிப்பதில் பிரச்சனையில்லை.....

மறைவில்லாத இந்த இடம்தான் பிரச்சனை என்று.... அவள் சொன்ன வார்த்தைகள் சத்யனுக்கு தெளிவுபடுத்த.... சத்யன் உய் என்று மெல்லிய குரலில் சத்தமிட்டு அவளை தன் கைகளில் வாரியெடுத்து கொண்டு சோபாவின் பின்புறம் போனான் அந்த நீளமான சோபாவின் பின்புறம் வெறும் தரையில் அவளை கிடத்திய சத்யன் அவள் காலருகே மண்டியிட்டு ரொம்ப அவசரமாக அவள் அணிந்திருந்த நைட்டியை காலில் இருந்து மேலே சுருட்டி அவளின் மார்புவரை ஏற்றினான்....

பிறகு அவள் முதுகுக்கடியில் கைவிட்டு அவளை நிமிர்த்தி நைட்டியை தலைவழியாக கழட்டி சோபாவின் சாய்வில் போட்டுவிட்டு தன் கையிலிருந்த மான்சியை மீண்டும் தரையில் நீட்டி படுக்கவைத்துவிட்டு.... அவளின் இடுப்பருகில் மண்டியிட்டு தன் கைகளை மார்புக்கு குறுக்கே கட்டிக்கொண்டு அவள் அழகை அணுவணுவாக ரசித்தான் மான்சி குழந்தைக்கு இரவில் பால் கொடுக்கவேண்டும் என்பதால் நைட்டிக்குள்ளே வெறும் உள்பாவாடை மட்டும் அணிந்திருக்க..... மேலே அவளின் பால் நிறைந்த பருத்த மார்புகள் எந்த பிடிமானமும் இன்றி லேசாக பக்கவாட்டில் சரிந்து இருக்க.....

அதில் சிறு கருப்பு திராச்சை போன்ற மார்பின் காம்புகள் மட்டும் நாங்கள் எந்த நிலையிலும் சரியமாட்டோம் என்பதுபோல் விரைத்து நிமிர்ந்து அவனைப்பார்த்து எச்சரிக்கை செய்தன சத்யனின் சூடான உதடுகளோ யாரிடம் உங்கள் விரைப்பு என்பது போல் துடித்தபடி இருக்க.... சத்யன் அவன் உதடுகளுக்கு விருந்தளிக்க நினைத்து சட்டென குனிந்து அவளின் வலதுகாம்பை தன் உதடுகளால் கவ்வி தன் வாய்க்குள் இழுத்து சப்ப.... சர்ரென பீய்ச்சிய பாலை குடிக்க முடியாமல் சத்யன் தடுமாறி...

மான்சி மல்லாந்து படுத்திருந்ததால் அவள் மார்பின் மீதே பாலை வழியவிட .... மான்சி அவன் முகத்துக்கும் இடையே விட்டு அவன் வாயிலிருந்த காம்பை இழுத்து பிடுங்கி அவனை பக்கவாட்டில் தள்ளி படுக்கவைத்து இவளும் ஒருக்களித்து அவனைவிட சற்று ஏறி படுத்து.... அவன் முகத்தை தன் மார்பின் பக்கம் திருப்பி தன் விரல்களால் காம்பைப் பிடித்து அவன் வாயில் வைத்து அவன் பின்னந்தலையில் கைவைத்து தன் மார்போடு அழுத்தினாள்


சத்யன் இப்போது ஒரு குழந்தை தன் தாயின் மார்பை தன் விரல்களால் தடவிகொண்டே பசியாறுவது போல இவன் ரொம்ப நிதானமாக பாலை உறிஞ்சகொண்டு இருந்தான்.....

 இந்த அமுதத்தை அவன் நிச்சயமாக எதிர்பார்க்கவில்லை....அவள் மார்பில் தான் பால் உறிஞ்சுவோம் என்று சத்யன் எதிர்பார்த்து வரவில்லை என்பதால்.... மிகுந்த உற்ச்சாகத்துடன் காம்பை இழுத்து இழுத்து சப்பினான்..... லேசாக களைப்படைந்தால் அந்த காம்பின் மீதே கன்னத்தை வைத்துக்கொண்டு இளைப்பாறுவான்.... பிறகு மீண்டும் உறிஞ்சுவன்.... பிறகு அதை விட்டுவிட்டு மற்றெரு மார்பில் தன் கைவரிசையைக் காட்டுவான்....

அதையும் நசுக்கி கசக்கி பிசைந்து சப்பி உறிஞ்சி அதை துவள வைத்துவிட்டு.... பிறகு அடுத்த மார்புக்கு போவான்.... ஏதோ காணாததை கண்டவன் போல அவள் மார்பைகளை விட்டு தன் முகத்தை நகர்த்தாமல் அங்கேயே முகத்தை புரட்டுவதும் தேய்ப்பதும் அழுத்துவதுமாக இருந்த அவன் செயல்கள் மான்சியை இன்பத்தின் உச்சத்துக்கு அழைத்து சென்றாலும்.... இருக்கும் இடமும் நிலையும் சங்கடமானது என்பதை உணர்ந்து.... அவன் காதில் “ என்ன விடியவிடிய இதையேத்தான் பண்ணுவீங்களா.... வேற எதுவுமே வேண்டாமா என்று கேட்டாள்

 “ம்ம் எல்லாமே வேனும் தான் ஆனா இங்கேயிருந்து என்னால வரமுடியலையே.”... என காம்பை தன் மூக்கு நுனியால் தேய்த்துக்கொண்டே சத்யன் சொல்ல “ஸ் என்ன மாமா இது விளையாட்டு... அப்புறம் யாராவது வந்தாங்கன்னா ஏதுவுமே கிடைக்காது.... ம் நகருங்க” என்று அவன் முகத்தை வலுகட்டாயமாக தன் மார்பில் இருந்து இழுத்து கீழே தள்ள..... சத்யனும் போதும் இனி இது எங்கே போய்விடப் போகுது தினமும் ஒருகை பார்க்கவேண்டியது தான் என்று நினைத்தவன்

 நேரமாவதை உணர்ந்து..... எழுந்து அமர்ந்து அவளின் பாவாடை முடிச்சை அவிழ்த்து சுருட்டி கால்வழியாக கழட்டி எறிந்துவிட்டு.... அவசரமாக அவள் பெண்மையின் மீது முகத்தை வைத்து அதன் பிளவை தன் மூக்கு நுனியால் விலக்கி அதன் வாசத்தை சர்ரென உள்ளிழுக்க.... அந்த ஏகாந்தமான வாசனை அவன் மூளை வரை சென்று தாக்கி அவன் நரம்புகளை முறுக்கேற செய்ய.... சத்யன் தன் மூக்கை எடுத்துவிட்டு தன் உதடுகளை வைத்து அந்த வாசனையின் சுவை எப்படியிருக்கும் என்று அறிய முற்ப்பட மான்சி அவன் தலைமுடி பற்றி மேலே தூக்கி அவன் முகத்தை பார்த்து

“ இப்போ இதெல்லாம் வேண்டாம் மாமா அப்புறம் ரொம்ப நேரம் ஆகிடும் இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் குழந்தை எழுந்திருச்சிருவா என்னோட பால் இல்லாம அவளை யாராலும் சமாளிக்க முடியாது.... அதனால என் செல்ல மாமா இதையெல்லாம் பிறகு பார்க்கலாம் இப்போ வந்து வேலையை மட்டும் முடிங்க” என்று கூறிய மான்சி அவனின் சாட்ஸுக்குள் கைவிட்டு அவன் உறுப்பை பிடித்த வெளியே இழுக்க சத்யன் அவள் கைகளை விலக்கி கீழே காலைநீட்டி உட்கார்ந்து தன் சாட்ஸை கழட்டி வைத்துவிட்டு அவள் மீது படர்ந்து தன் உறுப்பை அவளின் பெண்மை வாசலில் வைத்து அழுத்த மான்சி அவனுக்கு வழிவிட்டு தனது காலை மடித்து அகட்டி விரிக்க....

இப்போது தனது கஜாயுதத்தை உள்ளே செலுத்தி அவள் பெண்மையுடன் சண்டையிட சத்யனுக்கு சுலபமாக இருந்தது. வெகுநாட்களாக காத்திருந்த சத்யனின் ஆரம்பமே படுவேகத்தில் இருக்க.....அவனின் ஒவ்வொரு குத்துக்கும் மான்சி மேல்நோக்கி அரையடி வரை நகர..... சத்யன் அவள் நகராதவாறு அவள் கால்கள் இரண்டையும் தன் தோளில் தூக்கிப் போட்டுக்கொண்டு அவள் இடுப்பை தன் கைகளால் பிடித்துக்கொண்டு தன் உறுப்போடு சேர்த்து வைத்து தன் தாக்குதலை தெடர.....

 மான்சிக்கு வலியெடுத்தாலும் அதை மறைத்து அவனுக்கு சரியான ஒத்துழைப்பை கொடுத்தாள்..... அவனின் முரட்டுத்தனமான வேகமான குத்துகளால் மான்சி உடல் அதிர மார்புகள் இரண்டும் தாருமாறாக குலுங்கின...... மான்சியின் கைகள் ஏதாவது பிடிமானத்தை தேடி இறுதியாக சோபாவின் மரக்கால்களை கெட்டியாக பிடித்துக்கொண்டாள் இறுதியாக சத்யனுக்கு உச்சம் வரும்போது அவனின் வித்யாசமான சத்தத்தால் எங்கே வீட்டில் உள்ளவர்கள் எழுந்துவிடுவார்களோ என்று பயந்த மான்சி அவனை இழுத்து தன் மார்பில் வைத்து அழுத்தி அணைத்துக்கொள்ள.....

 சத்யன் ஏகமாய் மூச்சுவாங்கி அவள் மார்பில் படுத்து இளைப்பாரினான் சிறிதுநேரத்தில் தன்னை நிதானப் படுத்திக்கொண்ட சத்யன் அவளி பக்கவாட்டில் சரிந்து படுத்து அவளை பார்த்து “ யப்பா செமவேலை இல்ல மான்சி “ என்று கூறி திருப்த்தியுடன் வாய்விட்டு சிரிக்க தன் விரல்களால் அவன் வாயை பொத்திய மான்சி ....” ம்ம் போதும் மொதல்ல போய் படுங்க இத்தோட நீங்க என் கழுத்தில் தாலிகட்டிய பிறகுதான் எல்லாமே.... அதுவரைக்கும் ஐயா சமத்துப் பையனா இருக்கனும்....

இப்போ எழுந்து போய் சமத்தாக படுங்க” என மான்சி அவன் தாடையைப் பிடித்து கொஞ்சியபடி சொல்ல ம்ம் நீ சொல்ற எல்லாம் சரிதான் ஆனா உங்கப்பாவுக்கு இன்னும் ஒருவாரம்தான் டைம் அதுக்குள்ள நம்ம கல்யாணத்துக்கு ஏற்ப்பாடு செய்யனும் இல்லேன்னா இன்னெரு குழந்தை பெத்ததுக்கு அப்புறமாதான் கல்யாணம்ன்னு சொல்லிட்டு உன்னை கூட்டிக்கிட்டு டாப்சிலிப் போயிடுவேன்.... அதுக்கப்பறம் நடக்கிற எதுக்கும் நான் பொருப்பில்லை ஆமா சொல்லிட்டேன்” என்று கண்டிப்புடன் சொல்வதுபோல சத்யன் தனது காதலையும் ஆசையையும் கூற மான்சி இவனையும் தன்னையும் பிரித்துவைத்த தனது ஈகோ பிடித்த மனதை சாடிக்கொண்டே

சத்யனை இறுக்கி அணைத்து “அதை நீங்க என் அண்ணன் வேலுகிட்ட சொல்லிப்பாருங்க” என்றாள் “அவன்கிட்டேயா அவன் ரூல்ஸ் பேசியே கழுத்தறுப்பானே சரி பரவாயில்லை மச்சானாப் போய்ட்டான்.... சரி நாம வேற பொண்ணை பெத்துட்டோம் கொஞ்சம் பணிஞ்சுதான் போகனும் வேறவழியில்லை” என்று போலியான சலிப்புடன் சத்யன் கூற “என்னது இது என் மகளை பத்தி இவ்வளவு சலிப்பா சொல்றீங்க உங்களை “ என்ற மான்சி அவன் மார்பில் தன் கைகளால் குத்த “ஏய் மான்சி என் நெஞ்சில மட்டும் குத்தாதே உள்ள இருக்கிற என் பொண்டாட்டிக்கும் என் மகளுக்கும் வலிக்கப் போகுது” என்று கூறிவிட்டு அவளை இனி பிரிவே கிடையாது என்பது போல மூச்சுமுட்ட எலும்புகள் நெருங்க வன்மையாக அணைத்துக் கொண்டான்

 "காலத்தை நிலைப்படுத்த.....
 " விஞ்ஞானியால் முடியுமா...? "
 ஆனால் கவிஞனால் முடியும்..! "-ஆம்....
அவள் படுக்கையில் நானிருந்தால்.... "
 உலகம் என்றுமே நிலையானதுதான்....! 

மாமன் மகள் மான்சி - அத்தியாயம் - 10

சிறிதுநேரம் மான்சி சொன்னதையெல்லாம் அமைதியாக யோசித்த அர்ச்சனா “ சரி மான்சி நீ சொல்றதும் எனக்கு நியாமாகத்தான் படுது இப்போ என்ன செய்யப்போற” என மான்சியிடம் கேட்க “ எனக்கு நீதான் உதவனும் அர்ச்சனா... இங்கேயிருந்து வேற வீட்டுக்கு போயிறனும்.... இந்த வேலையை விட்டுட்டு வேற ஜாப் தேடிக்கனும்....

அதுவரைக்கும் என்னோட சேவிங்ஸ் இருக்கு அதை வச்சு அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கலாம்......இதை பத்தி யாராவது கேட்டா அவர் வெளிநாட்டுக்கு போயிருக்கிறார்ன்னு சொல்லிறலாம்...... என் வீட்டுக்கு நான் புராஜெக்ட் விஷயமா ஒரு வருஷம் அமெரிக்காவுக்கு போயிருக்கிறதா சொல்லலாம்.... என்ன அர்ச்சனா நீ என்ன சொல்ற” என்று அர்ச்சனாவிடம் தனது யோசனைக்கு ஆதரவு கேட்டாள் மான்சி “ ம் நீ சொல்றது எல்லாம் சரியாத்தான் இருக்கு... ஆனா தனியா இருந்து குழந்தை பெத்துக்கறது சதாரணமான விஷயம்ன்னு நெனைச்சயா....

அது ரொம்ப கஷ்டம் மான்சி” “நான் அதையும் யோசிச்சுட்டேன் அர்ச்சனா... இப்போ என் வீட்டில் வீட்டுவேலை செய்றாங்களே ஒரு லேடி அவங்களுக்கு யாரும் இல்லை.... இருந்த ஒரு பொண்ணும் மேரேஜ் ஆகி போய்ட்டா..... அதனால அவங்களை என்கூடவே இருந்துக்க சொன்னா நிச்சயமா இருப்பாங்க அர்ச்சனா” என்று முடித்தாள் மான்சி




“ பிளானெல்லாம் கரெக்டாதான் இருக்கு.... சரி எனக்கு தெரிஞ்ச சிலரிடம் சொல்லி வேற வீடு பார்க்க சொல்றேன்.... நீ அதுக்குள்ள அந்த வேலைக்காரம்மா கிட்ட விஷயத்தை சொல்லி இன்னிலேர்ந்தே உன்கூட தங்கச்சொல்லு.... இனிமேல் நீ தனியா இருக்க வேனாம்....அப்புறம் ஜாப்ப ரிசைன் பண்றதுக்கு ஏற்பாடு பண்ணு..... ஆனா இதுபோல ஒரு நல்ல வேலை கிடைக்காது பார்க்கலாம்....

சரி மான்சி நான் கிளம்பறேன் குழந்தை ரொம்ப நேரமா டிரைவர்கிட்ட இருக்கு அப்புறம் அழ ஆரம்பிச்சுடுவா" என்று சொல்லிவிட்டு வாசலை நோக்கி அர்ச்சனா போக "அர்ச்சனா கொஞ்சம் இரு" என்று மான்சி அவளை மறுபடியும் அழைத்தாள் .... அர்ச்சனா நின்று திரும்பி பார்த்தாள் "அர்ச்சனா தயவுசெய்து இந்த விஷயம் நம்ம ரெண்டு பேர்குள்ளயே இருக்கட்டும்.... வேற யார்க்கும் தெரியவேண்டாம் ப்ளீஸ் அர்ச்சனா " என்று கண்களில் கண்ணீருடன் மான்சி கெஞ்ச அர்ச்சனா வேகமாக அவளருகில் வந்து அவள் கைகளை பற்றிக்கொண்டு " ச்சீ இதுக்கு போய் ஏன்டி அழற நான் யார்கிட்டயும் சொல்லமாட்டேன் ....

ஆனா என்னோட ஹஸ்பண்ட் விஜய்க்கு மட்டும் சொல்லித்தான் ஆகனும் ஏன்னா நீ இப்போ இருக்கிற நிலைமையில் ஒரு ஆணுடைய ஆதரவு இருந்தால்தான் எதையும் நாம சரியா செய்ய முடியும்... ஆனால் விஜயால உனக்கு எந்த பிரச்சனையும் இருக்காது உனக்குத்தான் அவரைப் பற்றி தெரியுமே ... சரி மான்சி நான் கிளம்பறேன் ரொம்ப நேரமாச்சு' என்றவள் அவசரமாக வெளியேறினாள் மான்சியின் மனசு நிம்மதியாக அப்பாடி என்று சோபாவில் சாய்ந்தாள்

 "மகனோ மகளோ...... "மட்டற்ற மகிழ்ச்சி தான்..... "மகளென்றால் தாயாவேன்..... "மகனென்றால் சேயாவேன்..... "ஒரே சமயத்தில் ...... "தாயாகவும் சேயாகவும்..... " ஆசையெனக்க - உனக்கு...? மான்சி நினைத்தது போலவே எல்லாம் நடந்தது வீட்டை மாற்றி வேறு இடத்துக்கு போனாள்....... புராஜக்ட் விஷயமாக அமெரிக்கா சொல்வதாக தன்வீட்டுக்கு தகவல் சொன்னாள்..... தன்னுடன் மெயிலில் மட்டும் தொடர்பு கொள்ளபடி அஸ்வினுக்கு சொன்னாள்....
 மான்சியின் வீட்டு வேலைக்காரம்மாள் அஞ்சனா என்ற நாற்பத்தைந்து வயது பெண் கிட்டத்தட்ட மான்சியைப் பற்றிய விஷயங்கள் அனைத்தும் தெரிந்துகொண்டு அவளை நன்றாக புரிந்துகொள்பவளாக ஒரு தாயைப்போல ஆதரவுடன் இருந்தாள் ஆனால் மான்சி தைரியமாக இருந்து குழந்தை பெற்றுக்கொள்கிறேன் என்று அர்ச்சனாவிடம் சொல்லிவிட்டலே தவிர ஒவ்வொரு நாளும் துன்பம் நிறைந்த நாட்களாகவே இருந்தது ஜந்தாவது மாதம் வரை வாந்தி. மயக்கம் .தலைசுற்றல் ரொம்ப அவதிப்பட்டாள்....


அப்போதெல்லாம் அர்ச்சனாவும் அஞ்சனாவும் மான்சியை கவனமாக பார்த்துக்கொண்டனர் மான்சிக்கு ஒவ்வொரு மாதமும் செக்கப்புக்காக மருத்துவமனைக்கு போவது அதைவிட கஷ்டமாயிருந்தது...... அங்கே வரும் மற்ற கர்ப்பிணி பெண்கள் தங்கள் கணவனுடன் வர இவள் மட்டும் அர்ச்சனாவுடன் போய் அவர்களை பார்த்து தனக்கு மட்டும் ஏன் இப்படி என்று மனம் குமுறுவாள்.....

 வயிற்றை தள்ளிக் கொண்டு தன் கணவனின் கையை பிடித்துக்கொண்டு முகம் மலர கதை பேசும் மற்ற கர்ப்பிணி பெண்களை பார்த்து இவள் மனம் ஏங்கும் அப்போதெல்லாம் அர்ச்சனா தான் மான்சியின் கைகளைத் பற்றிக்கொண்டு ‘’எல்லாம் சரியாகிவிடும் மான்சி’’ என்று ஆறுதல் சொல்வாள் மான்சி நாளாக நாளாக தனது உப்பிய வயிற்றை தடவிப்பார்த்து சத்யனின் அருகாமைக்காக ரொம்பவும் ஏங்க ஆரம்பித்தாள் ஏற்க்கனவே அவன்மீது அளவுகடந்த காதலை மனம் நிறைய சுமந்தவள்.... இப்போது அவன உயிரையும் தன் வயிற்றில் சுமந்தாள் தம்பி அஸ்வினும் அவள் அப்பா ராஜவேலுவும் அடிக்கடி மெயில் செய்தார்கள்.....

அஸ்வின் அனுப்பும் மெயில்களில் அதிகமாக சத்யனைப் பற்றியே இருக்கும்..... சத்யன் இப்போதெல்லாம் அடிக்கடி சென்னை வருவதாகவும்....அவள் அப்பா கூட சிலநேரங்களில் கோபமின்றி அவனுடன் பேசுவதாகவும்....என்று இவளுக்கு மெயில் நிறைய தகவல் வரும் ஒருநாள் இவளின் மெயில் ஐடி கேட்டு சத்யன் ரொம்ப தொல்லை செய்வதாகவும்... கொடுக்கலாமா என்று அஸ்வின் இவளிடம் கேட்டு மெயில் செய்தான் மான்சிக்கு கொடுக்க வேண்டியதுதானே லூசு மாதிரி என்னை கேட்கிறேனே என்று மனம் நினைத்தாலும்.... கொடுக்க வேண்டாம் என்று உடனே அஸ்வினுக்கு மெயில் செய்தாள்

 அவளின் மனதின் ஒருபக்கம் சத்யனுக்காக நாளுக்கு நாள் ஏங்கி தவித்து துவண்டாலும்... மறுபக்கம் அன்று அவன் ரம்யாவின் பெயரைச்சொன்னது வஞ்சினமாக புகைந்தது...... இரவு முழுவதும் என்னை புணர்ந்துவிட்டு காலையில் அவள் பெயரைச்சொல்லி என்னை அணைத்தது எந்த விதத்தில் நியாயம் என்று அவனுக்காக ஏங்கிய மனதை கேள்வி கேட்டாள் மான்சி குழந்தை பிறக்க வேண்டிய நாள் நெருங்க அர்ச்சனாவின் கணவன் விஜய் மான்சியின் நிலைமை உணர்ந்து அர்ச்சனாவை மானசியின் வீட்டிலேயே தங்கச் சொன்னான் அர்ச்சனாவும் விஜய்யும் டாக்டர் குறித்த தேதியில் மான்சியை அழைத்துச் சென்று மருத்துவமனையில் சேர்த்தார்கள்

 தனிமையும் குழப்பமும் மான்சியை ரொம்பவே பலவீனப்படுத்தி இருந்தாலும்..... முயற்சிசெய்து தன் குழந்தையை நல்ல படியாக பெற்றாள் சத்யனின் மகள் அவனைப் போலவே நீளமான விரல்களுடன் நீள்சதுர முகத்துடன் கூர்மையான மூக்குடன் வெளேரென்று இருந்தாள்.... மான்சி தன் மகளை தொட்டுத்தொட்டு பார்த்து பூரித்தாள்..... அர்ச்சனாவும் வேலைக்காரம்மாவும் அவளையும் அந்த அழகு குழந்தையையும் விட்டு எங்கேயும் நகரவில்லை

 “ஏன்டி மான்சி உன் பொண்ணோட மூக்கு இவ்வளவு நீளமா இருக்கே அப்புறம் பெரியவளான இன்னும் நீளமாக வளர்ந்து அசிங்கமா இருக்கும் போலடி” என்று அர்ச்சனா குழந்தையின் மூக்கைப் பார்த்து கிண்டல் செய்ய “அதெல்லாம் ஒன்னும் அசிங்கமா இருக்காது.... இப்போ அவ அப்பாவுக்கு என்ன அசிங்கமாவா இருக்கு..... நல்ல அழகாத்தானே இருக்காரு அதேபோல அவரு பொண்ணும் அழகாத்தான் இருப்பா “ என்று தன் குழந்தையோடு சத்யனையும் சேர்த்து வக்காலத்து வாங்கி பேசினாள் மான்சி மருத்துவமனையில் இருந்து ஐந்தாவது நாள் மான்சியும் குழந்தையும் வீட்டுக்கு வந்தனர்.....

 குழந்தை அழும் அழகை மான்சி தலையில் கையை ஊன்றிக்கொண்டு படுத்தபடி ரசிப்பாள் “ச்சு அப்படியே அப்பனைப் போலவே பிடிவாதம் பிடிக்குது பாருங்கம்மா’’என்று அஞ்சனாவிடம் சொல்வாள்...... அஞ்சனாவுக்கு சத்யனைப் பற்றி எதுவும் தெரியாது என்பதால் மான்சியை பார்த்து சிரித்துவிட்டு போவாள் நாளாக நாளாக குழந்தை வளர்ச்சி ரொம்ப வேகமாகவும் அழகாகவும் இருக்க....

மான்சிக்கு தன் மகளே உலகம் என்று ஆகிவிட்டது மான்சி தன் மகளுக்கு தபஸ்யா என்று பெயர் வைத்தாள்.... சத்யனின் பெயரிலிருந்து ஒரு எழுத்தாவது தன் மகளின் பெயரில் வரவேண்டும் என நினைத்துதான் அந்த பெயரை வைத்தாள் மான்சி வேலைக்கு போகாததால் அவள் கையிலிருந்த சேமிப்பு சிறுகச்சிறுக கரைந்தது குழந்தைக்கு ஆறு மாதம் ஆனபோது அஸ்வினிடம் இருந்து ஒரு மெயில் வந்தது.....

தாத்தா மிகவும் கவலைக்கிடமாக சென்னையில் மருத்துவமனையில் சேர்த்திருப்பதாகவும்... தாத்தா மான்சியை உடனே பார்க்க விரும்புவதாகவும்.... அதனால் அவளை உடனடியாக கிளம்பி வரச்சொல்லி மெயில் வந்திருந்தது மான்சி மெயிலை பார்த்துவிட்டு அடுத்து என்ன செய்வது என்று புரியாமல் தலையில் கைவைத்துக்கொண்டு உட்கார்ந்துவிட்டாள் "

 இப்போது............ " தோட்டாக்கள்த் துளைத்தாலும்........... " என்னுயிர் போகாது........ " மண்ணுயிர் வந்திருக்கும்......... " என்னுயிரை காணாமல்..! அஸ்வினின் மெயிலைப் பார்த்துவிட்டு மான்சி தலையில் கைவைத்துக்கொண்டு உட்கார்ந்துவிட்டாள்.... சிறிதுநேரம் அமைதியாக யோசித்தவள் பிறகு அர்ச்சனாவையும் விஜய்யிடமும் யோசனை கேட்கலாம் என்று நினைத்து முதலில் விஜய்யின் செல்லுக்கு போன் செய்தாள்..... ஒரே ரிங்கில் செல்லை எடுத்தான் விஜய் “

 சொல்லு மான்சி என்ன விஷயம்” “விஜய் உங்க ஆபிஸ் முடிஞ்சதும் நீங்களும் அர்ச்சனாவும் கொஞ்சம் என் வீட்டுக்கு வந்து போகமுடியுமா” என்று மான்சி கேட்டாள் “என்ன மான்சி குழந்தைக்கு ஏதாவது உடம்பு சரியில்லையா நேத்துதானே பார்த்தேன் நல்ல இருந்தாளே” என பதட்டமாக விஜய் கேட்க “குழந்தைக்கு ஒன்னும் இல்லை அண்ணா அஸ்வின் கிட்ட இருந்து ஒரு மெயில் வந்திருக்கு அது விஷயமா பேசனும் அதனால்தான் வரச்சொன்னேன்” என்று மான்சி கூறியதும்

 “சரி மான்சி நான் ஈவினிங் அர்ச்சனா ஆபிஸ் போய் அவளை கூட்டிகிட்டு உன் வீட்டுக்கு வர்றேன்” என்று விஜய் இணைப்பை துண்டித்தான் அன்றுமாலை இருவரும் வந்தவுடன் அஸ்வினிடமிரு்து வந்த மெயில் பற்றி மான்சி சொல்ல...... அர்ச்சனா விஜய் இருவருக்கும் இனி என்ன செய்வது என்று குழப்பமாக இருந்தது “ ஏன் மான்சி நீ வெளிநாட்டுக்கு போயிருக்கிறதா உங்க வீட்டில சொல்லியிருந்தயே.... இப்போ அங்கிருந்து வந்துட்டதா வீட்டுக்கு தகவல் சொல்லிட்டயா” என விஜய் தாடையை தடவிக்கொண்டே யோசனையுடன் கேட்க

 “ம் போன மாசமே அஸ்வினுக்கு மெயில் பண்ணி சொல்லிட்டேன்.... ஏன் கேட்கிறீங்க விஜய்” என்றாள் மான்சி “அப்படின்னா நான் ஒரு யோசனை சொல்றேன் சரியா வரும்மான்னு பாரு” என்றவன் அஞ்சனாவிடம் திரும்பி “ ஏம்மா நீங்க மான்சி கூட வெளியூருக்கு போகத் தயாரா” என்று இந்தியில் கேட்க... அஞ்சனா சரியென்று தலையசைத்தாள் “ அப்ப சரி மான்சி நான் சொல்றதை கவனமா கேளு.... நான் நாளைக்கு பிளைட்ல உனக்கும் அஞ்சனாவுக்கும் சென்னைக்கு டிக்கெட் எடுக்கறேன்.... நீங்க ரெண்டு பேரும் குழந்தையோட போய்ட்டு வந்திருங்க” என்று விஜய் சொல்ல

 அர்ச்சனா அவனை தடுத்து “ என்னங்க சொல்றீங்க குழந்தையை அங்கே யாருக்கும் தெரியாது அப்புறம் எப்படி அங்க குழந்தையை தூக்கிட்டு போகமுடியும்.... வேற ஏதாவது யோசனை சொல்லுங்க” என்று சலிப்புடன் சொன்னாள் “ ஏய் இறேன்டி அதுக்குள்ள அவசரப்படுற... இவங்க சென்னைக்கு போறதுக்கு முன்னால நான் இன்னிக்கு நைட்டே என் பிரன்ட்கிட்ட சொல்லி சென்னையில நல்ல ஓட்டலாப் பார்த்து ஒரு ரூமுக்கு ஏற்பாடு செய்யச்சொல்றேன்.... "அஞ்சனாவும் குழந்தையும் ஓட்டல் ரூமில் தங்கட்டும் மான்சி மட்டும் போய் மருத்துவமனையில் அவ தாத்தாவை பார்த்துட்டு உடனே வந்துரட்டும்.... என்ன மான்சி நான் சொன்ன யோசனை சரியா வருமா” என மான்சியை பார்த்து விஜய் கேட்டதும் மான்சி முகமலர்ந்து

“ ம் சரியா வரும் விஜய்.... ஆனா எனக்கு லீவு கிடைக்கலைன்னு சொல்லிட்டு தாத்தா பார்த்துட்டு உடனே கிளம்பி வந்துரனும் இல்லேன்னா சிக்கலாயிடும்” என்று சொன்னாள் " சரி மான்சி நீ நாளைக்கு வர்றதா அஸ்வினுக்கு போன் செய்து தகவல் சொல்லிடு.... நான் மொதல்ல என் பிரண்டுக்கு போன் பண்ணி ஓட்டல்ல ரூம் ஏற்பாடு செய்யச்சொல்றேன்....என்ற விஜய் உடனே மான்சிக்கு டிக்கெட் ஏற்பாடு செய்ய கிளம்பிவிட.... அர்ச்சனா குழந்தை தபஸ்யாவை கவனமாக பார்த்துக்கொள்ளச் சொல்லி மான்சிக்கும் அஞ்சனாவுக்கும் ஆயிரம்முறை புத்திமதிகள் சொல்லிவிட்டு அவளும் தன் வீட்டுக்கு கிளம்பினாள்

 அஞ்சனா சென்னை செல்ல தேவையானவற்றை எடுத்து வைக்க உள்ளே போய்விட்டாள் மான்சி மனதில் இனம்புரியாத குழப்பத்துடன் சோபாவில் உட்கார்ந்தாள்.....நாளை எப்படி தன் வீட்டில் உள்ளவர்களை எதிர்கொள்ளவது.... தன் உடல் மாற்றங்கள் ஏதாவது தன்னை காட்டி கொடுத்துவிடுமா...என நினைத்த மான்சி அவசரமாக குனிந்து தன் உடம்பை பார்த்தாள்..... அவளின் பருத்து பால் நிறைந்து பூரித்த அவள் மார்புகளை தவிர உடலில் வேறு எந்த மாற்றமும் இல்லை.... மான்சி தன் மார்புகளை கைகளால் தடவி பார்த்து “ ச்சே இது ஏன்தான் இப்படி பெரிசாகிப் போச்சே தெரியலை....

ஐயோ இதை யாராவது கவனிச்சுட்டா என்ன பண்றது... அதிலேயும் சத்யன் கவனிச்சு பார்த்துட்டான்னா அவ்ளோதான்... ஆனா அவன் அங்கே இருப்பானா என்று தெரியவில்லையே.....சரி ரொம்ப ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும் இல்லையென்றால் எல்லாரிடமும் மாட்டிக்கொள்ள வேண்டியதுதான்... ஆனால் மான்சியின் காதல் நிறைந்த பைத்தியக்கார மனது நாளை சத்யனை எப்படியாவது பார்க்க வேண்டும் என கடவுளை வேண்டியது இப்படி எதைஎதையோ நினைத்த சரி வருவது வரட்டும் என்று மனதை திடப்படுத்திய மான்சி குழந்தைகளுக்கு தேவையானவைகளை எடுத்து வைக்க எழுந்து போனாள்




" காதலிப்பவர்கள் எல்லாம்.... "பைத்தியம் பிடித்தவர்களா..? "அப்படியானால் " பைத்தியம் பிடித்தவர்கள்... "எல்லாம் ஏற்கனவே..... "காதலித்தவர்களா....?? பொள்ளாச்சியில் இருந்து தாத்தாவை கூட்டிவந்து சென்னை மருத்துவமனையில் சேர்த்த சத்யன் மான்சியின் வீட்டில் அஸ்வின் ரூமில் தங்கினான்.....சத்யன் அங்கே தங்கியதால் வேலுவை தவிர வேறு யாருக்கும் எந்த பிரச்சனையும் இல்லை தன் சித்தப்பா வீட்டில் சத்யனைப் பார்த்ததும் ‘இவன் ஏன் இங்கே வந்தான்

தங்க வேற இடமே கிடைக்கலையா’என்று உள்ளுர புகைந்த வேலு முறைத்துக்கொண்டு வந்த உடனே கிளம்பிவிட்டான் ஆனால் சத்யன் மாமியார் வீட்டு விருந்துக்கு வந்திருக்கும் மருமகனைப் போல ரொம்ப சவுகரியமாக இருந்தான் அன்று மாலை தாத்தாவை பார்க்க மருத்துவமனைக்கு கிளம்ப வேண்டிய சத்யன் அலைச்சல் காரணமாக நன்றாக தூங்கிவிட்டான் ...

 அஸ்வின் அவனை “ சத்யா மாமா டைமாச்சு எழுந்திருங்க ஆஸ்பிட்டல் போகனும் “என்று எழுப்ப கண்களை கசக்கிக்கொண்டு வாட்ச்சை பார்த்த சத்யன் ரொம்ப நேரமாகிவிட்டதை உணர்ந்து அவசரமாக எழுந்து பாத்ரூம் போய் குளித்து ரெடியாகி வந்தான் சத்யன் சமையலறைக்கு போய் தனது அத்தையிடம் காபி கேட்டு வாங்கி அங்கேயே சமையல் மேடையின் மீது ஏறி உட்கார்ந்துகொண்டு காபியை குடித்தான்..... அப்போது அங்கே வந்த அஸ்வின் அழகம்மையிடம் போய் “ அம்மா மான்சி நாளைக்கு வறாலாம் இப்போதான் போன் பண்ணாம்மா” என்று உற்சாகத்துடன் கத்த

 அதை கேட்ட சத்யன் பதட்டத்தில் காபியை மேலே கொட்டிக்கொண்டு “ ஏய் அஸ்வின் எப்படா போன் பண்ணா என்னை கூப்பிட்டு இருக்கலாம்ல..... நானும் அவகிட்ட பேசியிருப்பேனே” என்று வருத்ததுடன் சொல்ல “ இல்ல மாமா உடனே கட் பண்ணிட்டா...... அதான் நாளைக்கு வர்றாளே நல்ல உட்கார்ந்து மணிக்கணக்கில் பேசுங்க” என்று கிண்டல் பேசிய அஸ்வின் தன் அம்மாவிடம் திரும்பி “பார்த்தியாம்மா உன் அண்ணன் மகனை.... மான்சி வர்றான்னு சொன்னவுடனே முகத்தில் தவுசண்ட் வாட்ஸ் பல்பு எரியுது” என்று சொல்லி சிரித்தான்

 மான்சி வருகிறாள் என்றதும் சத்யன் மனம் துள்ளியது..... டீன்ஏஜ் பையன் போல விசிலடித்துக் கொண்டு சமையலறை விட்டு வெளியே வந்தவன்..... மறுபடியும் அஸ்வின் ரூமுக்கு போய் கண்ணாடியில் தன்னை பார்த்தான் ம் லேசாக தாடியிருக்கு அதை மொதல்ல நாளைக்கு எடுத்துறனும்..... ச்சே தாத்தாவை கூட்டிட்டு வர்ற அவசரத்தில் போட்டுக்க நல்ல சட்டைக்கூட எடுத்துட்டு வரலையே.... என்று வருந்தியவன் ....

சரி அஸ்வினை கூட்டிப்போய் மான்சிக்கு பிடிச்ச மாதிரி கலர்ல சட்டை எடுக்கலாம் என்று நினைத்தவனுக்கு திடீரென்று ஒரு விஷயம் ஞாபகம் வந்தது மான்சி இன்னேரம் முன்பு நடந்தது எல்லாத்தையும் மறந்திருப்பாளா....... என் தரப்பு வாதத்தை பத்தி யோசிச்சிருப்பாளா....கோபம் குறைஞ்சு என்னை ஏத்துக்குவாளா...... அப்படி எல்லாத்தையும் மறந்தவளா இருந்தா இன்னேரம் என்னுடன் போனில் பேசியிருப்பாளே.....

 ம் எது எப்படி இருந்தாலும் நாளைக்கு அவளிடம் இறுதியாக பேசி ஒரு முடிவெடுக்க வேண்டும்..... இனிமேலும் அவளை நினைத்துக்கொண்டு கனவில் குடும்பம் நடத்த முடியாது..... நிஜமாகவே அவளுடன் வாழ்ந்து பார்க்க வேண்டும்..... இதில் அனைவருக்கும் சம்மதமாகத்தான் இருக்கும்.... என்ன இந்த வேலுதான் ஏதாவது தகராறு செய்வான்.....

 அப்படி ஏதாவது தகராறு செய்தால் டாப்சிலிப்பில் மான்சிக்கும் எனக்கும் நடந்த உறவைப்பற்றி சொல்ல வேண்டியதுதான்..... அதன்பிறகு முடியாதுன்னு எப்படி சொல்வான்.... வேற வழியில்லாமல் அவன் தங்கச்சியை எனக்கு கொடுத்துதான் ஆகனும்.. என்றெல்லாம் பலவாறு நினைத்துக்கொண்டிருந்த சத்யனை மறுபடியும் கீழே இருந்து அஸ்வினின் குரல் அழைக்க சத்யன் உற்சாகமாக தாவிக்குதித்துபடி கீழே ஓடினான் " காதலித்தால் கண்கள் பரிமாறும்.....

 "முகம் புன்னகை பூக்கும்...... "
நம்மை சுற்றிலும் மனம் வீசும்.....
"பின்னணியில் இசை ஒலிக்கும்......
"உலகமே எதிர்ப்பது போல தோன்றும்.....
 "உள்ளம் போரிடும்..... "
எங்கும் நம்மைச்சுற்றி பனிமழை பொழியும்.....
 "பார்க்கும் அத்தனையும் அழகாக தெரியும்......
 "மாமலைகளையும் உடைத்தெறியும்
தைரியம் வரும்.......... "அவளுடன் மறுபிறவிலும்
 சேர மனம் ஏங்கும்....... "
இவை எல்லாமே எனக்கு .... " உனக்கு.......???

 மான்சி குழந்தை அஞ்சனா மூவரும் சென்னை புறப்பட விஜய்யும் அர்ச்சனாவும் அவர்களை வழியனுப்பிவிட வந்தனர்...... “ மான்சி நீ எந்த டைமில் சென்னைக்கு வர்றேன்னு அஸ்வினுக்கு தகவல் சொல்லியிருக்கியா ” என்று மான்சியிடம் விஐய் கேட்டான்

 “ம்ஹூம் இல்லை விஜய் நான் இன்னிக்கு சென்னை வர்றேன்னு சொன்னேனே தவிர எந்த ப்ளைட் எந்த நேரம் எதுவுமே சொல்லலை.... ஆனால் அஸ்வின் டைட் ரெண்டு தடவை போன் பண்ணி எத்தனை மணிக்கு வர்றேன்னு கேட்டான்... அதுக்கு நான் இன்னும் டிக்கெட் கிடைக்கலை அப்படி கெடச்சு கன்பார்ம் ஆனதும் போன் பண்றேன்னு சொல்லிருக்கேன் ” என்றாள் மான்சி “ அதுதான் சரி மான்சி.... ஏன் கேட்டேன்னா உங்க வீட்ல யாராவது உன்னை ரிசீவ் பண்ண வந்திட்டா அப்புறம் உன்னோட சேர்த்து குழந்தையைப் பார்க்க வாய்ப்பிருக்கு அதுக்குத்தான் கேட்டேன்” என்றான் விஜய்

 “ ம் நானும் அதையெல்லாம் யோசிச்சுதான் அஸ்வின்கிட்ட அதுமாதிரி சொன்னேன்..... சரி விஜய் இப்போ நாங்க சென்னை போனதும் டாக்ஸி பிடிச்சு ஹோட்டலுக்கு போயிறவா” என விஜயிடம் மான்சி கேட்க “இல்ல மான்சி ஹோட்டல்ல இருந்தே உன்னை ரிசீவ் பண்ண கார் வரும்.... நீங்க அதிலேயே ஹோட்டல் போய் அஞ்சனாவையும் குழந்தையையும் ஹோட்டல் ரூமில் விட்டுட்டு அதுன்பிறகு அந்த கார்லயே நீ மட்டும் உன் தாத்தாவை பார்க்க ஆஸ்பிட்டல் போயிடு....

ஆனால் ஜாக்கிரதை மான்சி போய் கொஞ்சநேரம் மட்டும் இரு..... அதன்பிறகு ஏதாவது சாக்கு சொல்லிட்டு உடனே ஹோட்டலுக்கு வந்துரு” என்றான் விஜய் “ ம் ரொம்ப நன்றி விஜய்... ஆனால் என்னால உங்களுக்கு ரொம்ப சிரமம்..... தொந்தரவுக்கு ஸாரி அர்ச்சனா” என்று மான்சி அர்ச்சனாவை பார்த்து சொல்ல “ ஏய் இதுக்கு ஏன்டி ஸாரி சொல்ற.... நாம என்ன அப்படியா பழகியிருக்கோம்..... ஆனா மான்சி எனக்கும் விஜய்க்கும் நீ குழந்தையை சத்யன்கிட்ட இருந்து மறைக்கனும்னு நெனைக்கறது சுத்தமா பிடிக்கலை....

சத்யன் தபஸ்யாவோட அப்பா மான்சி அவர்கிட்ட நீ குழந்தையை பத்தி சொல்லாதது ரொம்ப தப்புன்னு விஜய் பீல் பண்றார்.....உன்னோட பிடிவாதத்தை உன் குழந்தைக்காக மாத்திக்க முயற்சி பண்ணு மான்சி... இதை நான் உன் தோழியா சொல்லலை..... நானும் ஒரு குழந்தையோட அம்மாங்கிறதால சொல்றேன்..... ஒரு குழந்தைக்கு தன் தகப்பனின் அன்பு எவ்வளவு முக்கியம் தெரியுமா மான்சி...... உன் பிடிவாதத்தால் அந்த அன்பு தபஸ்யாவுக்கு கிடைக்காத மாதிரி பண்ணிடாத மான்சி....

நான் சொன்னதை நிதானமாக நல்ல யோசிச்சு பாரு ப்ளீஸ்” என்று உருக்கமாக அர்ச்சனா மான்சியிடம் கேட்டுக்கொண்டாள் மான்சி எதுவுமே பேசவில்லை தன் மகளை மார்போடு அணைத்தபடி கண்கலங்கி நிற்க்க.... விஜய் அவளின் கலங்கிய முகத்தை பார்த்துவிட்டு அர்ச்சனாவை அதட்டினான் “ ஏய் அர்ச்சு இதை சொல்ல உனக்கு இப்பதான் நேரம் கெடச்சதா....பாரு கிளம்பற நேரத்தில் மான்சிய கண்கலங்க வச்சிட்ட’... என்றவன் மான்சியிடமிருந்து குழந்தையை வாங்கிக்கொண்டான் “

 இதோ பாரும்மா மான்சி அவ ஏதோ தெரியாம சொல்லிட்டா நீ அதையெல்லாம் மனசுல வச்சுக்காத.... நீ என்ன முடிவெடுக்கனும்னு நெனைக்கிறயோ அதை உன் இஷ்டப்படி எடு... ஏன்னா பாதிக்கப்பட்டது நீ.... உனக்குத்தான் உன் மனசோட வலிகள் தெரியும்.... ஆனா எந்த முடிவாக இருந்தாலும் நீ தபஸ்யாவை மனசுல வச்சு எடுக்கனும்.. இனிமேல் அவளுக்கு எது கெட்டது எது நல்லதுன்னு நல்லா தீர்க்கமா யோசிச்சு அதன்பிறகு முடிவெடு எல்லாம் சரியாக இருக்கும்... என்ன சரியா மான்சி “... என விஜய் மான்சியிடம் பக்குவமாக நிலைமையை எடுத்துரைத்தான்

 அரைமனதோடு விஜய்க்கு சரியென்று தலையசைத்து பதில் சொன்ன மான்சி குழம்பிய மனதுடன் சென்னைக்கு விமானம் ஏறினாள் அவளுக்கு விஜய்யும் அர்ச்சனாவும் சொல்வது சரிதான் என்று மனதில் பட்டாலும் அவளுடைய தன்மானத்தை விட்டுக்கொடுத்து சத்யனுடன் சேர்ந்து வாழ வேண்டுமா என்ற கேள்வி பெரிதாக எழுந்தது ஆனாலும் தபஸ்யாவின் எதிர்காலத்தை நினைத்து கலக்கமாக இருந்தது....

 தகப்பன் இல்லாமல் ஒரு பெண் குழந்தையை தனியாக வளர்க்கமுடியுமா என்ற சிந்தனை மான்சியின் மனதில் பலமாக எழுந்தது சென்னையில் வந்து இறங்கியதும் விஜய் ஏற்பாடு செய்த ஹோட்டலுடைய காரில் ஹோட்டலுக்கு வந்தார்கள் மான்சி இதுவரை மகளை ஒருமணிநேரம் கூட பிரிந்ததில்லை என்பதால் இப்போது அஞ்சனாவையும் குழந்தையையும் தனியே விட்டுவிட்டு போவதற்க்கு ரொம்ப கலங்கினாள்

 அவளின் கலக்கத்தை பார்த்த அஞ்சனா பயப்பட வேண்டாம் குழந்தையை ஜாக்ரதையாக பார்த்துக்கொள்வதாகவும் அவளை நிம்மதியாக மருத்துவமனைக்கு போய் தாத்தாவை பார்த்துவிட்டு வரும்படி இந்தியில் கூறினாள் மருத்துவமனைக்கு எந்த உடை அணிந்து செல்வது என்று மான்சிக்கு குழப்பமாக இருந்தது.... சுடிதார் அணிந்தால் தனது பருத்த மார்புகள் தன் தாய்மை நிலையை காட்டிக்கொடுத்துவிடம்..... மெல்லிய நைலக்ஸ் புடவை கட்டினால் அதுவும் ஆபத்துதான் என்று நினைத்தவள்...

தனது பரிமானங்களை மறைக்கும் ஒரு மொடமொடப்பான காட்டன் புடவை கட்டினாள் மான்சி குழந்தைக்கு தேவையானவற்றை மேசையின் மீது எடுத்து வைத்தாள்... அஞ்சனாவிடம் ஒரு செல்போனைக் கொடுத்து குழந்தைக்கு ஏதாவது தேவையென்றால் தனக்கு உடனே தகவல் தெரிவிக்கும்படி சொல்லிவிட்டு ஹோட்டலில் ஏற்பாடு செய்திருந்த காரில் மருத்துவமனை நோக்கி சென்றாள். மான்சி காரிலிருந்து இறங்கி மருத்துவமனைக்குள் நுழைந்த போது சுதாகர் வெளியே வந்துகொண்டிருந்தான்......

மான்சியை புடவையில் பார்த்ததும் அடையாளம் தெரியாமல் முதலில் தடுமாறியவன் பிறகு சுதாரித்து “வாங்க மான்சி நீங்க வர்றீங்கன்னு காலையிலிருந்தே எல்லாரும் உங்களை எதிர்பார்த்துக்கிட்டு இருந்தாங்க.... நீங்க இப்பதான் வர்றீங்க..... தாத்தா இருக்கிறது முதல் மாடியில் 25 நம்பர் ரூம்ல வாங்க போகலாம்”........ என்று சுதாகர் மான்சியை அழைத்துச்சென்றான் மான்சி அறைக்குள் நுழைந்தபோது சத்யனின் அம்மா அப்பா மான்சியின் அம்மா அழகம்மை ரஞ்சனி என இவர்கள் மட்டும் இருக்க தாத்தா பார்க்க ரொம்ப கவலைக்கிடமாகத்தான் இருந்தார்........

அவருக்கு செயற்கை சுவாசம் அளிக்கப்பட்டு நினைவின்றி படுக்கையில் கிடந்தார் மான்சியை பார்த்ததும் அழகம்மை மான்சியா இது என்ன புடவையெல்லாம் கட்டியிருக்கா என குழம்பிப்போய் பின்னர் வந்து அவள் கைகளை பற்றிக்கொண்டு ‘’என்னம்மா எப்போ வந்தே நீ எந்த பிளைட்டில் வர்றேன்னு தெரியாமா எல்லாரும் உனக்காக காத்திருந்தோம்.... தாத்தாவுக்கு நேத்து நைட் வரைக்கும் நினைவு இருந்தது அடிக்கடி உன்னை கேட்டுகிட்டே இருந்தார்..... இன்னிக்கு காலையில இருந்துதான் இப்படி இருக்கார்” என்று அழகம்மை சொல்லிக்கொண்டு இருக்க மான்சி தாத்தாவிடம் போய் கண்கலங்க அவரையே பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள் மான்சியை விட்டுவிட்டு வெளியே வந்த சுதாகர் அவசரமாக தனது செல்லை உயிர்பித்து வெளியே போயிருந்த சத்யனுடன் தொடர்பு கொண்டான்....

ஒரே ரிங்கில் சத்யனின் குரல் கேட்க.....சுதாகர் உற்ச்சாகமாய் “ டேய் சத்யா உன் ஆளு மான்சி வந்தாச்சுடா சீக்கிரமா ஆஸ்பத்திரிக்கு வாடா’”என்று சொல்ல எதிர் முனையில் இருந்த சத்யன் ஆர்வமாக “ எப்போ வந்தா சுதா இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் நான் அங்கே இருப்பேன்” என்று கூறி இனைப்பை துண்டித்தான் சுதாகர் முகத்தில் சிரிப்புடன் ‘ம் பையனுக்கு இனி ஜாலிதான்’என்று நினைத்துக்கொண்டு மருத்துவமனையில் இருந்து வெளியேறினான் அடுத்த அரைமணிநேரத்தில் சத்யன் தாத்தாவின் அறையில் இருந்தான்.....

உள்ளே நுழைந்ததும் அவன் கண்கள் மான்சியை தேட.... அவள் அறையில் கிடந்த சிறு கட்டில் உட்கார்ந்து ரஞ்சனியிடம் வேலுவையும் மற்றவர்களைப் பற்றியும் விசாரித்துக்கொண்டு இருந்தாள் சத்யன் வேறு யாரையும் கவனிக்காமல் அவளருகில் போய் நின்றான்... அவனை நிமிர்ந்து பார்த்த மான்சி முகத்தில் லேசான திகைப்புடன் எழுந்து நின்றுவிட்டாள்.... சத்யனின் கண்கள் அவளை விட்டு இப்படி அப்படி நகரவில்லை அவளை தன் பார்வையாலேயே விழுங்கிவிடுபவன் போல பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்

 மான்சிக்கு அவன் பார்வை அவளின் கண்கள் வழியாக இதயத்தை ஊடுருவி அங்கிருந்த அவளின் முரட்டு பிடிவாதத்தை உடைத்து பொடிப்பொடியாக்குவது போல இருந்தது.... மான்சிக்கு ஏழு வருஷத்துக்கு முந்தய அவளுடைய அழகன் சத்யனை பார்ப்பது போல இருந்தது அவனுடைய மாற்றங்கள் அவளுக்கு நன்றாக புரிந்தது..... சத்யன் அவள் இஞ்ச் இஞ்சாக கண்களால் அளந்து அவளின் அற்புதமான தாய்மையின் அழகை தனது இதயத்தில் பதிவுசெய்து கொண்டிருந்தான்

 அவனின் அந்த ஊடுருவும் பார்வையில் மான்சிக்கு அவளின் இதயத்தில் இருந்து ஏதோ உருகி வழிந்து ஓடி சத்யனின் காலடியில் சென்று சரனடைவது போல இருந்தது அவளுடன் தினமும் கனவில் தாம்பத்யம் நடத்தும் சத்யனுக்கு அவள் உடலின மாற்றங்கள் நன்றாக தெரிந்தது......அவளின் செழித்து அங்கங்கள் அவன் பார்வையில் இருந்து தப்பவில்லை.... வந்த பெருமூச்சை முயற்சிசெய்து அடக்கிய சத்யன்.... தன் மனதில் இருந்த பேரோசையுடன் எழுந்த ஏக்கத்தையும் விரகத்தையும் கஷ்டப்பட்டு தனித்தான்....

 அவள் கண்களை பார்த்துக்கொண்டே “ ம் எப்ப வந்தே மான்சி” என்று கேட்டான் “ ம் இப்போதான் வந்தேன் நீங்க எப்ப வந்தீங்க” என மான்சி தரையை பார்த்துக்கொண்டு கேட்க “ நான் தாத்தாவை கூட்டிவந்ததில் இருந்து இங்கேதான் இருக்கேன்..... அதுசரி நீ வீட்டுக்கு போய்ட்டு தானே வர்றே” “ இல்ல ஏர்போர்ட்டில் இருந்து நேரா இங்கேதான் வர்றேன் ஆபிஸ்ல லீவு கெடைக்கல அதனால உடனடியாக போகனும்” என் சத்யனுக்கு அவள் உடனே போகவேண்டும் என்று சொன்னது ரொம்ப ஏமாற்றமாக இருக்க..... மனதில் முனுமுனுத்த கோபத்துடன் தாத்தாவின் கட்டிலருகே போய் நின்று கொண்டான் அப்போது மான்சியின் செல்போன் ஒலிக்க மான்சி யாரென்று டிஸ்ப்ளேயில் பார்த்தாள் .

.ஹோட்டலில் இருந்து அஞ்சனாவின் நம்பர் என்றதும் அவசரமாக அறையைவிட்டு வெளியே வந்து வராண்டாவில் கைப்பிடிச் சுவரின் அருகே யாருக்கும் கேட்காதவாறு சுவரில் கவிழ்ந்து குனிந்து பேசினாள் எதிர் முனையில் இருந்த அஞ்சனா ‘ குழந்தை பசியால் அழுவதாகவும் பால் கலக்க வென்னீர் இல்லை என்றும் வெளியே போய் வாங்கி வரவா என்று இந்தியில் கேட்க... “ம்ஹூம் அதெல்லாம் வெளியே போகாதீங்க நான் ஹோட்டல் ரிசப்ஷனுக்கு போன் பண்ணி ரூமுக்கே எடுத்து வந்து தரச்சொல்றேன்” என்று அவசரமாக பேசிய மான்சி அந்த இனைப்பை துண்டித்துவிட்டு ஹோட்டல் ரிசப்ஷனுக்கு தொடர்புகொண்டாள்....

 அங்கே போன் உடனே எடுக்கப்பட்டது



தனது அறை எண்ணை சொல்லி குழந்தைக்கு பால் கலக்க வென்னீர் தேவையென்றும் உடனே கொண்டுபோய் தருமாறு தகவல் சொன்வள்.... தான் வர இன்னும் சிறிதுநேரம் ஆகும் என்பதால் அந்த அறைக்கு என்ன தேவையென்றாலும் உடனடியாக கொடுக்குமாறு சொல்லிவிட்டு இனைப்பை துண்டித்தாள் தாத்தாவுக்கு தேவையான சில மருந்துகளை வெளியே இருந்து வாங்கிவந்த சுதாகர் கீழ் வராண்டாவில் நடந்து வரும்போது அவன் செல்லில் மெசேஜ் வர அது என்ன என்று செல்லை ஆன் செய்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தவன் தன் தலைக்கு நேர் மேலே மான்சியின் குரல் கேட்டு அப்படியே நின்று என்ன பேசுகிறாள் என்று கவனித்தான்

 மான்சி பேசியதை முழுவதையும் கேட்ட சுதாகருக்கு முதல் சந்தேகம்... இவள் ஏன் ஹோட்டலில் அறையெடுத்து தங்கியிருக்கிறாள்.... இரண்டாவது சந்தேகம் பால் கலக்க வென்னீர் கேட்டாளே அந்த குழந்தை யாருடையது.... மூன்றாவது சந்தேகம் மான்சி ஏன் இதை ரகசியமாகவும் பதட்டமாகவும் பேசினாள்....

 என்று வெகுநேரம் யோசித்த சுதாகர் தனது செல்லை உயிர்ப்பித்து சத்யனிடம் தொடர்புகொண்டு....”டேய் சத்யா ஒரு முக்கியமான விஷயம் உடனே கீழே வா நான் வெயிட் பண்றேன்” என்று கூறிவிட்டு சத்யனுக்காக காத்திருந்தான் 

மாமன் மகள் மான்சி - அத்தியாயம் - 11

பூஜ்ஜியத்துக் குள்ளே ஒரு ராஜ்ஜியத்தை ஆண்டு கொண்டு.... "புரியாமலே இருப்பான் ஒருவன் - அவனை..... "புரிந்துகொண்டால் அவன்தான் இறைவன் ..! சத்யன் கீழே வந்ததும் சுதாகர் அவன் தோளில் கைப்போட்டு மருத்துவமனையை விட்டு வெளியே அழைத்து வந்தான் “என்ன சுதா அவசரமா வரச்சொன்ன வந்திருக்கிற மான்சிகிட்ட கூட சரியா பேசமா வந்துட்டேன் என்னடா விஷயம்” என்று சத்யன் கேட்க

 “ ம்ம் கொஞ்சம் பொறுமையா இரு சத்யா... மான்சிகிட்ட அப்புறமா கூட பேசிக்கலாம் ஆனா நான் அதை விட முக்கியமான ஒன்னை கண்டு பிடிச்சிருக்கேன்.... என்கூட வா சொல்றேன்”.... என்றவன் சத்யனை அழைத்துக்கொண்டு மான்சியின் மான்சி வந்த காரருகே போனான் காரின் டிரைவர் காருக்குள் அமர்ந்து பாட்டு கேட்டுக்கொண்டு இருந்தான்..... 

சுதாகர் கார் கதவைதட்டி டிரைவரை கூப்பிட அவன் உடனே பாட்டை நிறுத்திவிட்டு இறங்கி வந்து “என்ன சார்” என்று கேட்டான் “ம் ஒன்னுமில்லப்பா இந்த கார்ல வந்தாங்களே மான்சின்னு அவங்க எந்த ஹோட்டல்ல தங்கியிருக்காங்க... ஏன்னா இந்த காரை ஏதோ பெரிய ஹோட்டல்ல பார்த்த மாதிரி இருந்தது அதனால்தான் கேட்டேன் ”.....என்று டிரைவரை விசாரித்தான்

 “ஆமாம் சார் அவங்க இந்த கார்ல தான் வந்தாங்க.... ஹோட்டல் சுப்ரீம்ல தங்கியிருக்காங்க.... இந்த காரும் ஹோட்டல்ல ஏற்பாடு பண்ணதுதான் சார்”என்று சரியாக பதில் சொன்னான் அதோடு சத்யனுடன் அங்கிருந்து விலகி சற்று தள்ளி வந்த சுதாகர் “ இப்போ உனக்கு ஏதாவது புரியுதா சத்யா” என்று கேட்க சத்யன் முகத்தில் குழப்பத்துடன் “ வீட்டை இங்கே வச்சுகிட்டு இவ ஏன்டா ஹோட்டல்ல தங்கியிருக்கா எனக்கு ஒன்னுமே புரியலை சுதா” என்று சத்யன் பதில் சொல்ல

 “ம் அது அந்த ஹோட்டலுக்கு போன புரிஞ்சுடும் ஆனா என்னோட கணிப்பில் அங்கே உனக்காக ஏதோ பெரிய ஆச்சரியம் காத்திருக்கம்ன்னு எதிர்பார்க்கிறேன்.... சரிவா சத்யா வா போகலாம் “ என்று கூறி இருவரும் சத்யன் காரில் ஹோட்டலுக்கு கிளம்பினார்கள் ஹோட்டலுக்கு போனவுடன் சத்யன் கண்கள் ஏதோவொரு இனம் புரியாத எதிர்பார்ப்புடன் எதையோ தேடி அலைந்து ஹோட்டல் ரிசப்ஷனில் மான்சி தங்கியிருக்கும் அறையை பற்றி சுதாகர் விசாரித்தான்

 ரிசப்சனிஸ்ட் பெண் உடனே தன் முன்னால் இருந்த பேரேடை பார்த்துவிட்டு “ அவங்க ரூம் நம்பர் 36 ல் தங்கிஇருக்காங்க ஆனா இப்போ வெளியே போயிருக்காங்க சார்.... அவங்க கூட தங்கியிருக்கும் இன்னொரு லேடி குழந்தையை தூக்கிட்டு இங்கே ஹோட்டலோட பார்க்குக்கு போயிருக்காங்க.... நீங்க அவங்களை பார்க்கனும்னா இப்படியே ரைட் சைடுல இருக்கும் வராண்டாவில் போனா பார்க் வரும் போய் பாருங்க சார்”.... ரொம்ப விபரமாக விளக்கிச்சொல்ல....

சுதாகர் அவளுக்கு நன்றி கூறிவிட்டு சத்யனை அழைத்துக்கொண்டு பார்க்குக்கு போனான் குழந்தை அழுதுகொண்டே இருந்ததால் தபஸ்யாவை தூக்கிவந்து பார்க்கில் காற்றோட்டமாக வைத்திருந்த அஞ்சனா தன்னை நோக்கி வந்த அந்த இருவரையும் பார்த்துவிட்டு எழுந்து நின்றாள்..... அஞ்சனா ஏற்கனவே சத்யனை மான்சியின் லேப்டாப்பில் போட்டோவாக பார்த்திருப்பதால் சத்யனை அடையாளம் தெரிந்து லேசாக புன்னகைத்தாள் சத்யனுக்கு குழப்பமாக இருந்தது

 இந்த பெண் ஏன் தன்னை பார்த்து புன்னைகைக்கிறாள் என நினைத்து அஞ்சனா அருகே போக.... சுதாகரும் அவன் பின்னே போனான் அஞ்சனாவோ மான்சி வார்த்தையை மீறி எதுவும் செய்யகூடாது என்று நினைத்தாலும்.... அந்த சிறு குழந்தை தன் தகப்பனின் அணைப்பில் இருக்கவேண்டும் என்று நினைத்த அவளது தாயுள்ளம் தன் கையில் இருந்த தபஸ்யாவை சத்யனின் கையில் திணித்தாள் சத்யன் அதிர்ச்சியில் உறைந்து போய் தன் கையில் இருந்த குழந்தையின் முகத்தை பார்க்க....அவ்வளவு நேரம் அழுதுகொண்டிருந்த குழந்தை அவனைப்பார்த்ததும் சிரித்தது....

 அவன் பின்னால் இருந்த சுதாகர் “ நான் இதை தான்டா உனக்கு இங்கே ஒரு ஆச்சரியம் காத்திருக்கன்னு சொன்னது.... அனேகமாக இது மான்சியோட குழந்தையாகத்தான் இருக்கும்..... ஆனா இது உன்னோட குழந்தையும்தான் எனக்கு தோனுது சத்யா.... இந்த குழந்தையின் விஷயத்தில் மான்சி நம்ம எல்லாரையும் நல்ல ஏமாத்திட்டா சத்யா.... உனக்கு புரியுதா சத்யா” என்று நன்பனை கேட்டான் சுதாகர் சத்யனுக்கா புரியாது குழந்தையை கையில் வாங்கியதுமே அந்த குழந்தையின் ஜாடையை பார்த்து அது தன் குழந்தைதான் என்று சத்யனுக்கு புரிந்துவிட்டது....

 ஆனால் தன் குழந்தையின் பிறப்பைப் பற்றி தன்னிடமே மறைத்த மான்சியை என்ன செய்வது என்றுதான் இப்போது யோசித்துக்கொண்டிருந்தான். சத்யனுக்கு மான்சியின் மீது பயங்கர ஆத்திரம் வர குழந்தையை தன் மகளை மார்போடு அணைத்துக்கொண்டு அஞ்சனாவையும் அழைத்துக்கொண்டு சுதாகருடன் மருத்துவமனைக்கு விரைந்தான்

 " கோழிக்குள் முட்டை வைத்து .... "
முட்டைக்குள் கோழி வைத்து.... "
 வாழைக்கும் கன்றுவைத்தான் ஒருவன் -
அந்த " ஏழையின் பெயர் இறைவன்.

 சத்யன் குழந்தையை தூக்கிக்கொண்டு வேகமாக முன்னே போக அஞ்சனாவும் சுதாகரும் அவன் பின்னாலேயே வந்தனர்..... சத்யன் குழந்தையை தோளில் வைத்துக்கொண்டு கார் சாவியை சுதாகரிடம் வீசியெறிந்து “காரை நீ ஓட்டுடா” என்று கூறிவிட்டு அஞ்சனாவுடன் பின் சீட்டில் உட்கார்ந்தான் அப்போது அஞ்சனா வைத்திருந்த செல்போன் ஒலிக்க அவள் மிரட்சியுடன் சத்யனைப் பார்த்தாள்......

 சத்யன் அஞ்சனாவிடமிருந்து செல்லை வாங்கி யார் என்று பார்த்தான்.... மான்சிதான் போன்செய்திருந்தாள் சத்யன் மறுபடியும் போனை அஞ்சனாவிடமே கொடுத்து “ நானும் சுதாகரும் இங்கே வந்திருப்பதைப் பற்றி எதுவும் மான்சியிடம் சொல்லவேண்டாம்.... அவ எது சொன்னாலும் சரின்னு மட்டும் சொல்லுங்க “ என்று தனக்கு தெரிந்த இந்தியில் சொல்லி அஞ்சனாவுக்கு புரியவைக்க சரியென்று தலையசைத்த அஞ்சனா

செல்லை ஆன் செய்து மான்சியிடம் சிறிதுநேரம் இந்தியில் பேசிவிட்டு பிறகு இனைப்பை துண்டித்து சத்யனை பார்த்து “ மான்சியம்மா அவசரமா அவங்களோட அம்மா வீட்டுக்கு போறாங்களாம் அதனால அவங்க வர இன்னும் கொஞ்சநேரம் ஆகுமாம் அதுவரை குழந்தையை ஜாக்ரதையா பார்த்துக்கச் சொன்னாங்க” என அஞ்சனா சத்யனிடம் சொல்ல சுதாகர் காரை மருத்துவமணைக்கு நோக்கி செலுத்திக்கொன்டிருக்க சத்யன் அவசரமாக ‘’அப்படின்னா நீ உடனே வண்டியை மான்சி வீட்டுக்கு திருப்பு சுதா” என்று கூறியதும் சுதாகர் காரை மான்சி வீட்டுக்கு திருப்பினான்

 சத்யனின் கோபமும் அவசரமும் சுதாகருக்கு லேசான பயத்தை கொடுக்க “ டேய் சத்யா கொஞ்சம் பொறுமையா இருடா அங்க மான்சி வீட்டுக்கு வந்து அனாவசியமாக எதாவது பேசிட போற அப்புறமா பெரிய பிரச்சனையாயிடும் சத்யா ப்ளீஸ்டா நிதானமா இரு” என்று நன்பனை எச்சரித்தான் சத்யன் தன் மடியில் இருந்த குழந்தையை பார்த்துக்கொண்டே “டேய் சுதா என் குழந்தையோட முகத்தை பாருடா.... இவளை என்கிட்ட இருந்து மறைக்கிற அளவுக்கு நான் அப்படி என்னடா அவளுக்கு துரோகம் பண்ணிட்டேன்.... ஒரே ஒரு வார்த்தை அந்த ரம்யாவோட பெயரைச்சொல்லிட்டேன் அது அவ்வளவு பெரிய குற்றமா இதன்பிறகும் நான் அவளை சும்மாவிடனும்னு சொல்றியா
ம்ஹூம் முடியாது சுதா.....

 அன்னிக்கு நடந்த பிரச்சனைக்கு நானும் எவ்வளவோ அவள் காலில் விழாத கொறையா கெஞ்சி பார்த்துட்டேன் அவ என்னை ரொம்ப அலட்சியப்படுத்திட்டா........ தப்பு என்னமோ என் மேலதான்ற மாதிரியும் அவ மனசை காயப்படுத்துற போல அந்த நேரத்தில் நான் ரம்யாவோட பெயரைச் சொன்னது மன்னிக்க முடியாத குற்றங்றது மாதிரியும் எவ்வளவு மோசமா என்னை நடத்தினா தெரியுமா.... ச்சே இந்த பத்துமாசமா அவ இல்லாம என் மனமும் உடலும் தவிச்ச தவிப்பு என்னால சொல்லமுடியாது சுதா........  

ஒவ்வொரு ராத்திரியும் ஒவ்வொரு யுகம் மாதிரி கழித்தேன்.... அது போல எல்லாம் இருந்தும் எதுவும் இல்லாத மாதிரி இருக்கிறது ரொம்ப சித்ரவதைடா ..... அவளோட இந்த புறக்கணிப்பை என்னால ஏத்துக்கவே முடியலை சுதா மனசெல்லாம் அப்படியே கொதிக்குது சுதா ”.... என்று சத்யன் மனம் குமுறலை தன் வார்த்தைகளில் வெளிப்படுத்தினான் சுதாகர் காரின் வேகத்தை வெகுவாக குறைத்து

 “ சத்யா நீ சொல்றது எனக்கும் புரியுதுடா ஆனா இப்போ நீபோய் பிரச்சனை பண்ணா அதையே சாக்கா வைச்சு மான்சி மறுபடியும் உன்னை விட்டு பிரிஞ்சுபோகத்தான் நினைப்பாங்க”என்று சுதாகர் சொல்ல “அதையும்தான் பார்க்கலாமே எப்படி மறுபடியும் என்னைவிட்டு போறான்னு இனிமேல் ஒன்னு நான் உயிரோட இருக்கனும் இல்லை அவ உயிரோட இருக்கனும்..... இல்லையா ரெண்டு பேருமே சாகனும் அதுதான் இப்போ நடக்க போகுது”..... என்று சத்யன் உட்சபட்ச கோபத்தில் உறும.... அதைகேட்ட சுதாகரும் அஞ்சனாவும் கலக்கத்துடன் அவனை பார்த்தனா்

 “ டேய் சத்யா இவ்வளவு ஆத்திரம் வேனாம்டா எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு..... எதுவாயிருந்தாலும் பேசி தீர்க்கலாம் சத்யா.... மனம் விட்டு பேசினால் தீராத பிரச்சனையே இல்லைடா.... இப்போ நீங்க ரெண்டுபேரும் தனி ஆட்கள் இல்லை உங்களுக்கு மத்தியிலே ஒரு குழந்தை இருக்கு... அதனால்தான் சொல்றேன் கொஞ்சம் பொறுமையை கடைப்பிடி எல்லாம் சரியாக நடக்கும்..... இதுலவேற வேலு சார் இன்னிக்கு வர்றதா இருந்தது வந்துட்டாரா இல்லையான்னு தெரியலை...


 ச்சே உன் வாழ்க்கையில் மட்டும் ஏன்டா இத்தனை குழப்பம்” என்ற சுதாகர் இயலாமையுடன் தன் கைகளை ஸ்டேர்லிங்கில் குத்தி கொண்டான் இப்படி இவர்களின் வாக்குவாதம் நீண்டுகொண்டே போக மான்சியின் வீடும் வந்துவிட்டது சத்யன் குழந்தையை தூக்கி தன் தோளில் போட்டுக்கொண்டு காரிலிருந்து இறங்கி கார் கதவை ஓங்கி அறைந்து சாத்திவிட்டு வீட்டுக்குள் நுழைய அவன் பின்னாலேயே சுதாகரும் அஞ்சனாவும் பதட்டத்துடன் ஓடினார்கள் 

மூடியிருந்த வீட்டுக் கதவை தடாலென்று திறந்துகொண்டு சத்யன் உள்ளே போக அங்கே ஹாலில் மான்சியின் அப்பா அம்மா... சத்யனின் அம்மா.... வேலு ரஞ்சனி என எல்லோரும் இருந்தனர் கதவு தடாலென்று திறந்த சத்தம் கேட்டு அனைவரும் திரும்பி பார்க்க.... தோளில் குழந்தையுடன் கோபத்தில் முகம் கோணி சிவக்க நின்ற சத்யனைப் பார்த்து அதிர்ந்துபோய் எல்லோரும் எழுந்து நின்றுவிட்டனர்

 “ அத்தை எங்க உங்க பொண்ணு மான்சி.... மொதல்ல இங்க வரச்சொல்லுங்க” என்று சத்யன் கோபத்தில் இரைந்து கத்த தன் அறையில் அஸ்வினுடன் எதையோ தேடிக்கொண்டிருந்த மான்சி சத்யனுடைய குரலைக்கேட்டு பதட்டமாக வெளியே வந்தவள்.... சத்யன் தோளில் கிடந்த தபஸ்யாவையும் அவன் பின்னால் நின்ற அஞ்சனாவையும் பார்ததும் எல்லாமே புரிந்துவிட... மான்சியின் முகம் பேயறைந்தது போல மாற அதிர்ச்சியில் உறைந்து போய் அப்படியே நின்றுவிட்டாள்

 தான் அறியாமலே தன் குழந்தையை தூக்கி வந்துவிட்டனே என்ற வறட்டு ஈகோ அவள் மனதில் தலைதூக்க......மான்சி என்ன செய்கிறோம் என்று புரியாமலே அவசரமாக சத்யனை நெருங்கியவள் “ யாரைக்கேட்டு குழந்தையை தூக்கிட்டு வந்தீங்க... அதுக்கு உங்களுக்கு என்ன உரிமையிருக்கு... விடுங்க குழந்தையை”.. என்று கத்தி ஆவேசத்துடன் சத்யனிடம் இருந்து குழந்தையை பிடுங்க முயற்ச்சிக்க சத்யன் இடக்கையால் குழந்தையை அழுத்தமாக பிடித்துக்கொண்டு வலதுகையை சுழற்றி மான்சியின் கன்னத்தில் பொளேரென பலமாக ஒரு அறைவிட்டான்.....

 சத்யன் அறைந்த வேகத்தில் மான்சி ஒரு சுற்று சுற்றி சுழன்று போய் விழ அவளை ஓடிவந்து தாங்கிக்கொண்ட வேலு...... “டேய் யார் வீட்ல வந்து யாரைடா அடிக்கிறே.... அவளை கைநீட்ட நீ யார்ரா” என்று இரைந்த படி மான்சியுடன் ஆத்திரமாக சத்யனை நோக்கி வந்தான் .. அதற்க்குள் சுதாகர் ஓடிவந்து வேலுவை தடுத்து “ அது அவங்க ரெண்டுபேருக்கும் உண்டான பிரச்சனை அதை அவங்களே பேசி தீர்த்துக்கட்டும் இதில் நீங்க தலையிடாதீங்க “ என்று கூற வேலுவின் கோபம் இன்னும் அதிகமானது “

இவனுக்கும் என் தங்கச்சிக்கும் என்ன சம்மந்தம் இருக்கு... இவங்க ரெண்டுபேர்க்கும் என்ன பிரச்சனை வர போகுது “ என நக்கலாக கேட்க வேலுவின் தோளில் தலைசாய்த்து இருந்த மான்சிக்கு சத்யன் அறைந்ததில் காதுகள் இரண்டும் குப்பென்று அடைத்துக்கொள்ள....பார்ப்பவை எல்லாம் நிறமாறித் தெரிந்தது

 வீட்டில் கூடியிருந்த அனைவரும் அதிர்ச்சியில் நடக்கிறது என்று புரியாமல் பதட்டத்துடன் வேடிக்கைப் பார்க்க சத்யன்க்கு இப்போ மான்சியை விட வேலுவின் மீது வந்த கோபம் தலைக்கேற” இவளுக்கும் எனக்கும் என்ன சம்மந்தமா... இதோ இருக்கு பார் சம்மந்தம் “ என்று தன் தோளில் இருந்த குழந்தையை தூக்கி வேலுவின் முகத்துக்கு நேராகப் பிடித்து “ இவதான் எங்க ரெண்டு பேருக்கும் சம்மந்தம்..... எனக்கும் மான்சிக்கும் பிறந்தது எனக்கே தெரியாம பிறந்த குழந்தை...... தங்கச்சி தங்கச்சிங்கிறயே இப்போ தெரியுதா இவ உன் தங்கச்சி இல்ல என் பொண்டாட்டி என் மகளுக்கு அம்மான்னு “ என்று சத்யன் எகத்தாளமாக கூற

 அங்கிருந்த அனைவரும் ஏககாலத்தில் “என்னது” என்று கூவ..... வேலு அதிர்ந்து போய் மான்சியை தன் தோளில் இருந்து விலக்கி நிறுத்தி “ என்னம்மா மான்சி இதெல்லாம் இவன் என்ன சொல்றது உன்மையா” என்று அவளை உலுக்கி கேட்டான் மான்சியால் எதுவுமே பேசமுடியாமல் விக்கல் கேவல் எதுவுமின்றி கண்களில் கண்ணீர் கரகரவென வழிய அங்கிருந்த அனைவரையும் மிரள மிரள பார்த்தாள்

 சத்யனுக்கு அவள் கண்ணீரைப் பார்த்து மேலும் ஆத்திரம் வர “ ஏய் நீலிக்கண்ணீரா வடிக்கிற இந்த குழந்தை யாரோடதுன்னு சொல்லுடி எல்லார்கிட்டயும் “ என மான்சியை அதட்டி விரட்ட இப்போது மான்சியின் மிரண்ட பார்வை சத்யன் பக்கம் திரும்பியது ‘ ஐயோ என்னை பேசி பேசியே கொள்ளாதே...ஒட்டுமொத்தமா கொன்னுடு என கெஞ்சுவது போல் பரிதாபமாக பார்க்க அந்த பார்வை சத்யனின் இதயத்தை கூர் அம்புகளை கொண்டு தாக்க.... அடுத்த நிமிடம் அவன் மனதில் மான்சியின் மீது இருந்த கோபமெல்லாம் பொடிப்பொடியாக சிதறியது...... சத்யன் கண்கள் கலங்க உதடுகள் துடிக்க எதுவும் பேசாமல் தன் வலது கையை விரித்து வா என்று அவளைப்பார்த்து தலையசைத்தான்

 இவ்வளவு நாட்களாக அவன்மீது வீம்பில் முறைத்துக்கொண்டு இருந்த மான்சிக்கு... இப்படியெரு பலகீனமான நேரத்தில் சத்யனின் அந்த ஒற்றை தலையசைப்பு போதுமானதாக இருந்தது....அவளை இழப்பதற்கு மான்சி தன் தோள்களை பற்றியிருந்த வேலுவின் கைகளை உதறிவிட்டு “ மாமா “ என்று உரக்க கூச்சலிட்டு ஓடிச்சென்று அவன் கைகளில் தஞ்சமடைய அவள் அழைத்த மாமா என்ற அந்த ஒரு வார்த்தை சத்யன் கண்களில் தேங்கியிருந்த கண்ணீரை வெளியே கொண்டு வர.... பொலபொலவென வழிந்த கண்ணீருடன் மான்சியை வளைத்து இறுக்கி மிக வன்மையாக தன் மார்போடு அணைத்துக்கொண்டான்

 இருவரும் கட்டுப்படுத்தவே முடியாதபடி குலுங்கி கண்ணீர் விட.... சத்யனின் கண்ணீர் அவனின் நேசத்தை மான்சிக்கு புரியவைக்க...... மான்சியின் கண்ணீர் அவளது இழப்புக்களை சத்யனுக்கு புரியவைத்தது இவன் அவளை “அழாதே மான்சி” என்று தன் கண்களில் வழிந்த கண்ணீரை துடைக்காமல் அவளை சமாதானம் செய்ய அவள் இவனை “நீங்க அழாதீங்க மாமா” என்று அவன் கன்னத்தில் வழிந்த கண்ணீரை துடைத்து பதில் சமாதானம் செய்ய..... இவர்களின் இந்த கண்ணீர் சமாதானத்தை பார்த்து அந்த வீட்டிலிருந்த அனைவரும் கண்கலங்கினர்

 " காதலைப் பயிரிட்டு.... " கவிதையை அறுவடைசெய்தேன் ....
 " என்னிடம் நீ காதலைச் சொல்லவேண்டாம்.... "
ஒரு கவிதையாவது வாங்கிப் போ .... "
அப்போதுதான் உனக்கு புரியும்..... "
அது தண்ணீரால் வளர்ந்தது அல்ல...... "
என் கண்ணீரால் என்று .....!

 மான்சி சத்யனின் பரந்த மார்பில் முகம் புதைத்து தன் கண்ணீரால் அவனின் மார்பு ரோமங்களை நனைத்துக்கொண்டிருக்க........ சத்யன் தன் மார்பில் விழுந்து அழுதுகொண்டிருந்த மான்சியின் உச்சந்தலையில் முகத்தை வைத்து தன் கண்ணீரால் அவளின் கூந்தலை நனைத்துக்கொண்டிருந்தான் அப்போது சத்யனின் கையிலிருந்த குழந்தை தபஸ்யா இவர்கள் அழுகையை பார்த்து தானும் அழ ஆரம்பித்தது.....

 குழந்தையின் அழுகையால் சத்யன் சட்டென சுயநிலைக்கு வந்து தன் மார்பில் இருந்த மான்சியை விலக்கி நிறுத்திவிட்டு குழந்தையை தன் இருகைகளிலும் ஏந்தி “ ச்சு என்னம்மா அழறீங்க ஒன்னுமில்லடாச் செல்லம் அழக்கூடாது..... இங்கே திரும்பி அம்மாவை பாருங்க..... என் சின்னக்கண்ணம்மா இனிமேல் அழக்கூடாது அதான் அப்பா வந்துட்டேன்ல எங்கே சிரிங்க பார்க்கலாம்” என்று சத்யன் தன் மகளை தலைக்கு மேல் தூக்கிப் போட்டு கொஞ்ச அதுவரை அமைதியாக அவர்களின் கண்ணீரை கண்டு தானும் கண்ணீர் விட்டு கொண்டிருந்த சத்யனின் அம்மா அமுதா

 “ டேய் டேய் குழந்தையை அப்படி தலைக்கு மேல தூக்கிப்போட்டு கொஞ்ச கூடாதுடா” என்று சொல்லிக்கொன்டே வேகமாக சத்யனிடம் வந்து “ இப்படி குடுடா குழந்தையை” என சத்யனிடமிருந்து பிடுங்காத குறையாக தனது பேத்தியை வாங்கி கொள்ள அவளின் பின்னாலேயே வந்த அழகம்மையும் ரஞ்சனியும் குழந்தையை மாற்றிமாற்றி கொஞ்ச ஆரம்பித்தனர்

 நடந்ததை ஜீரணிக்க முடியாமல் ஒதுங்கி நின்றிருந்த வேலு வேதனை முகத்துடன் ‘என்னம்மா இதெல்லாம்’ என்பது போல் மான்சியை பார்க்க.... அதேசமயம் மான்சியும் வேலு பார்த்துவிட்டு அவனருகில் வந்து வேலு கைகளை எடுத்து அதில் தன் முகத்தை வைத்துக்கொண்டு கண்ணீருடன் “ என்னை மன்னிச்சிடுண்ணா” என்று கேட்டதும் “ ம் நான் என்னம்மா உன்னை மன்னிக்கிறது அங்கப்பாரு சித்தப்பாவை எப்படி உடைஞ்சு போய் உட்கார்ந்திட்டார்” என வேலு மான்சியின் அப்பாவை சுட்டி காட்ட மான்சி வேகமாக தன் அப்பாவிடம் போய் அவர் காலடியில் மண்டியிட்டு அமர்ந்து அவரின் முழங்காலில் தன் முகத்தை

“ அப்பா என்னை மன்னிச்சிடுங்க .... நான் என்னதான் படிச்சாலும் பெரிய அந்தஸ்த்தான வேலையில் இருந்தாலும் கடைசியில் சத்யா மாமாவின் மேல இருந்த காதல்தான் ஜெயிச்சதுப்பா.... அவரோட முதல் மனைவி மாமவை அவமானப்படுத்தி பேசிட்டான்னு தெரிஞ்சதும் என்னால பொருத்துக்க முடியலை அப்பா.... அந்த ஒரே காரணத்துக்காகவே நான் என்னையே அவருக்கு கொடுத்துட்டேன்ப்பா..... அந்த சமயத்தில் என் மனசுக்கு எது தப்பு எது சரின்னு எனக்கு தெரியலைப்பா..... என் மாமாவை ஆண்மையில்லாதவன்னு ஒருத்தி சொல்லிட்டாளே என்ற ஆதங்கம் மட்டும்தான் என் மனசில் இருந்தது......

 ஒருத்தனை உன்மையா நேசிக்கிறவ என்ன செய்வாளோ அதைத்தான் நான் செய்தேன்........ அது எனக்கு அசிங்கமாவோ கேவலமாவோ தோணலைப்பா..... இல்லை இல்லை இது அசிங்கம் கேவலம்ன்னு உங்களுக்கு தோணிச்சுன்னா நீங்க எனக்கு என்ன பணிஸ் பண்ணாலும் நான் ஏத்துக்கிறேன்........ ஆனா என்கிட்ட பேசாம மட்டும் இருக்காதீங்கப்பா ப்ளீஸ்ப்பா” என்று மான்சி கண்ணீருடன் தன் அப்பாவிடம் கெஞ்சினாள் அவள் பேசுவதையே பார்த்துக்கொண்டிருந்த சத்யனுக்கு எல்லாமே புரிந்துபோனது.....

 அவள் ஏன் தன்னை தேடி டாப்சிலிப் வந்தாள் என்பதும் புரிந்தது...... வந்தவள் ஏன் தன்னிடம் சிரித்து பழகி தாராளமாக நடந்துகொண்டாள் என்பதும் புரிந்தது........ அன்று இரவு ஏன் தன்னுடைய செயல்கள் அனைத்துக்கும் ஒத்துழைத்தாள் என்பதும் புரிந்தது...... அப்படி ஒத்துழைத்தவள் ஏன் தன்மானத்தோடு தன்னைவிட்டு விலகி போனாள் என்பதும் புரிந்தது.... தன் வாழ்க்கையை துச்சமென மதித்து என் வாழ்வு சிறக்க தன்னையே கொடுத்த இவளை இனி எப்படி போற்றிப் பாதுகாக்க வேண்டும் என்பதும் புரிந்தது..... மனமெங்கும் மான்சியின் மீதான நேசம் மத்தாப்பூவாய் பூத்து சிதற வேகமாக மான்சியின் அப்பாவிடம் போய் நெடுக்க அவர் காலில் விழுந்தான்

 “ மாமா மான்சிக்கு என்மீதான காதலை தவறா பயன்படுத்திய நான்தான் தப்பு செய்தவன்.... அதனால என்னை மன்னிச்சிடுங்க.... இனிமேல் மான்சியும் குழந்தையும் தான் என் வாழ்க்கையே.... தயவுசெய்து எங்களை மன்னிச்சு ஏத்துக்கணும் மாமா..” என்று சத்யன் வேன்ட... அவசரமாக எழுந்த ராஜவேலு சத்யனை தூக்கி அணைத்து

“ சத்யா இது நீங்க ரெண்டுபேரும் பிறந்தப்பயே கடவுள் போட்ட முடிச்சு இதை யாராலையும் மாத்த முடியாது சத்யா..... ஆனா எல்லாமே இப்படி முறையில்லாம நடந்ததை நெனைச்சாதான் ரொம்ப வருத்தமா இருக்கு.... இருந்தாலும் பரவாயில்லை நீங்க ரெண்டுபேரும் ரொம்ப நாளைக்கு சந்தோஷமா வாழனும்னு வாழ்த்தறேன் சத்யா” என்றவர் பக்கத்தில் இருந்த மான்சியையும் சேர்த்து அணைத்துக்கொன்டார்.

சிறிதுநேரத்தில் அங்கிருந்த கூச்சல் குழப்பம் எல்லாம் அடங்க.... சுதாகர் தான் மருத்துவமனைக்கு செல்வதாக கூறி விடைபெற..... வேலு தன் அப்பாவுக்கு போன் செய்வதற்காக தோட்டத்துக்கு போக.....மிச்சமிருந்த அனைவரும் தங்களது வீட்டுக்கு வந்த புதுவரவான தபஸ்யாவை சுற்றிலும் சூழ்ந்துகொண்டனர் மான்சி ரொம்பவே களைத்துப்போனவளாக சுவற்றில் சாய்ந்துகொள்ள..... அவளருகில் வந்த சத்யன் சுவற்றில் சாய்ந்திருந்த அவளை இழுத்து தன் மார்பில் சாய்த்துக்கொண்டு அவள் முகத்தை நிமிர்த்தி பார்த்தான்....

 அவள் கன்னத்தில் இவனின் விரல் தடங்கள் பதிந்து கன்றி சிவந்திருக்க... சத்யன் குனிந்து தன் உதட்டால் அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டான்... மான்சி அவன் சட்டையை கொத்தாக பற்றி தன்னோடு அவனை நெருக்கி இழுக்க..... சத்யன் தன் உதட்டை விலக்கிவிட்டு தன் சொரசொரப்பான அடிநாக்கால் அவள் கன்னத்தை அழுத்தமாக நக்கிவிட்டு அவள் சிவந்த கன்னத்துக்கு ஒத்தடமிட..... மான்சி ஸ்........ என்று மெல்லியதாக சத்தமிட்டாள் 

அப்போது அவர்கள் பின்னால் “ ம்ம் போதும்போதும் நிறுத்துங்க மிச்சமெல்லாம் தனியா ரூமிலே வச்சுக்கங்க “ என்ற அஸ்வினின் கிண்டல் குரல் கேட்டது...... இருவரும் அவசரமாக விலகி மான்சி தலையை குனிந்துகொள்ள.... சத்யன் அஸ்வினைப் பார்த்து லேசாக அசடுவழிய....  

அவர்களை பார்த்து சிரித்த அஸ்வின் “ ம் ரொம்ப வழியுது தொடச்சுகங்க மாமா “ என்றவன் சத்யன் நெருங்கி அவன் கைகளை பிடித்து குலுக்கி “ சத்தமில்லாம வெளியவே தெரியாம ரகசியமாக அப்பாவான உங்களுக்கு என் வாழ்த்துக்கள் மாமா”.. என்று கூற இப்போது மான்சியைவிட அதிகமாக சத்யன் வெட்கத்துடன் நெளிந்தவாறு தலையை குனிந்தான் .....

அவனைப்பார்த்து எல்லோரும் கொல்லென்று சிரித்தனர்.... கூச்சத்துடன் சத்யன் மான்சியின் கையை பிடித்து இழுத்துக்கொண்டு தோட்டத்துக்கு ஓடினான் 

மாமன் மகள் மான்சி - அத்தியாயம் - 8

“என்னால இதையெல்லாம் மறந்து உங்களை ஏத்துக்க முடியும்ன்னு தோணலை .... அப்படியே தோண்றினாலும் நிச்சயமா ஏத்து மாட்டேன்னுதான் நெனைக்கிறேன்” “நீங்க சொன்ன காரணத்தை என்னால ஒத்துக்க முடியலை சத்யா அதெப்படி கிட்டத்தட்ட ஐஞ்சு வருஷத்துக்கு முன்னாடி பிரிஞ்ச மனைவியை இன்னிக்கு காலையில தான் உங்களுக்கு நினைவு வந்ததா” “ இதை நான் நம்பனும்ன்னு நீங்க நெனைக்கறது எவ்வளவு பெரிய அறிவீனம்” “இதுபோல இன்னெரு முறை நடந்தா சத்தியமா நான் என் உயிரை விட்டுருவேன்....



“அப்படின்னா இப்போ ஏன் உயிரோட இருக்கேன்னு நெனைக்காதீங்க... என்னால இப்போ உயிரை விட முடியாது..ஏன்னா நான் செத்தா என் அண்ணன் வேலு உங்களை சும்மா விடமாட்டான்”.... “இப்பவும் நான் உங்களுக்கு சாதகமாகத்தான் இருக்கனும்னு நெனைக்கிறேன்ல்ல.... நான் ரொம்ப முட்டாள் சத்யன்” “உங்களுக்கு ஒன்னு தெரியுமா இனிமேல் உங்களை மாமான்னு கூப்பிடனும்னு நேத்து நைட்டுதான் ஆசையா நெனைச்சேன்”... “ ஏழு வருஷத்துக்கு முன்னால நீங்க என்னை வேண்டாம்ன்னு சொன்னப்பக் கூட எனக்கு இவ்வளவு வலிக்கலை சத்யன்..ஆனா இப்போவும் கூட வலி தெரியலை ஏன்னா மனசு அந்தளவுக்கு மறத்து போச்சு”

 “ஆனா இப்போ உங்களை சத்யான்னு கூப்பிடுற தகுதிகூட எனக்கு இல்லை...எனக்கு உங்கமேல என்ன உரிமை இருக்கு” “நான் ரெண்டாவது மனைவியா இருக்கறதுக்காக வருத்தப்படலை.... ஆனா அந்த ரெண்டு மனைவிக்கு உண்டான உரிமைகளை நான் யார்கிட்டயும் பிச்சையா வாங்க முடியாது” “இதையெல்லாம் நான் நேத்தே யோசிச்சுப் பார்த்திருக்கனும்.... ஆனா கண்கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம்னு சொல்வாங்களே அது போல ஆயிருச்சு என் நிலைமை”.... “சத்யன் இதுக்கும் மேல நாம ரெண்டு பேரும் சேரனும்னு என்ன கட்டாயம்.... இதுக்கு முன்னாடி நீங்க யாரோ நான் யாரோன்னு இருந்தோமே அதே போல இனிமேலும் இருக்கலாம்”

 “என் மனசு ரொம்ப ரணமாயிருச்சு இனி அந்த ரணத்தை எந்த மருந்தாலேயும் ஆத்த முடியாது” "இது எல்லாத்துக்கும் ஒரே முடிவு நாம ரெண்டு பேரும் விலகிவிடுவது தான் நல்லது... நாம என்ன இவ்வளவு நாள் சேர்ந்தா வாழ்ந்தோம்... ஐயோன்னு மனம் வேதனை பட.... நேத்து சந்திச்சோம் இன்னிக்கு விலகறோம் அவ்வளவுதான் ”

 “தயவுசெய்து இதுக்கும் மேல என்னை வற்புறுத்தினால் அது என்னை தற்க்கொலைக்கு தூண்டுவதற்கு சமம்.. அதனால என்னை விட்டுருங்க சத்யன் நான் கிளம்பறேன்....எனற மான்சி வேகமாக தனது பெட்டியை எடுக்க போக சத்யன் அவள் பின்னாலேயே ஓடி அவள் எதிரில் நின்று “அப்போ உன் முடிவில் எந்த மாற்றமும் இல்லையா.... எனக்காக இன்னும் ஒரே ஒரு முறை நல்லா யோசிச்சு பாரு மான்சி” கண்கலங்க சத்யன் கெஞ்சினான்... “ம்ஹூம் என்னை இப்போ விடுங்க... நான் அப்படி மறுபடியும் யோசிக்கனும்னா என் வீட்டில் போய் யோசிக்கிறேன்.... இங்கே இருக்கிற ஒவ்வெரு நிமிஷமும் எனக்கு நெருப்பு மேல நிக்கிற மாதிரி உடம்பெல்லாம் எரியுது அதனால என்னை விடுங்க நான் போறேன”...என்று மான்சி அவனை பார்த்து கண்கலங்க கையெடுத்து கும்பிட்டு வேண்ட

 சத்யன் அதற்க்கு மேல் எதுவும் இதை பற்றி பேசாமல் “சரி மான்சி நீ கிளம்பு நான் இதுக்கு மேல உன்னை வற்புறுத்த மாட்டேன்... ஆனா இனிமேல் இங்கே உன்னை நெனைச்சே ஒருத்தன் கொஞ்சம் கொஞ்சமா செத்துகிட்டு இருப்பான்ங்கறதை நீ மறந்திடாதே... அவ்வளவு என்னால சொல்ல முடியும்....சரிவா நானே உன்னை கொண்டு போய் புதூரில் நம்ம வீட்ல விட்டுர்றேன்.”என்ற சத்யன் கைநீட்டி அவள் கையிலிருந்த பெட்டியை வாங்கி ஜீப்பில் கொண்டு போய் வைத்தான் அவன் பின்னாலேயே வந்த மான்சி
“இல்ல நான் ஏதாவது பஸ்ஸில போய்க்கிறேன் .. நீங்க உங்க வீட்டுக்கு போங்க” என்று மான்சி சொன்னதும் .. வெடுக்கென்று அவளை திரும்பி பார்த்த சத்யன் கோபத்துடன் “ஏன்டி என்னை இப்படி சித்ரவதை பண்ற அந்த பஸ்ஸில வர்றது ஏன் என்கூட வரக்கூடாதா.. ஏறு ஜீப்ல”.. என்று கடுமையாக அதட்ட... மான்சி எதுவும் பேசாமல் ஏறி உட்கார்ந்து கொண்டாள்

 "நீ நீந்தி விளையாட.... "என் கண்ணீர் குளமா.... "கிடைத்தது ....? "உன் காலடிபட்ட இடத்தில்.... "சுவடுகள் விழவில்லை.... "காரணம்- நீ நடந்தது.... "மண்ணில் அல்ல... "என் மார்பில்.... ஜீப்பை ஸ்டார்ட் செய்து கிளம்பி சத்யன் அந்த மண்சாலையில் படுவேகமாக ஓட்டிக்கொண்டுப் போனான்.... அவன் ஜீப்பை ஓட்டம் வேகத்தில் அவனின் கோபம் தெரிந்தது.... ஏற்கெனவே சிவந்திருக்கும் சத்யனின் முகம் மேலும் சிவந்து காலைச் சூரியனின் உதயகிரகணம் போல் செந்நிறமாகியிருந்தது... அவனது அடர்த்தியான தலைமக்கேசம் கலைந்து காற்றில் அலைபாய்ந்து நெற்றியில் கற்றையாக விழுந்திருந்தது.... நெற்றியின் நரம்புகள் வரியோடி புடைத்திருந்தன... இரவு முழுவதும் விழித்திருந்ததால் கண்கள் இரண்டும் கொவ்வை பழம்போல் சிவந்திருக்க கண்களின் கீழே கருவளையம் விழுந்திருந்தது...

 கோபத்தின் காரணமாய் மூக்கின் நுனி அடர்த்தியான ரோஸ் நிறத்தில் விடைத்துக்கொண்டு இருந்தது.... உதடுகளை அழுத்தமாக வைத்து கீழுதட்டை பற்களால் கடித்து எதையோ அடுக்கிக்கொண்டு இருந்தான்..... கழுத்து நரம்புகள் விரைத்து புடைத்திருக்க.... நெஞ்சை நிமிர்த்தி விரைப்பாக அமர்ந்து ஜீப்பை வேகமாக செலுத்திக் கொண்டு இருந்தான்.. இந்த நிலையில் அவனை பார்த்தால்...நேற்று இரவு புது மனைவியுடன் முதலிரவை இன்பமாய் முடித்துவிட்டு... காலையில் வந்த அவசரத் தகவலால் அரக்கப்பரக்க எழுந்து அரைமனதுடன் புது மனைவியை அழைத்துக்கொண்டு மாமியார் வீட்டுக்கு போகும் கோபக்கார மருமகனை போல இருந்தான்

 அவன் கோபத்தில் ரோசம் வந்து ஜீப் அதிகமாக குலுங்க.... மான்சி தலைக்கு மேல் தொங்கிய பெல்ட்டை பிடித்துக்கொன்டாள்.....மெதுவாக ஓரக்கண்ணால் சத்யனைப் பார்த்தாள்.... நாயர் சொன்னதும் அவசரமாக கிளம்பி வந்திருப்பான் போலிருக்கிறது வெறும் சாம்பல் நிற அரைநிஜாரும் வெள்ளைநிற கையில்லா பனியனும் அணிந்திருந்தான்... மான்சிக்கு ஐயோ இதோடவா பொள்ளாச்சி வரை வரப்போகிறான் யாராவது பார்த்தால் என்ன நினைப்பார்கள் என்று நினைத்தாள் என்ன நினைப்பார்கள்.. ம்ம் இரவு முழுவதும் தூங்கி எழுந்து அப்படியே வருகிறான் என்று நினைப்பார்கள்.... ஆமாம் இவன் பல் தேய்த்து வாயை கழுவினானா என்று அவசரமாய் எண்ணமிட்டது

மான்சியின் மனது..... அவன் பல் தேயத்தால் உனக்கென்ன தேய்க்காவிட்டால் உனக்கென்ன... என்று அவள் அறிவு எரிச்சல்பட்டது.... இல்ல நைட்டெல்லாம் இந்த வாயை வச்சுத்தானே எல்லாம் செய்தான் அதான் காலையில் எழுந்து வாயையாவது கழுவினானா என்றுதான்.... என மான்சியின் பெண்மை நிறைந்த மனது வெட்கத்துடன் சொன்னது சத்யன் உதடுகளை அழுத்தமாக வைத்துக்கொண்டு அவளிடம் எதுவும் பேசக்கூடாது என்று முடிவு செய்திருக்க... மான்சி காய்ந்திருந்த தொண்டையை எச்சில் விழுங்கி சரி செய்துகொண்டு “ என்னை டாப்சிலிப் பஸ்ஸ்டாண்டிலேயே விட்ருங்க நான் பஸ்ல போய்க்கிறேன்”என்று சொல்லி வாயை மூடுவதற்குள்..

சத்யன் வேகமாக திரும்பி எதுவும் பேசாமல் தன் சிவந்து பார்வையால் அவளை முறைத்தான் ‘அய்யா பெரிய இவரு மொறைக்கிறாரு... இவரு மொறைச்சா நாங்க அப்படியே பயந்து போயி இவருக்கு பணிஞ்சு போவமாக்கும் ம்ம் நெனைப்புத்தான் என்று மான்சி மனதில் எண்ணமிட்டாலும் அவனின் பார்வைக்கு பதில் சொல்பவளாக... “அது நீங்க தூங்கி எழுந்து இந்த மாதிரி வந்துட்டீங்க இதோட எப்படி பொள்ளாச்சி வரை போறது” என்று தயங்கிபடி அவன் உடையை கைகாட்டி மான்சி சொல்ல வெகுநேரம் வாயை திறக்காத சத்யன் அவளை திரும்பி நேராகப் பார்த்து

“ ஏன் டிரஸ் போட்டுதானே இருக்கேன் நிர்வாணமா ஒன்னும் இல்லையே.... அப்படியே நிர்வாணமா இருந்தாலும் அதனால உனக்கென்ன வந்தது.... விடியவிடிய ரெண்டு பேரும் ஒட்டுதுணி கூட இல்லாம நிர்வாணமாக அணைச்சுகிட்டு தானே கிடந்தோம்....இப்ப மட்டும் பார்க்க கண்ணு கூசுதா”....என்று சத்யன் வேண்டும் என்றே விளக்கமாக எகத்தாளமாக கேட்டான். மான்சி தன் கைகளால் காதுகளை பொத்திக்கொண்டாள்.... அவளுக்கு ச்சே இவனிடம் போய் ஏன் உடையை பத்திச் சொன்னோம் என்று ஆகிவட்டது.

 “என்ன காதை பொத்திக்கிட்ட நீ காதை பொத்தினால் நேத்து நைட்டு நடந்ததெல்லாம் இல்லேன்னு ஆயிருமா... "இல்ல அப்புறமா நாம ரெண்டு பேரும் மறுபடி மறுபடியும் செய்ததெல்லாம் எதுவும் உன்மை இல்லைன்னு ஆயிருமா"…. "இல்ல இந்த மாதிரி டவுசரோட வந்தா எவனாவது கல்லால் அடிப்பான உன் அண்ணன்காரன் வேலு உள்பட"... "ஏன்னா உனக்கு ஏதாவதுன்னா அவன் என்னை காலி பண்ணிடுவான்னு நீதானே சொன்ன அதையும் இன்னிக்கு பார்த்துறேன் அவனா நானான்னு".... "யாரை யார் காலி பண்றாங்கன்னு பார்க்கலாம் அமைதியாக இருந்தா என்னை என்ன கேனையன்னு நெனைச்சிட்டானுங்களா"....

 "முன்னாடி ஒதுங்கிப் போனேன்னா அது வேற ஆனா இப்போ அப்படியில்லை ரெண்டுல ஒன்னு பார்க்காம விடமாட்டேன்".... "என்ன சொன்ன உன் வேலு அண்ணன் என்னை சும்மா விடமாட்டானா... அதையும்தான் பார்க்கலாம்".... "அக்கா புருஷனாவது மயிராவது எவனும் எனக்கு தேவையில்லை".... "உன்னை எவனுக்கும் கல்யாணம் பண்ணிக்கொடுக்காமா வீட்டுல வச்சுகிட்டு அவன் என்ன பண்ணப்போறானாம்"....என்று சத்யன் ஜீப்பை விட அதிகமாக ஆத்திரத்துடன் உறும அவன் முகம் நெருப்புப் பந்து போல ஜொலித்தது மான்சி கைகால்கள் தடதடவென உதற ஆரம்பித்தது...

அடப்பாவி இவன் சொல்றதை பார்த்தால் நேத்து இங்கே நடந்ததை வீட்ல எல்லார்கிட்டயும் சொல்லி விளக்கம் கேட்ப்பான் போல இருக்கே.... அடக்கடவுளே இதுக்குத்தான் இப்போ கூடவே வர்றானனா.... இப்போ என்ன செய்றது என்று யோசித்த மான்சி .... "சத்யன் ஜீப்பை கொஞ்சம் நிறுத்துங்க" என்று அவசரமாக சற்றே உரக்க சத்தமிட்டு கத்த.... சத்யன் நச்சென்று பிரேக்கை அழுத்த.... வேகமாக ஓடிக்கொண்டு இருந்த ஜீப் பயங்கர சத்தத்துடன் நின்றது

 "அவசர பிரிவில் இருக்கும் ....
 "நோயாளியை .... "எட்டிப் பார்ப்பது போல்.... "
ஒரு முறையாவது என்னைப் பார்....
. "என் காதல் உயிர் பெறும்.

ஜீப்பை நிறுத்திய சத்யன் அவளை பார்த்து “ எதுக்கு வண்டியை நிறுத்தச்சொன்ன”...என்று கோபமாக கேட்க.... மான்சிக்கு அவன் கோபத்தை கண்டு உள்ளூர பயம் வந்தாலும் சமாளித்துக் கொண்டு அவனை நேராகப் பார்த்து..”நீங்க இப்போ என்ன சொன்னீங்க”..என்று நடுக்கத்துடன் கேட்டாள் “ம் ஏன் உன் காதிலே விழவில்லையா.... உன்கூட பொள்ளாச்சிக்கு வர்றேன்னு சொன்னேன்... அங்கே வந்து எவன் என்னை என்ன கேள்வி கேக்குறான்னு பார்க்கறேன்னு சொன்னேன் இன்னிக்கு ரெண்டுல ஒன்னு பார்க்காம விடப்போறதில்லன்னு சொன்னேன்”...என்று சத்யன் சொல்லி முடிக்கும் முன மான்சி அவன் கைகளை அவசரமாக பற்றிக்கொண்டாள்...

 “ ஐயோ சத்யன் வீட்ல போய் இங்கே நடந்ததை சொல்லி பிரச்சனை பண்ணாதீங்க அப்புறமா எல்லாரும் என்ன நினைப்பாங்க.... நான் யார் முகத்திலேயும் முழிக்க முடியாது.... சத்யன் நீங்க யார்கிட்டயும் இதை பத்தி சொல்லாதீங்க.... அதோட என் மானமே போயிடும்.... நீங்க பொள்ளாச்சிக்கு வரவேண்டாம் இப்படியே திரும்பி போயிருங்க... என்று மான்சி அவன் கைகளை பற்றிக்கொண்டு கெஞ்ச “ம்ம அதுமட்டும் நடக்காது மான்சி உன் அண்ணன் என்னை சும்மா விடமாட்டான்னு சொன்னேல....இப்போ போய் அவன்கிட்டேயே கேட்கிறேன் டேய் வேலு மச்சான் நானும் உன் தங்கச்சியும் நேத்து நைட்டெல்லாம் ஐஞ்சு வாட்டி *** டா இப்போ என்னை என்னடா பண்ணப்போறன்னு....ம் சொல்லு மான்சி நான் சொல்றது கரெக்டா தானே”... என்று சத்யன் வக்கிரமாக சிரித்துக்கொண்டே மான்சியிடம் கேட்க... மான்சிக்கு எல்லாமே புரிந்து போனது.....

 நான் கிடைக்கவில்லை ஊருக்கு போகிறேன் என்றதும்.... இவன் இப்படியெரு ஆயுதத்தை பயன்படுத்துகிறானா.... இவனிடம் நமது கோபம் செல்லுபடியாகாது என்று மனதில் நினைத்தவள் “ இதோ பாருங்க சத்யன் நான் உன்மையிலேயே உங்களை உயிரா நேசிச்சு தான் உங்ககூட சந்தோஷமா இருந்தேன் .... ஆனா நீங்க அதை எல்லார்கிட்டயும் சொன்னா அது நமக்குள்ள நடந்த உறவையே கொச்சை படுத்தற மாதிரி இருக்கும்.... அதனால நம்ம பிரச்சனையை நாமலே பேசி தீர்த்துக்கலாம் வேற யாரும் இதிலே தலையிட வேண்டாம்... என்ன சொல்றீங்க”... என சத்யனைப் பார்த்து கேட்க சத்யனுக்கு வந்த சிரிப்பை கஷ்டப்பட்டு அடக்கிக்கொண்டு ‘அப்படி வாடி வழிக்கு’ என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டு

 “ நம்ம பிரச்சனையை எப்படி பேசி தீர்த்துக்கலாம்ன்னு சொல்ற .... நீதானே நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் இனிமேல் ஒத்துவராதுன்னு சொன்ன... அதான் வீட்டுக்கு போய் வீட்ல இருக்கிற பெரியவங்ககிட்ட நடந்ததை சொல்லி நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் ஒத்து வருமா வராதான்னு கேட்கலாம்ன்னு பார்த்தேன்.... இப்போ பார்த்தா நீ இப்படி சொல்ற... சரி உன் யோசனையைச் சொல்லு சரியா வருதான்னு பார்க்கலாம்”... என்று என்னவோ இவளுக்காக பெரிதாக எதையோ விட்டு்க் கொடுப்பவனை போல சத்யன் நக்கலாக பேச... மான்சிக்கு கோபம் பொத்துக்கொண்டு வந்தது....

இருந்தாலும் தற்போதைய சூல்நிலை சரியில்லை என்பதை உணர்ந்து தனது கோபத்தை தனித்து கொண்டு....”சத்யன் நான் சொல்றதை கேளுங்க நீங்க இன்னிக்கு காலையில அதுமாதிரி உங்க மனைவியோட பெயரை சொன்னது தப்புதானே.......... என்று அவள் சொல்லிகொண்டு இருக்கும் போதே சத்யன் அவளை கையசைத்து தடுத்து “அவ இப்போ என்னோட மனைவி இல்லை அது முடிஞ்சுபோன கதை அதை மறுபடியும் கிளறாதே.... இப்போதைக்கு என் பொண்டாட்டி நீதான்.... இதை நீ ஒத்துக்கலைன்னாலும் உன்மை இதுதான் இதை யாராலுமே மாத்த முடியாது”.... என்று தன் இடுப்பில் கைவைத்துக்கொண்டு அலட்சியமாக சொல்ல........ மான்சிக்கு உள்ளே புகைந்தது

 “ அதை பத்தி பிறகு யோசிப்போம்....என்னால காலையில நடந்த எதையுமே ஏத்துக்க முடியலை.... மூளை செயலிழந்து போனாப்ல இருக்கு.... நீங்க எனக்கு யோசிக்க கொஞ்சம் டைம் கொடுக்கனும்.... அதுக்கு நாம கொஞ்ச நாள் ஒருத்தரையொருத்தர் பார்த்துக்காம விலகியிருக்கனும்.... எனக்காக நீங்க இதுக்கு ஒத்துக்கனும்”.... என மான்சி அவனை வேண்டி கேட்க.............சத்யன் அவளை நம்பாமல் பார்த்தான்

 “இதை எப்படி மான்சி நான் நம்பறது.... இங்கேயிருந்து போனபிறகு என்னை ஏமாத்திட்டேனா நான் என்ன பண்றது சொல்லு “.... என்னமோ இருவரும் பலவருடங்களாக ஒத்துமையா வாழ்ந்து இன்னிக்கு ஏதோ ஒரு சின்ன பிரச்சனைக்கு மான்சி ஊருக்கு போவதுபோல சத்யன் பேசியது மான்சிக்கு கடும் ஆத்திரத்தை உண்டு பண்ண.....”ஆமாம் என்னை நம்பித்தான் ஆகனும் உங்களுக்கு வேற வழியில்லை.... அப்படி நம்ப முடியலைன்னா நான் ஏழு வருஷத்துக்கு முன்னாடி எடுத்த முடிவைத்தான் இப்பவும் எடுக்கனும்.... எனக்கும் வேற வழியில்லை.’’....... என்று கோபமாய் பேசிய மான்சி...... தான் பிளேடால் அறுத்துக் கொண்டு தையல் போடப்பட்ட தனது கையின் மணிக்கட்டை சத்யன் முன்னால் நீட்டி கான்பிக்க......



அதை பார்த்தவுடனே சத்யனின் கோபம்.. நக்கல்.. .ஏளனம்.. அலட்சியம்..எல்லாம் காணாமல் போக... காற்று போன மாதிரி சட்டென அடங்கி “ சரி மான்சி நீ கிளம்பு நான் அங்கே வந்து யார்கிட்டயும் எதுவும் சொல்லலை..... உன்னோட இஷ்டப்படி இரு.... ஆனா என்னை புரிஞ்சுக்க முயற்ச்சிப் பண்ணு...... நான் செய்ததை மன்னிச்சு என்னை ஏத்துக்க மான்சி... அது மட்டும் எனக்கு போதும்.... சரி வா போகலாம்”.... என்று குரலில் சுரத்தே இல்லாமல் பேசிவிட்டு சத்யன் ஜீப்பில் ஏறினான்

 மான்சிக்கு அப்பாடா என்று பெருமூச்சு வர நிம்மதியாக ஜீப்பில் ஏறி அவன் பக்கத்தில் அமர்ந்தாள் ஆனால் சத்யனின் முகம் செத்த பிணத்தின் முகம் போல கருத்து இறுகியிருந்தது. சத்யன் அத்தோடு மவுனமாகிவிட... ஜீப் வழியில் எங்கேயும் நிற்க்கவில்லை..... பொள்ளாச்சியில் சத்யன் வீட்டில் சென்று ஜீப் நின்றதும்.... மான்சி ஜீப்பிலிருந்து இறங்காமல் சத்யனை திரும்பி பார்க்க..... அவன் என்ன என்பது போல புருவத்தை உயர்த்தி கேட்டான் “நீங்க உள்ளே வந்து யார்கிட்டேயும் எதுவும் சொல்ல மாட்டீங்களே” என மான்சி கண்கலங்க சத்யனிடம் கேட்டாள் சத்யனுக்கு அவளை கண்கலங்க பார்த்ததும் மனசு அய்யோ என வேதனை பட்டது....

ச்சே இவளை அப்படி பேசி மிரட்டியிருக்க கூடாதோ என நினைத்தவன்....சற்று நகர்ந்து அவளுடைய கையை எடுத்து தன் மார்பில் வைத்துக்கொண்டான் “மான்சி உன் மனசு வேதனை படும்படி நான் எப்பவுமே நடந்துக்க மாட்டேன்.... எனக்கு உன் சந்தோஷம் ரொம்ப முக்கியம் மான்சி... ஆனால் நீ என்னை விட்டு போய்டுவியோ என்ற பயத்தில் தான் அப்படி பேசிவிட்டேன்.... மத்தபடி நீ நினைப்பதைத்தான் எப்பவுமே செய்றதுன்னு நான் முடிவு பண்ணி ரொம்ப நேரம் ஆச்சு மான்சி... அதனால என்னை பத்தி நீ பயப்பட வேண்டாம் வா போகலாம்.” என்ற சத்யன் அவள் கையை விடுவித்து விட்டு இறங்கி வீட்டுக்குள் போனான்

 அவன் பின்னே போன மான்சி வீட்டில் தன்க்கு கொடுத்திருந்த அறைக்கு போய்விட... சத்யன் யாரிடமும் எதுவும் பேசாமல் தனது அறைக்குள் நுழைந்து விட... ரஞ்சனி மட்டும் இவர்கள் இருவரையும் கவனித்தாள்.... ஏன் இவங்க ரெண்டு பேரும் இப்படி உம்முன்னு இருக்காங்க என நினைத்துக்கொண்டே மான்சியின் அறைக்கு போனாள் ரஞ்சனியை பார்த்ததும் மான்சி சற்றே மிரண்டு அவசரமாக.... “என்ன அண்ணி” என்று கேட்டதும் “இரு இரு ஏன் இப்படி பதற்றமா இருக்க நான் சும்மாதான் வந்தேன்...ஆமா உனக்கு சத்யனுக்கும் ஏதாவது பிரச்சனையா அவனும் முறைச்சு கிட்டு ரூமுக்கு போறான் ... நீயும் என்னவோ இங்கே ரொம்ப பதற்றமா இருக்க என்ன விஷயம் மான்சி.”

என ரஞ்சனி கேட்டதும் மான்சி அவளுக்கு என்ன பதில் சொல்வது புரியாமல் ஒருகணம் விழித்து பிறகு சமாளித்துக்கொண்டு “ ம் அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லே அண்ணி எனக்கு காலையில அவசரமா ஒருதகவல் வந்தது அதனால கிளம்பிட்டேன்.... அவர் தூங்கிகிட்டு இருந்தார் அப்படியே தூக்கக்கலக்கத்தில் வந்ததால் அப்படி இருக்காரோ என்னவோ”என்று மனதை திடப்படுத்திக்கொண்டு பதில் சொன்னாள் சிறிதுநேரம் அவள் முகத்தையே உற்று பார்த்த ரஞ்சனி “அது சரி நீ ஏன் இப்படி என்னவோ நாலுநாளா சாப்பிடாம கண்முழிச்சு கஷ்டப்பட்டவ மாதிரி இருக்க என்னம்மா உடம்புக்கு ஏதாவது சரியில்லையா”என்று கரிசனமாக கேட்க

 “ம்ஹூம் உடம்புக்கு ஒன்னும் இல்லை அண்ணி நேத்து நானும் சத்யனும் அங்கே சுத்தி பார்க்கலாம்னு போனப்போ ஒரு யானைக் கூட்டம் எங்களை விரட்டுச்சு அதுங்க கிட்டே இருந்து தப்பிச்சு வர்றதுக்குள்ள ரொம்ப கஷ்டப்பட்டுட்டோம் அதான் கொஞ்சம் டயர்டா இருக்கு” என்று எதைஎதையோ பேசி சமாளித்து ரஞ்சனியை வெளியே அனுப்பிய மான்சி அவசர அவசரமாக தான் சென்னை கிளம்புவதற்கு ரெடியானாள் அதற்க்குள் அழகம்மை அங்கே வந்து “என்னடி இப்போ எங்க கிளம்பற” என கேட்க “இல்லம்மா என் பிரன்ட் அர்ச்சனா அவ கம்பெனியில் எனக்கு ஜாப்க்கு ஏற்பாடு பண்ணிருக்காளாம் நான் உடனே போகனும் நீங்க வேனா இருந்து வாங்க நான் கிளம்பறேன்” என்று மான்சி தீர்மானமாகச் சொன்னாள்

 அவள் அப்படி சொன்னதும் வேறு வழியில்லாமல்” சரி மான்சி அப்ப நீ கிளம்பு நான் தாத்தாக்கூட ரெண்டு நாள் இருந்துட்டு வர்றேன்” என்று சொன்ன அழகம்மை மான்சி சென்னை கிளம்புவதற்கானா ஏற்பாடுகளை செய்தாள் மான்சி சென்னைக்கு போவதை ரஞ்சனி மூலம் கேள்விப்பட்ட வேலு அவசரமாக சத்யன் வீட்டுக்கு வந்தவன் நேராக மான்சி அறைக்கு போக அங்கே சத்யன் இருந்தான்...

ஆனால் மான்சி அங்கே இல்லை “சத்யா மான்சி எங்க போயிருக்கா”என வேலு சுவற்றை பார்த்துக்கொண்டு கேட்க “எனக்கு தெரியாது நானும் இப்போதான் வந்தேன் பாத்ரூமில் இருக்கான்னு நெனைக்கிறேன்” என்று தரையை பார்த்துக்கொண்டு பதில் சொன்னான் அப்போது பாத்ரூம் கதவை திறந்து வெளியே வந்த மான்சி இருவரையும் பார்த்துவிட்டு திகைப்புடன் அப்படியே கதவின் மேல் சாய்ந்துவிட்டாள் "என்னம்மா அதுக்குள்ளே ஊருக்கு கிளம்பறயமே ரஞ்சனி சொன்னா என்னாச்சு மான்சி" என வேலு கேட்டதும் மான்சி திரும்பி சத்யனைப் பார்த்தாள்

 அவனோ மான்சி முகம் கழுவியதால் தண்ணீர் கழுத்தில் வழிந்து மார்பை நனைத்திருக்க அதையே உற்று பார்த்துக்கொண்டு இருக்க..... அதை பார்த்ததும் மான்சிக்கு ஆத்திரம் வர ச்சே என்ன மனுஷன் இவன் அண்ணன் எதிர்லேயே இப்படி பார்க்கிறானே என நினைத்து திரும்பிக்கொன்டு வேலுவுக்கு பதில் சொன்னாள் அவள் சொன்னதை கவனமாக கேட்ட வேலு "சரிம்மா நீ கிளம்பு நான் கூட்டிட்டு போய் ரயில்வே ஸ்டேஷனில் விடுறேன்" என்றதும் சத்யன் அவசரமாக எழுந்தான்சத்யன்

அவசரமாக எழுந்து மான்சியின் அருகில் வந்து நின்று கொண்டு “இல்ல இல்ல மான்சியை நானே ஸ்டேஷனுக்கு கூட்டிப்போறேன்.... நீங்க ஏதாவது வேலை இருந்தா அதை பாருங்க” என்று சத்யன் கூற வேலு முகம் கோபத்தில் ரத்தமென சிவக்க “ என் தங்கச்சிய கூட்டிப்போகறத விட எனக்கு வேற வேலை எதுவும் இல்லை...” என சத்யனைப் பார்த்து சொன்னவன் மான்சியிடம் திரும்பி “ ம் புறப்படு மான்சி” என்று அதிகாரமாக கூறிவிட்டு அறையை விட்டு வெளியேறினான் வேலு போனவுடன் சத்யன் மான்சியை பார்த்து “ என்ன உன் அண்ணன் என் தங்கச்சி என் தங்கச்சின்னு உருகுறான்... பாவம் அவன் தங்கச்சி நேத்து நைட்ல இருந்து என் பொண்டாட்டி ஆயிட்டான்னு அவனுக்கு தெரியாதில்ல... நான் வேனும்னா போய் அதை விளக்கமா சொல்லிட்டு வரவா மான்சி’” என்று சத்யன் ஏளனமாக கேட்க .....

மான்சி தலையில் கைவைத்துக்கொண்டு அப்படியே தரையில் அமர்ந்துவிட்டாள். சத்யன் அவள் தோளைப் பற்றி எழுப்பி தன் எதிரில் நிறுத்தி அவளின் கலங்கிய கண்களை பார்த்துக்கொண்டே “ பயப்படாத மான்சி நான் எதுவும் சொல்லலை..... ஆனா நீ போய் உன் அண்ணங்கிட்ட நீ என்கூட ஸ்டேஷன் வர்றதா சொல்லனும்.... அதுவும் இப்பவே சொல்லிட்டு அவன வரவேண்டாம்ன்னு சொல்லு போ”... என்று அவள் தோளில் கைவைத்து வெளியே தள்ளிக்கொண்டு போனான்

 மான்சி அறைக்கதவை நெருங்கியதும் சத்யனின் கையை தட்டிவிட்டு “ நான் போய் அண்ணனிடம் சொல்றேன் நீங்க வெளியே போங்க” என்று எரிச்சலாக சொல்லிவிட்டு அண்ணனைத் தேடி போனாள் சத்யன் அவள் போவதையே சிறிதுநேரம் பார்த்துவிட்டு தனது அறைக்கு போனான்.... சத்யன் அறைக்கு போய் கொஞ்ச நேரத்தில் மான்சி அவன் அறைக்கு வந்தாள்.... சத்யன் திரும்பி ஆச்சரியமாக அவளை பார்த்து “ என்ன மான்சி என் ரூமுக்கு வந்திருக்க உன் அண்ணனிடம் பேசிட்டியா’ என கேட்டான்

 “ ம் எப்படியோ பேசி சமாளிச்சு அவரை வீட்டுக்கு அனுப்பிட்டேன்.... ஆனா அவர் புரியாம என்னை சந்தேகப்படுற மாதிரி பார்த்துட்டு போறார்.... ஏன் நீங்க இப்படி என்னை மிரட்டிகிட்டே இருக்கீங்க சத்யா.... எனக்கு நீங்க பண்றது சுத்தமா பிடிக்கலை யார் கூட்டிப் போனா என்ன ஏன் இப்படி நடந்துக்கிறீங்க’’என மான்சி கண்ணீருடன் தலைகவிழ்ந்து சொல்ல சத்யன் மான்சியின் முகத்தை தன் விரல்களால் நிமிர்த்தி அவள் நெற்றியில் தனது உதடுகளை பதித்து “ வேனாம் மான்சி அழாதே நான் ஒன்னும் உன்னை மிரட்டலை.... இன்னும் கொஞ்ச நேரம் உன்கூட உன்னை பார்த்துகிட்டு இருக்கனும்னு நெனச்சேன்...

அதுக்காகத்தான் அப்படி சொன்னேன் இது தப்பா மான்சி... உன்னை நானே ரயில்வே ஸ்டேஷன் கொண்டு போய் விடுறேன் மறுக்காதே மான்சி ப்ளீஸ்” என்று சத்யன் கெஞ்சலாக கேட்டான் அவன் கைகளில் தான் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பலவீனமடைந்து கொண்டு இருப்பதை உணர்ந்த மான்சி அவன் கைகளை விலக்கிவிட்டு சற்று தள்ளி நின்று “ நீங்க உன்மையிலேயே என்மேல் அன்பு வச்சுருக்கீங்கன்னா நான் சென்னைக்கு போனபின் என் மனசு மாறுகிற வரைக்கும் நீங்க காத்திருக்கனும் இதுதான் நீங்க எனக்கு செய்ற பெரிய உதவி..... என்னை எந்தவிதத்திலும் தொந்தரவு செய்யமாட்டேன்னு தயவுசெய்து என் தலைமேல் கைவைத்து சொல்லுங்க’’.... என்று தீர்க்கமாக கேட்டாள்



சத்யன் அவள் முகத்தையே சிறிதுநேரம் உற்றுப் பார்த்துவிட்டு பிறகு அவள் தலைமீது கைவைத்து “ மான்சி என்னால உனக்கு எந்த தொல்லையும் வராது இது உறுதி.... உன் மனது மாறுகிற வரைக்கும் நான் காத்திருப்பேன் இதுவும் உறுதி.” என்று சொன்னதும் மான்சி அவனிடமிருந்து விலகி வாசல் கதவருகே போய் நின்று “ நான் கீழே போய் ரெடியாகிறேன் நீங்க சீக்கிரமா வாங்க” என்று சொல்லிவிட்டு வேகமாய் கீழே போய்விட்டாள்

 மான்சி அனைவரிடமும் விடைபெற்று காரில் ஏற.... வேலு மட்டும் சத்யனை முறைத்துக்கொண்டு இருக்க.... மான்சியும் சத்யனும் காரில் பொள்ளாச்சி ரயில் நிலையத்துக்கு கிளம்பினார்கள்

 மான்சி காரின் முன்புறத்தில் அமர்ந்திருக்க சத்யன் காரை ஓட்டியபடி மவுனமாக வந்தான்.... கார் ஆனைமலையை கடந்து பொள்ளாச்சி சாலையில் விரைந்தது....

மாமன் மகள் மான்சி - அத்தியாயம் - 9

மான்சிக்கு சத்யனின் மவுனம் மனதை சுட என்ன செய்வது என்று யோசித்து பிறகு அவனை பார்த்து “ காரை வழியில எங்கயாவது நிறுத்தி ஒரு தண்ணீர் பாட்டில் வாங்குங்க” என்று சொல்ல...... சத்யன் “ம்” என்று மட்டும் சொன்னான் காரை வழியில் ஒரு கடையில் நிறுத்தி தண்ணீர் பாட்டில் ஒன்றை வாங்கி மான்சிடம் கொடுத்துவிட்டு “ வேற ஏதாவது வேனுமா “ என கேட்க.... அவள் வேண்டாம் என்று தலையசைத்தாள்.

மறுபடியும் கார் கிளம்ப உள்ளே மவுனம் ஆட்சி செய்தது...மான்சி அந்த மவுனத்தை களைத்து “ நீங்க இனிமேல் அடிக்கடி வீட்டுக்கு வந்து பிசினஸை எல்லாம் பார்க்கனும் பாவம் மாமா இந்த வயசில ரொம்ப சிரமப்படுறாரு” என கூறினாள் சத்யன் லேசாக முகம் மலர அவளை திரும்பி பார்த்து....” ம் உத்தரவு பொண்டாட்டி.... உத்தரவு மட்டும் போடுறீங்க.... ஆனா ஒரு பொண்டாட்டிக்கு உண்டான கடமையை மட்டும் செய்யாதீங்க பொண்டாட்டி” என்று பொண்டாட்டி என்ற வார்த்தையை அழுத்தமாய் பலமுறை சொல்ல மான்சியின் முகம் லேசாக வெட்கத்தை பூசிக்கொள்ள உதட்டில் லேசான புன்னகையுடன் “ அந்த கடமையை நான் உங்களுக்கு பொண்டாட்டியான பிறகு பார்க்கலாம்.... இப்போ கொஞ்சம் சீக்கிரமா போங்க ரயிலை விட்டுற போறேன்” என்றாள்.



“அதெல்லாம் கரெக்டா டைமுக்கு போயிருவேன்”.... என்றவன் அவளை திரும்பி பார்த்து குரலில் தாபத்துடன் “ மான்சி” என்று அழைக்க...... அவளிடமிருந்து எந்த பதிலும் இல்லை சத்யன் காரை ஓரங்கட்டி நிறுத்திவிட்டு முழுவதுமாக அவள் பக்கம் திரும்பி உட்கார்ந்து “ மான்சி இத்தோட உன்னை பார்க்க இன்னும் எவ்வளவு நாள் ஆகுமோ அதனால”... என்று அவன் நிறுத்த..... மான்சி சட்டென நிமிர்ந்து அவனை பார்க்க....... அவன் அவளின் உதடுகளை பார்த்துக்கொண்டே தன் வலது கைவிரல்களை குவித்து “ ப்ளீஸ் மான்சி” என்று கெஞ்ச..... மான்சி அவன் என்ன கேட்கிறான் என்பது புரிந்து விதிர்த்துப்போய் மவுனமாக தலைகுனிய சத்யனுக்கு அவளின் மவுனம் துணிச்சலைத் தர அவள் இருக்கையின் பக்கம் சரிந்து அவளை தோள்களை பற்றி தன்புறமாக இழுத்து தன் மார்பில் சாய்த்து... அவள் முகத்தை நிமிர்த்தி அவளின் தேன் சுமந்த உதடுகளையே சற்று நேரம் உற்று பார்த்தான் மான்சி முகம் கலவரமாக இருக்க கண்களை இருக்கமாக மூடிக்கொண்டு இருந்தாள்

 சத்யன் அவளின் மூடிய விழிகளில் தன் உதட்டை அழுத்தமாக பதித்து முத்தமிட்டுவிட்டு மெதுவாக தன் உதடுகளை கீழே பயனித்து அவளின் இதழ்களுக்கு வந்தான்.... காற்றில் காய்ந்து போயிருந்த அவள் இதழ்களை தன் நாக்கால் தடவி ஈரப்படுத்தினான்.... பிறகு அவள் கீழுதட்டை அழுத்தமாக கவ்வி தனக்குள் இழுக்க.... அவள் கீழுதடு மொத்தமும் சுருண்டு அவன் வாய்க்குள் போக... சத்யன் அவள் உதட்டில் என்னமோ பால் சுரப்பது போல உறிஞ்சி இழுத்து சப்ப.... மான்சியின் கைகள் அவளையும் அறியாமல் உயர்ந்து அவன் சட்டை காலரைப் பற்றி அவன் முகத்தை தன் முகத்தோடு இழுத்து அழுத்தியது சத்யன் அவளின் ஒத்துழைப்பை உணர்ந்து அவளின் இதழ்களை சப்பியபடி இன்னும் அதிகமாக அவளை தன்புறம் சரித்து தன் மடியில் கிடத்தி குனிந்தவாக்கில் இதழ்களை பிளந்து நாக்கை உள்ளே செலுத்தி தன் வாயில் சுரந்த உமிழ்நீரை அவள் வாய்க்கு மாற்ற... மான்சி முதலில் திமிறி அவன் எச்சிலை வெளியே தள்ள முயற்சிக்க... சத்யன் அவள் வாயோடு தன் வாயை இருக்கமாக வைத்திருந்ததால்அவள் வெளியே துப்பிய உமிழ்நீர் மறுபடியும் அவள் வாய்க்குள்ளேயே இறங்கி அவள் தொண்டையை நனைத்தது சத்யன் வெகுநேரம் அவள் வாயின் எச்சிலை உறிஞ்சி அதை தனது எச்சிலுடன் கலந்து நாக்கால் குழப்பி பிறகு மறுபடியும் அவள் வாய்க்குள் அனுப்பிக்கொண்டு இருக்க...... இப்போது மான்சியும் அதை எதிர்க்காமல் கண்மூடி கிடந்தாள்.

   சத்யன் அவள் உதடுகளை விட்டுவிட்டு சற்று கீழே இறங்கி அவளின் மார்பில் தன் முகத்தை வைத்து இப்படியும் அப்படியுமாக தேய்க்க..... சத்யனின் உடல் சூடேறி கைகள் அவளின் ஒருபக்கத்து மார்பை பற்றி அமுக்கியது ....... அப்போது அவர்களை கடந்து சென்ற ஒரு வாகனம் ஹாரனை அதிகமாக ஒலித்து விட்டு போக..... இருவரும் திடுக்கிட்டுப்போய் விலகி நிமிர்ந்தனர் ......இவர்களை கடந்து சென்ற வாகனம் நிச்சயமாக இவர்களின் நெருக்கத்தை கண்டுதான் ஹாரனை அடித்திருக்க வேண்டும் மான்சிக்கு அவமானமாக இருந்தது ச்சே நடுரோட்டில் இப்படி நடந்து கொண்டோமே என நினைத்து வேதனையுடன் தன் முகத்தை காரின் ஜன்னல் வழியாக திருப்பி கொள்ள..... சத்யன் அவளின் சங்கடத்தை உணர்ந்து எதுவும் பேசாமல் காரை கிளப்பியவன்..... அத்தோடு காரை ரயில் நிலையத்தில்தான் நிறுத்தினான்


 மான்சி அமைதியாக இறங்கி தனது பெட்டியை எடுக்க.... சத்யன் அவள் கைகளை விலக்கி பெட்டியை தான் எடுத்துக்கொண்டு நின்றிருந்த ரயிலில் ஏறி ஒரு இருக்கையை பார்த்து பெட்டியை வைத்துவிட்டு இறங்கி ஜன்னலருகே வந்து நின்றான் மான்சி தனது சீட்டில் அமர்ந்துவிட்டு ஜன்னல் வழியாக சத்யனை பார்க்க..... அவனின் ஏக்கம் நிறைந்த கண்கள் அவள் மனதை என்னவோ செய்ய தலையை குனிந்து கொண்டாள்..... சிக்னல் கிடைத்து ரயில் புறப்பட ஆயத்தமாக சிக்னல் கிடைக்காத சத்யன் ஜன்னல் கம்பியை பிடித்தபடி தயங்கி நிற்க்க..... மான்சி மெதுவாக நிமிர்ந்து ஜன்னல் கம்பியை பற்றியிருந்த அவன் விரல்கள் மேல் தன் கையை வைத்து அழுத்தி “நான் கிளம்பறேன் சத்யா” என்று சொன்னதும்..... சத்யன் பளிச்சென்று முகம் மலர்ந்து “ம் போய்ட்டு வா மான்சி உனக்காக நான காத்திருக்கிறேன்’” என்று சொல்லி அவளை வழியனுப்பினான்

 "வட்டிக்கு வைத்த நகையைக் கூட.... "திருப்பி விடலாம்............ "உன்மீது வைத்த கண்களைத்தான்............. "என்னால் திருப்பவே முடிவதில்லை.......... "ஒருவேளை......... " உன்னைக் காதலிக்கும்படி.............. "நீயே எனக்கு............ "செய்வினை வைத்திருப்பாயோ..........????? ரயில் வழக்கமான இரைச்சலுடன் முன்னோக்கி ஓடிக்கொண்டிருக்க......மான்சியின் நினைவுகள் பின்நோக்கிச் சென்றது….. சத்யனுடைய கலப்பற்ற அன்பும் , உறவின் போது தன்னை வற்புறுத்தாத அவனுடைய மென்மையான அனுகுமுறையும் பிடித்திருந்தாலும்.... அவன் ஆழ்மனதில் இன்னும் ரம்யாவை நேசிக்கிறானோ என்ற சந்தேகம் பலமாக இருந்தது .... இதற்க்கு தன் மனம் தெளிவான ஒரு விளக்கத்தை கண்டு கொள்ளும் வரை சத்யனுடன் எந்தவிதமான தொடர்புகளும் இருக்கக்கூடாது என்று முடிவுசெய்தாள்

 மான்சி சென்னையில் இறங்கியதும் முதலில் செய்த வேலை மும்பையில் இருக்கும் தனது தோழி அர்ச்சனாவுக்கு போன் செய்து தனக்கு உடனடியாக அவள் கம்பெனியில் ஒரு வேலைக்கு ஏற்ப்பாடு செய்யும்படி கூறிவிட்டு தனது பயோடேட்டாவை அவளுக்கு அனுப்பினாள் ஆனால் மறுநாளே சத்யன் அவள் வீட்டுக்கு வந்துவிட்டான்..... அவனைக்கண்டதும் ராஜவேலு முறைத்துக் கொண்டு வெளியே போய்விட..... அழகம்மை மட்டும் தன் அண்ணன் மகனை விழுந்து விழுந்து கவனித்தாள்.... மான்சி சத்யன் இருவரும் டாப்சிலிப்பில் இருந்த போது அவர்களுக்குள் இருந்த ஏற்றதாழ்வுகள் தீர்ந்து இருக்கும் என்பதை அதன் பிறகு நடந்த இருவரின் பார்வை பரிமாற்றங்கள் செயல்பாடுகள்...... மான்சியின் வீட்டுக்கு வந்த சத்யனின் தற்போதைய வரவு என எல்லாம் ஒரளவுக்கு அழகம்மைக்கு புரிய.... கடவுளே எப்படியாவது இந்த இருவரும் இணைய வேண்டும் என அந்த தாயுள்ளம் கடவுளை பிரார்த்தனை செய்தது

 மான்சி சத்யன் தன்னைத்தேடி வருவான் என ஒரளவுக்கு யூகித்ததால் எந்தவித அதிர்ச்சியும் அடையாமல் “வாங்க சத்யன் ” என்று மட்டும் அழைத்துவிட்டு தன் அறைக்கு போய்விட்டாள் சத்யன் தனது அத்தையின் கைப்பக்குவத்தை ஒரு பிடிபிடித்துவிட்டு..... “ம் அத்தை சாப்பாடு சூப்பர்” என்று சர்டிபிகேட் கொடுத்துவிட்டு மான்சியை தேடி அவள் அறைக்கு வந்தான் அங்கே மான்சி ஜன்னலருகே நின்று வீட்டு தோட்டத்திலிருந்து வந்த மனோரஞ்சிதம் பூக்களின் வாசனையை நுகர்ந்துபடி அங்கிருந்த கார் செட்டின் மேல் அமர்ந்து கொஞ்சிக் கொண்டு இருந்த இரண்டு ஜோடிப் புறாக்களை பார்த்து ரசித்து கொண்டு இருந்தாள்

 சத்யன் கதவை சாத்திவிட்டு வந்து பின்புறமாக அவளைத் தொடாமல் நெருக்கமாக நின்று அவளின் இருபக்கமும் தன் கைகளை ஊன்றி அவளை சிறைசெய்து உதடுகளை தன் குவித்து மூச்சு காற்றை உள்ளிழுத்து பின்னர் அதை அவள் பிடரியில் ஊதிவிட்டன் மான்சிக்கு அவன் அறைக்குள் வந்தது அவள் பின்னால் நெருங்கி வந்தது என எல்லாவற்றையும் உணர்ந்தாலும்... அவன் தன்னை கைகளால் தொடாமல் தன் மூச்சுக்காற்றால் தொட்டது மான்சியை சிலிர்க்க வைத்தது.... உடல் சிலிர்த்து நெளிய சட்டென திரும்பி சத்யனைப் பார்த்து நின்றாள் மான்சி அப்படி வேகமாக திரும்பியதும்... அவர்களுக்குள் சிறிது இடைவெளி இருந்ததால் அவளின் மற்றபாகங்கள் அவனைத் தொடுமுன் அவள் மார்பின் கூர்ந்த முனை அவன் மார்பை தொட்டது

 சத்யன் கீழே குனிந்து தன்னை தொட்டுக்கொண்டு இருந்த அவள் மார்பை பார்த்துவிட்டு நிமிர்ந்து மான்சியை பார்த்து “ ம் அதுக்கு இருக்கிற அக்கறை கூட உனக்கு இல்லை.... பாவம் எவ்வளவு தூரத்தில் இருந்து நம்மை தேடி வந்திருக்கானேன்னு அதுவந்து ஆறுதலாக என் நெஞ்சை தடவி கொடுக்குது... நீ என்னடான்னா தள்ளியே நிக்கற” என்று குறும்புத்தனமாக அவள் மார்பை வருடிக்கொண்டே சத்யன் கூறினான் மான்சி தன் மார்பில் இருந்த அவன் கையை எடுத்துவிட்டு “ என்ன ஏழு வருஷமா எங்க வீட்டுக்கு வராதவர் இப்போ திடீர்னு கெளம்பி வந்திருக்கீங்க” என கேட்டாள் “ம் அப்போ இங்கே எனக்குன்னு யாருமில்லை ஆனால் இப்போதான் என் ஆசை காதலி இருக்காளே’” என்று அவள் உதட்டை தன் ஆள்காட்டிவிரலால் தடவியபடி சொல்ல “ காதலியா அது யாரு... ஏழு வருஷமாக இல்லாத புது காதலி.... இப்போ இங்கே இருக்காளா.... இது என்ன புது கதையா இருக்கே....என்று ஆச்சிரியப்பட்டு விழிகளை விரித்தவள்.....”ஆனால் இங்கே அப்படி யாரும் இல்லை சத்யன்” என்றாள்

 “ சும்மா ஓவரா நடிக்காத மான்சி” என்ற குரலில் சிறு எரிச்சலுடன் கூறிய சத்யன் அவள் தோள்களில் கைவைத்து தன் நெஞ்சில் அவள் மார்பு மோதுவது போல வேகமாக இழுத்து அணைத்தான். “ மான்சி என்னால டாப்சிலிப்ல இருக்கவே முடியலைடா.... அங்கே எந்த இடத்தில பார்த்தாலும் நீ இருக்குற மாதிரியே இருக்கு..... என் படுக்கையில் உன் வாசனை... என் போர்வையில் உன் வாசனை..... பாத்ரூமில் என் டவலில் உன் வாசனை.... அப்புறம் நீ சாய்ந்திருந்த என் மார்பில் உன் வாசனை.... இதுபோல எங்கே பார்த்தாலும் நீ இருக்கிறமாதிரியே வாசனை வருது மான்சி என்னால என்னை கன்ட்ரோல் பண்ணிக்கவே முடியலை..... நீ வந்ததில் இருந்து நைட்ல நான் தூங்கறதே இல்லை மான்சி...... அதான் உன்னை சும்மா பார்த்துட்டாவது போகலாம்ன்னு வந்தேன்” என சத்யன் ஏக்கமாய் கூறினான்


 மான்சி அவன் அணைப்பில் இருந்து தன்னை விடுவித்து கொள்ள முயற்சித்தவாறே “அதெல்லாம் போகப்போக சரியாயிடும்... நீங்க பொள்ளாச்சிக்கு போய் பிசினஸில் கவணம் செலுத்துங்க..... அதுக்கப்புறம் இதுமாதிரி நினைப்பெல்லாம் வராது” என்று ஒருவழியாக அவனை அணைப்பிலிருந்து விடுபட்டவாறு சொன்னாள் ஆனால் சத்யன் அவசரக்காரனாய் அவள் இடுப்பை பிடித்து உயரமாக தூக்கி அவளை ஜன்னலோடு சாத்திவைத்து கீழே சரியாமல் தன் இரண்டு முழங்கால்களால் அவளின் கால்களில் முட்டுக்கொடுத்து.... அவள் வலது மார்பில் தன் முகத்தை வைத்து ஆடைகளுக்கு மேலாகவே அவள் மார்பை தன் பற்களால் வலிக்காமல் பற்றி கடித்து இழுக்க..... மான்சி “ம்ம் என்ன பண்றீங்க சத்யா ” என்று ஈனஸ்வரத்தில் முனங்கி அவன் தலைமுடியை கொத்தாக பற்றி தள்ள முயற்சிக்க.... அவனோ தன் தலையை பற்களால் பற்றியிருந்த அவள் மார்போடு இழுத்துக்கொண்டு வர.... அவன் அப்படி அவள் மார்பையும் தன் பற்களால் கொத்தாக பற்றி இழுத்துக்கொண்டு வந்தது

மான்சிக்கு வலியெடுக்க மறுபடியும் அவன் முகத்தை தன் மார்பில் அழுத்திக்கொண்டாள் சத்யனும் அதுதான் சாக்கு என்று அவளின் இடது மார்புக்கு தன் பற்களை மாற்றி அதை பற்றி இழுத்து ஆடைகளுக்கு மேலாகவே அவள் காம்பை தேடி அழுத்தமாக கடித்துசப்ப.... மான்சிக்கு அவனை என்ன செய்வது என்று புரியாமலேயே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவனுக்கு ஒத்துழைத்து கொண்டிருந்தாள் இருவரும் ஒருவரையொருவர் தங்களுக்குள்ளாகவே இழந்து கொண்டிருக்க.. அப்போது மான்சியின் அறைக்கதவு தட்டப்பட்டு “ அக்கா என்ன பண்றே கதவைத்திற” என்று குரல் கொடுக்க இருவரும் திகைத்துப்போனார்கள்

 சத்யன் அவசரமாக மான்சியை கீழே இறக்கி விட்டுவிட்டு எச்சில் வழிந்த தன் வாயைத் துடைத்துக்கொண்டு கதவை நோக்கி போக....மான்சி தனது உடைகளை சரிசெய்ய குனிந்தவள் தன் மார்புகளை பார்த்து அதிர்ந்து போனாள் அவளின் இரண்டு மார்பிலும் சத்யனின் எச்சில் பட்டு ஆடைகளின் மேல் இரண்டு பெரிய வட்டங்களாக ஈரமாகி ஊறிப்போயிருந்தது..... அவன் எச்சிலின் ஈரம் அவளின் மெருன் கலர் சுடிதாரில் அப்பட்டமாக தெரிந்தது மான்சிக்கு கைகால் உதற எங்கே தம்பியின் முன்பு அசிங்கப்பட்டு நிற்கப்போகிறோமோ என்று பயந்து கலங்க.... அவளின் நிலையை உணர்ந்த சத்யன் அஸ்வினை அறைக்குள் விடாமல் ஏதோ பேசிக்கொண்டே தோளில் கைபோட்டு வெளியே தள்ளிக்கொண்டு போனான்

 மான்சி பாத்ரூமுக்குள் நுழைந்து தன் உடையை கலைந்து வேறு உடை அணிந்து வெளியே வந்தாள்.... அவளுக்கு அழுகை முட்டிக்கொண்டு வந்தது..... ச்சே தன்னை இந்த நிலையில் அஸ்வின் பார்த்திருந்தால் எவ்வளவு கேவலமாக நினைத்திருப்பான் என்று நினைத்தாள் ..... சத்யன் தொட்டவுடனேயே அவன் கைகளில் துவழும் தன் உடலை நினைத்து அவளுக்கே அவமானமாக இருந்தது...... ச்சே உடலால் தான் இவ்வளவு பலகீனமானவளா ..... ம்ஹூம் இனிமேல் சத்யனின் நிழலில் கூட தான் நிற்கக்கூடாது என்று முடிவுசெய்தாள் சத்யன் அவள் வீட்டை விட்டு போகும் வரை அவனின் ஏக்கப் பார்வைகளையும் தாபம் நிறைந்த பெருமூச்சுகளையும் தவிர்த்த மான்சி .... அவன் ஏமாற்றத்துடன் அவளை பார்த்துக்கொண்டே பொள்ளாச்சி கிளம்பியதும்தான் அவள் மனம் நிம்மதியானது

 மான்சியுடைய படிப்பும் அவள் வெளிநாடுகளில் வேலைசெய்த அனுபவங்களும் அவளுக்கு உடனடியாக ஒரு நல்ல வேலை பெற்றுத்தர மான்சி உடனே மும்பை கிளம்பினாள்..... ஆனால் சத்யனுக்கு இவள் எங்கே போகிறாள் என்று தெரியாதவாறு ரகசியமாக கிளம்பினாள் "அன்பே நீ பேசு..... "அல்லது உன் அழகு பேசட்டும்..... "இருவரும் பேசினால்.... "நான் எப்படி கேட்பது..... "அன்பே நீ .... "தாவனி உடுத்த கற்றுக்கொண்டதைப் ....... "பற்றிச் சொல்லேன் - நான்.... " கவிதை எழுத கற்றுக்கொண்டதைப்..... "பற்றிச் சொல்கிறேன்...!



பொள்ளாச்சிக்கு வந்த சத்யனிடம் நிறைய மாற்றங்கள்..... எல்லோரிடமும் முகமலர பேசினான்..... அவன் அப்பாவை வீட்டில் இருக்க சொல்லிவிட்டு மில்லுக்கு போய் ஒழுங்காக தன் தொழிலை கவணித்தான்..... வேலு ரஞ்சனியின் பிள்ளைகளை முதுகில் சுமந்துகொண்டு தோட்டத்தில் விளையாடினான்..... ஞாயிற்றுக்கிழமைகளில் வீட்டு வேலைக்காரர்களுடன் சேர்ந்து கிரிகெட் விளையாடுகிறேன் என்று அதை பற்றி ஒன்றுமே தெரியாத அவர்களை ஏமாற்றிவிட்டு வயிறு வலிக்க குலுங்கி சிரித்தான்.....

 சிறுபையன் போல் டவுசரை போட்டுக்கொண்டு பைக்கை எடுத்து ஊரைச் சுற்றினான் வழியில் தென்பட்ட ஊர்மக்களை கூப்பிட்டு நிறுத்தி வழிய பேசி நலம் விசாரித்தான்.... வயலுக்கு சென்று வேலைகள் செய்பவர்களிடம் இன்முகத்துடன் பேசினான்... வேலைக்காரர்களுக்கு காரணமேயில்லாமல் போனஸ் வழங்கினான்..... வேலுவின் வீட்டுக்கு போய் உரிமையுடன் சாப்பாடு சாப்பிட்டான்.... இவனை பார்த்து முறைத்துக்கொண்டுப் போன வேலுவை மாமா மாமா என்று அவன் பின்னாலேயே சுற்றி வெறுப்பேற்றினான்...... தனது குடிப்பழக்கத்தை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைத்து பிறகு அறவே ஒதுக்கினான்....சுதாகருடன் சினிமா கோயில் போன்ற வெளியிடங்களுக்கு அதிகமாக போனான்

 ஆனால் இவனின் மாற்றங்கள் அத்தனைக்கும் மான்சிதான் காரணம் என்று அந்த ஊரின் சிறுகுழந்தைக்கு கூட தெரிந்தது..... வாரத்தில் ஒருநாள் மட்டும் டாப்சிலிப் சென்று எஸ்டேட்டின் கணக்குகளை பார்த்துவிட்டு அவன் மான்சியும் படுத்து கிடந்த வெறும் தரையில் படத்து விடியவிடிய தூங்காமல் அன்று இரவு நடந்த அத்தனை நிகழ்வுகளையும் மனதில் கொண்டு வருவான் ஆனால் அன்றைய நினைவின் தாக்கத்தால் விரைத்து நிமிர்ந்து நிற்கும் அவன் ஆண்மையை அடக்க வழி தெரியாமல் கவிழ்ந்து படுத்துகொண்டு அவஸ்தை படுவான் இவ்வளவையும் இயல்பாக செய்த சத்யன் இரவு எட்டு மணியானதும் சாப்பிட்டு விட்டு வீட்டில் அவன் அறைக்குள் போனால் காலையில் தான் வெளியே வருவான்.... காரணம் அவன் தன் படுக்கையில் தூங்காமல் கண்களைமூடிப் படுத்துக் கொண்டு மான்சியை பற்றிய கனவுகளை காண்பதில் தனது இரவு நேரத்தை செலவிட்டான்

 இப்போதெல்லாம் கனவிலேயே அவளுடன் குடும்பம் நடத்தி குழந்தை பெற்று மகன் மற்றும் மகளின் திருமணம் வரைக்கும் வந்துவிட்டான்...... இது அவனுக்கு ரொம்பவே பிடித்திருந்தது..... மான்சியினுடனானா அவனது கனவு வாழ்க்கை ரொம்ப சக்ஸஸ்ஸாக போய்க்கொண்டிருந்தது...... மான்சியின் மீதானா அவனின் நேசத்தை கனவுகளில் காண்பித்தான் ..... கனவில் அவனும் அவளும் ஒரு நல்லஅன்பான கணவன் மனைவியுமாக வாழ்ந்தனர்..... சத்யனுக்கு இப்படியே திருப்தியாக அவளுடன் குடும்பம் நடத்துவது போல இருக்க அந்த கனவு வாழ்க்கையை தொடர்ந்து நடத்தினான்

 "கதைகளில் எனக்கு ....
 "பிடித்தது இரண்டு......
 ஒன்று "காக்கை வடையைத்....
 "தூக்கிப்போனது..... "மற்றென்று..... "
நீ என் இதயத்தை...... "தூக்கிப்போனது......!

 மும்பை சென்ற மான்சி அர்ச்சனா பார்த்து வைத்திருந்த வேலையில் சேர்ந்தாள் .... அர்ச்சனா திருமணமாகி தன் குடும்பத்துடன் இருப்பதால் மான்சி தனியாக ஒரு அப்பார்ட்மெண்டில் தங்கினாள்.... தனிமை அவளுக்கு பழக்கமானதுதான் என்றாலும் சத்யனுடனான சேர்க்கைக்கு பிறகு தனிமை அவளுக்கு ரொம்ப கொடுமையாக இருந்தது.... அவள் உடல் சத்யனின் தொடுகைக்காக ஏங்கியது..... ஆனால் தன்மானம் தடைபோட்டது..... தன் மனஉளைச்சல்களை தனது வேலையில் காண்பித்து கம்பெனியில் நல்ல பெயர் வாங்கினாள்..... வேலை முடிந்து வீட்டுக்கு வெளியே எங்கேயும் போகாமல் வீட்டுக்குள்ளேயே தனிமையில் முடங்கினாள்....

 அர்ச்சனாவும் அவள் குழந்தையும் அடிக்கடி வந்து அவள் தனிமையை போக்க முயற்சித்தனர்..... அர்ச்சனாவின் ஒருவயது பெண் குழந்தை தைந்தவியை மான்சிக்கு ரொம்ப பிடித்தது.... தனது ஓய்வுநேரத்தை அந்த குழந்தையுடன் செலவிட்டாள் ஒருநாள் அர்ச்சனா மான்சி இருவரும் சவியை தூக்கிக்கொண்டு கோவிலுக்கு போனார்கள்..... அங்கே அர்ச்சனா குழந்தையை வைத்துக்கொண்டு பிரகாரத்தில் உட்கார்ந்துகொள்ள மான்சி மட்டும் மனதில் எதையோ வேண்டியபடி சன்னதியைச் சுற்றி வந்தாள்.....

 இரண்டு சுற்றுகள் முடிந்து மூன்றாவது சுற்று சுற்றிக்கொண்டு இருக்கும் போது மான்சிக்கு எதிரில் இருந்த எதுவுமே கண்ணுக்கு தெரியாமல் இருட்டிக்கொண்டு வர கையால் எதிரில் இருப்பவைகளை துழாவினாள் எதுவுமே கைக்கு தட்டுப்பட்டாமல் போக அப்படியே மண்டியிட்டு சரிந்து தரையில் விழுந்தாள் கொஞ்சநேரத்தில் அங்கே சிறு கூட்டம் கூடிவிட அர்ச்சனா குழந்தையுடன் ஓடிவந்து மான்சியைப் பார்க்க.... மான்சி தன் நினைவின்றி மயங்கி கிடக்க அர்ச்சனா அவசரமாக அங்கிருப்பவர்கள் உதவியுடன் அவளை அவர்கள் வந்த காரில் ஏற்றிக்கொண்டு மருத்துவமனைக்கு விரைந்தாள்

 பாதிவழியில் மயக்கம் தெளிந்து கண்விழித்த மான்சி அப்பார்ட்மெண்ட்க்கு போகாமல் கார் வேறு வழியில் போவதை உணர்ந்து “அர்ச்சனா கார் இப்போ எங்க போகுது “என கேட்க “ம் ஆஸ்பத்திரிக்குதான் மான்சி போறோம்.... ஏய் என்னடி ஆச்சு திடீர்னு.... கொஞ்சம் நேரம் எனக்கு என்ன செய்றதுன்னே புரியலை.... என்ன ஆச்சு மான்சி உன் உடம்புக்கு” என்று அர்ச்சனா பதட்டத்துடன் கேட்டதும்.... மான்சி சிறிதுநேரம் எதுவும் பேசாமல் மவுனமாக தலையை குனிந்து கொண்டு இருந்தாள்..... அர்ச்சனா மான்சியிடமிருந்து எந்த பதிலும் இல்லாது போகவே ஆதரவாக அவள் தோளில் கைவைத்து “என்னம்மா உனக்கு என்ன பிரச்சனை என்கிட்ட சொல்லமாட்டியா” என்றதும் மான்சி தன் தோளில் இருந்த அர்ச்சனாவின் கையை எடுத்து தன் அடிவயிற்றில் வைத்து “ இதுதான் பிரச்சனை” என்று சொல்ல அர்ச்சனா அதிர்ச்சியுடன் “ அடிப்பாவி என்னடி சொல்ற” என்று கூவினாள்....

 மான்சி அவசரமாக அர்ச்சனாவின வாயை பொத்தி காரை ஓட்டிக்கொண்டிருந்த டிரைவரை ஜாடையில் காட்டி அவளை அமைதியாக இருக்கும் படி கண்னால் சொல்லிவிட்டு “காரை பிளாட்டுக்கு திருப்பச் சொல்லு நாம அங்கே போய் பேசிக்கலாம்” என்றாள் அர்ச்சனாவும் வேறு எதுவும் பேசாமல் காரை மான்சியின் வீட்டுக்கு திருப்பச் சொல்லிவிட்டு குழப்பத்துடன் சீட்டில் சாய்ந்து கொண்டாள் அர்ச்சனாவுக்கு மனம் குழம்பியது அவளை பொருத்தவரை மான்சி போல ஒரு ஒழுக்கமான பெண் இந்த உலகத்திலேயே கிடையாது...

அப்படியிருக்க அவளா இப்படி என்ற கேள்வி பெரிதாக எழுந்தது மான்சியின் மனதில் எந்த குழப்பமும் இல்லை .... இதை அவள் சிலநாட்களாக எதிர்பார்த்ததுதான் தனது பீரியட்ஸ் தள்ளிப்போய் பலநாட்கள் ஆகிவிட்டதை அவளும் உணர்ந்திருந்தாள் அவளின் தற்போதைய பிரச்சனை என்னவென்றால் சமூகத்துக்கும் சொந்தங்களுக்கும் பயந்து இதை என்ன செய்வது..... இதை வைத்துக்கொள்வதா.... இல்லை வேண்டாம் என அழித்துவிடுவதா என்பதுதான்.... ஆனால் அவளுக்கு அந்த இரண்டாவது யோசனையை நினைத்தாலே உடல் நடுங்கியது

 "நான் உன்னோடிருந்தால்...... "வெட்டிச் சண்டையில் கூட...... "காலம் ஓடிப்போயிருக்கும்.... "ஆனால் உன்னை காணமுடியாமல்...... "இங்கே யுத்தங்கள் செய்கிறேன்..... "காலம் மட்டும்...... "நகர்வதாயில்லை ஏன்....?? கார் மான்சி இருக்கும் அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் நுழைந்து நின்றதும்.... காரில் இருந்து இறங்கிய அர்ச்சனா குழந்தையை டிரைவரிடம் கொடுத்து அங்கேயே விளையாட்டு காட்டும்படி கூறிவிட்டு மான்சி அழைத்துக்கொண்டு லிப்டில் ஏறி மான்சியின் வீட்டுக்கு வந்தனர் இருவரும் உள்ளே நுழைந்ததும் மான்சி படுக்கையறைக்கு போய்விட.... அர்ச்சனா கதவை தாழ்போட்டு விட்டு அவளும் படுக்கைஅறைக்கு வந்தாள்...

அங்கிருந்த கட்டிலில் மான்சி தலைகவிழ்ந்து உட்கார்ந்திருக்க அர்ச்சனா அவளருகே போய் உட்கார்ந்தாள் அர்ச்சனா மான்சியின் முகத்தை நிமிர்த்தி “இது எப்படியாச்சு மான்சி...உன்கிட்ட நான் இதை எதிர் பார்க்கலை...... யாருடி அந்த ஆளு....நம்ம ஆபிஸ்லேயே யாராவதா”......என்று கேள்வியை முடிக்காமல் நிறுத்தி மான்சியைப் பார்க்க...... மான்சி கண்கலங்க “ என்னஅர்ச்சனா என்னை பத்தி இவ்வளவு கேவலமா நினைச்சிட்ட.... நான் என் மாமா சத்யனுக்காகவே வாழ்றவன்னு உனக்கு தெரியும் ..... என்னை போய் இன்னொரு ஆணோட எப்படி சேர்த்து நினைச்ச அர்ச்சனா”.. என்று மான்சி கேட்டதும்... அர்ச்சனாவுக்கு மனது சங்கடமாகிவிட்டது.... “ஐயோ மான்சி ஸாரிடி நான் அவரை பற்றி யோசிக்கவேயில்லை மன்னிச்சுக்கோம்மா ப்ளீஸ்..... என்றவள்.....

நேராக திரும்பி மான்சியை பார்த்து “அப்படின்னா இதுக்கு காரணம் உன் மாமா தானா...அவருக்குத்தான் கல்யாணம் ஆயிருச்சேடி அப்புறம் எப்படி இது நடந்தது”.... என்று மான்சியின் கையை பிடித்துக்கொண்டு கேட்க மான்சி சிறிதுநேரம் தலைகவிழ்ந்து உட்கார்ந்திருந்தவள் பிறகு நிமிர்ந்து அமர்ந்து..... அவள் பொள்ளாச்சிக்கு போனதில் இருந்து இங்கே மும்பை வந்தது வரை நடந்தது எல்லாவற்றையும் ஒன்றுவிடாமல் சொன்னாள் அர்ச்சனா தலையில் கைவைத்துக்கொண்டு உட்கார்ந்துவிட்டாள்

“ஏன்டி லூசா நீ கடவுளே பார்த்து நீயும் சத்யனும் சேரணும்னு முடிவுப் பண்ணிதான் இப்படியெல்லாம் நடந்துருக்குன்னு நெனைக்கிறேன் ஆனா இப்போ போய் இந்த மாதிரி கோவிச்சுக்கிட்டு இங்கே வந்திட்டுயே மான்சி என்னடி இது இப்படி பண்ணிட்ட” என்று வருத்தத்துடன் கூற “என்ன அர்ச்சனா நீ சொல்றதை பார்த்தா சத்யன் அந்தநேரத்தில் அவர் எக்ஸ் ஒய்ப் பேரைச்சொன்னது சரின்ற மாதிரி இருக்கு”என்று மான்சி லேசான கோபத்தோடு கேட்க “ஏய் மான்சி நான் அப்படி சொல்லலை...

ஆனா அவர் அதுக்காக கொடுத்த விளக்கத்தையும் நீ கொஞ்சம் யோசிச்சுப் பார்த்து முடிவு பண்ணியிருக்கலாம்னு தான் சொன்னேன்... சரி மான்சி அதைவிடு பிறகு பேசிக்கலாம் இப்போ உன்னை பத்தி சொல்லு இது எவ்வளவு நாள் ஆச்சு மான்சி “ என்று மான்சியின் வயிற்றில் கைவைத்து அர்ச்சனா கேட்டாள் அவ்வளவு நேரம் கோபமாக இருந்த மான்சியின் முகம் சட்டென வெட்கத்தில் சிவக்க “ ம் ரெண்டு மாசம் முடிஞ்சு பத்துநாள் ஆகுது அர்ச்சனா” என கூறியதும் “அடிப்பாவி இவ்வளவு நாளா என்கிட்டே கூட சொல்லலை.... சரி இனிமேல் என்ன பண்ணப்போற”

 “அதான் எனக்கே புரியலை..... ஆனா இந்த குழந்தை எனக்கு நிச்சயமா வேனும்....ஏன்னா அந்த ரம்யா அவரை சரியான ஆம்பளை இல்லைன்னு கோர்ட்ல வச்சு சொல்லி அவமானப்படுத்தியிருக்கா.... அதுக்காகவே நான் இந்த குழந்தையை பெத்துக்கனும்னு நெனைக்கிறேன் அர்ச்சனா....அதே நேரம் எங்க அப்பாவையும் அண்ணனையும் நெனைச்சா ரொம்ப பயமாயிருக்கு” என்று கலவரத்துடன் மான்சி சொல்ல




“அதுக்கு ஏன்டி பயப்படுற நேர சத்யன்கிட்டவே சொல்லி ஒரு முடிவெடுக்கலாமே... ஏன் அதிலே என்ன பிரச்சனை மான்சி” “ஐயோ வேற வினையே வேனாம்... நானே இது அவருக்கு தெரியவே கூடாதுன்னு நெனைக்கிறேன்.... நீ அவர்க்கிட்டயே சொல்லச்சொல்ற” என மான்சி பயந்து போய் கூறியதும் “அவருக்கு ஏன்டி தெரியக்கூடாது.... நீ சொல்றத பார்த்தா யாருக்குமே தெரியாம இந்த குழந்தையை பெத்துக்க போறேன்னு சொல்றியா” “ம் ஆமாம் அர்ச்சனா அதுக்கு காரணம் இருக்கு.....

மொதல்ல சத்யன் முன்னாடி என்னை வேனாம்னு சொன்னதுக்கு காரணம் நெருங்கிய உறவில் திருமணம் செய்தால் குழந்தை ஊனமாகி பிறக்கும் என்பதுதான்....

அதுவுமில்லாம அவர் மனசில இன்னும் ரம்யாதான் இருக்கான்னு என்னால நிச்சயமா சொல்ல முடியும்... அப்படியிருக்க இருக்க இந்த குழந்தையைப்பற்றி அவருக்கு சொல்லறது சுத்த வேஸ்ட் “ என்ற மான்சி உதட்டை பிதுக்கி கைகளை விரித்தாள்